Contacta connosco no mail bibliotecatrazo@yahoo.es



venres, 30 de setembro de 2011

Información interesante para nais e pais


Infórmanos un membro de Surgapa deste CURSO GRATUITO, ben interesante, dirixido ás nais e pais, especialmente a aquel@s con fill@s adolescentes. Falarase dos seus problemas de relación e comunicación, os seus cambios que tanto nos costa comprender e que tantos dores de cabeza e preocupación nos causan. Cóntanme que os ponentes son moi bos. Terá lugar en Vigo, os días 14,15 e 16 de Outubro.

Se vos interesa, enviade os datos persoais (nome, dirección, teléfono, dni) para confirmar a vosa asistencia e tramitarvos un diploma de asistencia a esta dirección santiago@concapa.org







Fonte: Surgapa

mércores, 28 de setembro de 2011

Tal día coma hoxe...



Hai 20 anos deixábanos Miles Davis. Que? Que quen era Miles Davis?

Dalle ao play no vídeo do youtube e escoita a súa maxestuosidade mentras les un artigo publicado hoxe no blog do Faro de Vigo, destacando o seu traballo no mundo da música.

Aquí:
Enlacehttp://blog.farodevigo.es/placeresculpables/2011/09/28/miles-davis/

Visto en http://www.youtube.com/ e http://www.farodevigo.es/

Parabéns ao poeta Bernardino Graña

Neste video da AELG (Asociación de Escritores/as en Lingua Galega) Bernardino dá resposta á pregunta: Por que empecei a escribir?

Os nosos parabéns a Bernardino Graña, que vén de facer 79 anos pois naceu tal día coma onte. Bernardino Graña Villar naceu en Cangas do Morrazo, no ano 1932. Fillo dun mestre nacional, coma tamén o eran os seus compañeiros de xeración Alexandre Cribeiro, Gustavo Docampo, X. L. Méndez Ferrín e Gonzalo Mourullo, foi seu pai, moi afeccionado ás letras quen o introduciu no mundo da literatura. E así, o primeiro libro en galego que leu foi Cantares Gallegos de Rosalía de Castro. Na súa familia sempre houbo unha experiencia de mar, seus avós eran mariñeiros e o propio Bernardino foi moitas veces ao mar co seu tío Emilio, un mariñeiro de baixura. Nunha entrevista explicaba: “Meu tío Emilio morreu hai pouco como mariñeiro, e parecía que me pedía sen pedirmo que cantase o mar, e cantase esa epopeia diaria. Sobre todo naqueles tempos, nos que con dous remos de madeira estaban a xogarse a vida”. E aquí o seu poema "Un gato na tasca mariñeira"
O gato da tasca mariñeira

Aquí non hai silencio porque hai homes
falan os homes falan
aquí non pasa o vento esa fantasma
os homes falan falan
e fórmase outro vento outro rebumbio
unha fantasma feita deste fume
este fumar sen tino estas palabras
e pasa un suave gato que é da casa.

Beben viño coñac
berran discuten contan chistes mascan
un pouco de xamón tal vez chourizo
o gato ulisca cheira mira agarda
vai á cociña ven ao mostrador quixera
un anaquiño de boa carne un chisco
de tenrura algún queixo unha migalla.

Aquí non hai vagadas nin roncallos
non se ven os cabezos nin as praias
o taberneiro bole saúda cobra serve fala
cambea mil pesetas chama á muller a berros
e contesta ao teléfono ás chamadas
e os homes berran moito cheos de ira
e rin e danse a man e nada pasa.

O gato calandiño ergue as orellas
ten maino tan suavísimo sen gana
cruza por entre as pernas entre as botas
altas botas de caucho contra as augas co seu rabo
arrequichado e duro e tan en calma
e aquí non hai silencio que hai vinte homes
e están ben lonxe os mares que arrebatan.

Se acaso o gato mira os ollos do home
guicha en suspenso escoita en paz agacha
unha orelliña aguda e indiferente
lambe teimudo e calmo unha das patas
e se acaso durmiña e abre un ollo
e ve que os homes beben fuman discuten moito non se cansan
de ensaladilla callos mexilóns anchoas
e viño e viño e viño tinto e branco en tantas tazas
e esgarran cospen entran saen empuxan brindan cantan
e a radio está acendida e óese música
e o gato pasa indemne comprendendo ten costume son os homes
non se espanta.
Bernardino Graña, de Profecía do mar (1966)

domingo, 25 de setembro de 2011

Sorteo

No blog "Cazando estrellas" sortean un best-seller
  • Un ejemplar de "Todo lo que podríamos haber sido tú y yo si no fuéramos Tú y yo", de Albert Espinosa.
e algunhas cousiñas máis, variaditas.

Se @s lector@s máis animos@s queredes participar, aquí tedes toda a información

http://cazandoestrellas.blogspot.com/2011/09/sorteo-100-seguidores.html


Visto en http://cazandoestrellas.blogspot.com/

xoves, 22 de setembro de 2011

Tal día coma hoxe...


O poeta chileno Ricardo Eliécer Reyes Basoalto, máis coñecido como Pablo Neruda, morreu o 23 de setembro de 1973.

Escollemos as palabras dunha "fan" total da súa poesía para falarvos de él, no aniversario do seu pasamento:

Sobre la poesía de Pablo Neruda


“Veinte poemas de amor y una canción desesperada” y “Odas elementales” pueden ser un buen inicio para quien desee aproximarse a la poesía. Éstos fueron algunos de mis primerísimos poemarios. Quizás poco objetiva, reconozco que el primer atractivo lo hallé en sus títulos -método que con frecuencia utilizo para elegir música, libros o películas. En ellos descubrí dos de las innumerables facetas de la creación poética: el texto apasionado y febril de un jovencísimo Pablo Neruda y la sencilla alabanza de todos los pequeños objetos y sucesos que llamamos vida, hecha por un hombre maduro, que ya conoce el valor de cada minúsculo detalle.

Como el agua del mar, de la tempestad a la orilla de la playa, la poesía es una experiencia íntima del frágil ser humano en [valiente] busca del secreto de la vida. Y Pablo Neruda fue, lo dijo el mismo en su libro de memorias -Confieso que he vivido-, un poeta entregado a la vida con intensidad. Una de tantas experiencias posibles del poeta, y también del lector de poesía siguiendo su rastro: la exaltación de las experiencias del ser, la sorpresa continua por el transcurrir de la vida, un fenómeno vibrante y desconcertante, que nos invita a participar en ella como en un parque de atracciones, sin que podamos evitar, de cuando en cuando, sufrir la angustia existencial que de forma tan bella recogen algunos poemas.

Pablo Neruda, poeta de la vida, de la perplejidad ante el destino terrible del hombre precedido de miles de millones de detalles simples que, contemplados desde ese destino, resultan grandiosos.

Pablo Neruda, poeta idóneo para los no iniciados, parece contarnos que la poesía es todo menos artificio e impostación. Es, simple y llanamente, vida cualquiera: así de hermosa.


Visto en http://www.literaturate.com/

De sabi@s é rectificar...MAÑÁ SI



Tal e como ben nos fixeron ver os compañeiros profes novos de Secundaria (veñen pisando forte) o outono comeza mañá. Podemos dicir entón que aquí en Trazo disfrutamos dun pequeno milagre, conseguindo que o outono se "retrasara" tres días.
Logo entón...disfrutade da derradeira noite deste verán. Mañá as 11.05 entramos no tempo das castañas e os magostos, que tampouco está nada mal...

Vídeo visto en http://www.youtube.com/

martes, 20 de setembro de 2011

Mañá comeza o outono



No youtube algúns din que o outono vive aquí, na Selva de Irati, mais pensamos que tamén podería andar por Trazo. Se o vedes, dicídelle que non temos presa porque nos visite.

Déixovos un comentario de Ramón Otero Pedrayo sobre este cambio de estación. A aldea, o outono, os labregos: o noso.

Xa os derradeiros días de sol amañeceron
unhas mancholas cor de cobre nas ponlas
máis valentes dos vellos negrillos da estrada.
Os amieiros musicais afeitos a seguir a carreira das
augas tamén adquiren unha mística pureza de ouro
melancólico sobre o lucir da alba. As campás do val
rachan as xordas néboas. No serán locen feixes de
rosas murchas nas montañas do poente. O outono.
“¡Que triste está a aldea!” din os cidadáns
maxinando os camiños lamigosos, as casas afumadas,
os espellos da auga encorada nos sucos do
centeo, o trecolear dos zocos nas costas pedregullentas.
O vivir parece que detén o seu ritmo ó
compás do crecemento das noites e do medoñento
caer das follas e dos ourizos nos soutos seculares. Xa
non estoupan os foguetes da festa nin se ergue o
alalá das escascas coma nas doces noites setembrinas.
O cidadán pensa que a aldea morre
agardando coa paciencia dos penedos a que volte o
ledo rexurdir primaveral. Mais chegádevos a unha
verdadeira parroquia campesía, ollade prós terreos,
entrade nos curros e veredes que a vida lonxe de se
deter, corre máis axiña e loce máis luminosa igual
que a lapa petrucial da lareira.
O labrego ergueu a colleita. O millo está nos
cabaceiros, a pinga nas pipas, o feno ben gardado
das chuvias. Os eidos quedaron espidos. E por certo
que este ano os labregos non tiveron que se matar
na angueira. Xa o ferrado de centeo sube de trinta
reás, a horta esgotouse coas calores, o millo nin
palla rendeu nas herdades. A irmá Fame entrouse
polas portas da aldea. Soio medrou a contribución
neste ano de gracia.
A vosa sorpresa será grande cando vos deades
conta dunha cousa insospeitada: o labrego, a pesar
de tantas calamidades, non está demasiado queixoso.
¿Sabedes a razón? Pois é ben sinxela: porque xa
vive no ano que vén. Xa latexa na esperanza.
A esperanza endexamais morre na aldea galega.
Nin despois dos pedrazos, nin cando cos grandes
traballos se recolle un pouco de herba pró gando,
nin cando decreban as feiras e o diñeiro procura
outros camiños que os da aldea. Agora as chuvias
caroais ameazan con afogar a semente do centeo fai
pouco depositada amorosiñamente nos sucos
tenros. Non importa. Ó correr do ano unha
esperanza inmorredoira corre nas conversas das
bodegas e das lareiras, nas escascas e nas rozas, e
loce no ollar dos paisanos cando nos seráns das
festas se demoran paseando quediñamente polos
eidos amados.
Na terra verdecente do adro dormen os ósos dos
que tamén traballaron, sufriron e agardaron. Un
misterioso sentimento de comunidade xunta os
vivos cos difuntiños. Das lousas gastadas do
cemiterio sae un consello grave e amigo. Tamén eles
pasaron por moitas calamidades mais se voltaran ó
mundo, outrora collerían a aixada e marcharían
ledos cara ó torrón labrego.
Apenas morta unha esperanza xurde outra
esperanza nova na primeira alborada. Os que veñen
da América renegan do traballo do agro e teñen
lástima irónica dos pais —os vilegos como eles din—
ó velos apegados ó rabo da aixada. Non pensan que
latexa na aldea unha forza que non se pode
conquerir nas grandes vilas, afumadas e resplandecentes,
do estranxeiro.

Novembro 1926

Ramón Otero Pedrayo


OUTONO

Visto en http://www.youtube.com/
Visto en http://alvarellos.info/index.asp

domingo, 18 de setembro de 2011

Benvida aos pais e nais que nos len


Enlace
Visto en http://www.youtube.com/

O libro de texto máis divulgado da historia

Fragmento de los Elementos de Euclides


Es seguramente el libro de texto más divulgado de la historia, con más de 1000 ediciones en prácticamente todos los idiomas. Si excluimos la Biblia, por razones obvias, es uno de los libros más editados de la historia. Haber estudiado a Euclides es sinónimo de haber estudiado Geometría, con mayúsculas.

Todo el mundo conoce a Euclides. Su mérito fue recopilar en los trece volúmenes de sus "Elementos" gran parte del saber matemático de su época. Y a día de hoy su lectura resulta inexcusable para cualquiera que se precie de estudiar matemáticas.

La relevancia de la figura de Euclides quedó ya de manifiesto en el Renacimiento, cuando mereció el honor de figurar en la famosa escalinata de la "Escuela de Atenas", de Rafael, en la esquina inferior derecha.

"La Escuela de Atenas", de Rafael


Euclides, en "La Escuela de Atenas"

No dejen pasar la ocasión de leer (u ojear, si cabe) los Elementos de Euclides. Está disponible completa, ilustrada y comentada, online:
Elementos de Euclides



-----------------
Bibliografía:

Algunas consideraciones sobre la obra "Los Elementos" de Euclides, Parte I;
Algunas consideraciones sobre la obra "Los Elementos" de Euclides, Parte II;
Elementos de Euclides, la geometría de Dios;
Proposiciones del Libro I de los Elementos de Euclides.


Enlace
Visto en http://desequilibros.blogspot.com

martes, 13 de setembro de 2011

Dor nas bibliotecas escolares neste comezo de curso

Comezamos o curso con tristeza.

Temos que despedir á compañeira Mª Dolores Martínez Tobío, docente no IES Luis Seoane de Pontevedra e responsable da biblioteca escolar do centro. Hai só uns meses que Mª Dolores nos puxo a Salvar Libros por centros de toda Galicia. Salvar os libros que valen a pena, as linguas nas que se escriben eses libros, as bibliotecas nas que se gardan... a memoria dunha mestra que día a día traballou a favor da cultura e a educación.

Este é un documento colaborativo como tantos outros nos que Mª Dolores adoitaba participar co seu habitual entusiasmo. Desgraciadamente convocounos hoxe a súa despedida e pensamos nesta pequena homenaxe que xorde da mesma rede que ela axudou a tecer. Canto tempo e ilusión dedicados a Biblioiris, a súa bitácora vinculada á biblioteca escolar do instituto! Por iso os nosos blogs lamentan hoxe a súa ausencia. Por iso esta entrada será publicada por moitos outros centros, ademais dos que aquí figuran. Esperamos que este documento saiba representar tamén a tantas persoas que, desde a rede PLAMBE das bibliotecas escolares galegas, desexan expresar o seu pesar e as súas condolencias á familia e amigos da nosa compañeira. Son tantos os centros que a súa relación excede as dimensións deste documento.

Grazas Mª Dolores polas palabras, polas reflexións, polas propostas, polo tempo, polo que fixemos xuntos e que permitirá seguir camiñando pola ruta das bibliotecas escolares.

Cristina Novoa

Pilar Sampedro

Asesoría Bibliotecas Escolares

posanollocurtiscambre
jdoloresj
teisolgamuxiavictorsaenztaragonacatoiraquintelatrafgegandoImaxe das ligazóns: Rapaza lendo. Gustav Adolf Henning

Visto no blog do IES Sánchez Cantón (Pontevedra)

(ENTRADA colectiva en lembranza de Mª Dolores) Enlace

Agustín Fernández Paz gaña o Premio Iberoamericano SM de Literatura Infantil e Xuvenil.


Agustín : Dende Vilalba (Lugo) para o mundo


Con moito orgullo comentamos a nova de última hora: Agustín Fernández Paz gaña o Premio Iberoamericano SM de Literatura Infantil e Xuvenil.

Comprometido coa defensa do galego, Fernández Paz dixo que escribe nesta lingua por ser aquela na que se desenvolve a súa vida cotiá, e, aínda que en principio isto puido ser un obstáculo coas editoriais, actualmente a práctica totalidade das súas obras están traducidas tamén ao castelán.

Ademais, a Organización Española para el Libro Infantil e Xuvenil (OEPLI) propuxo ao escritor galego como candidato español para o Premio Andersen(nova recollida xa no blog no seu momento, como recoñecemento a unha "contribución duradera á literatura infantil e xuvenil" dun escritor e dun ilustrador . Este premio, considerado o Nobel da literatura infantil, será fallado en 2012 durante a Feira de Bolonia.

Estamos segur@s de que moitos de vós tedes lido algunha das súas obras, son estas:

Obras (Fonte: wikipedia)

  • A cidade dos desexos, 1989 (novela juvenil)
  • As flores radiactivas, 1990 (novela juvenil)
  • Contos por palabras, 1991 (narrativa juvenil). Premio Lazarillo. Seleccionada por la Fundación Germán Sánchez Ruipérez como una de las cien mejores obras de la literatura infantil española del siglo XX.
  • Lonxe do mar, 1991 (narrativa juvenil)
  • O tesouro do dragón Smaug, 1993 (narrativa juvenil)
  • Raparigas, 1993 (narrativa juvenil)
  • Unha lúa na fiestra, 1994 (narrativa juvenil)
  • As tundas do corredor, 1993 (narrativa infantil)
  • Trece anos de Branca, 1994 (novela juvenil)
  • Cartas de inverno, 1995 (novela juvenil)
  • Amor dos quince anos, Marilyn, 1995 (novela juvenil)
  • Avenida do Parque, 17, 1996 (novela juvenil)
  • O centro do labirinto, 1997 (novela juvenil)
  • A néboa escura, 1998 (narrativa infantil)
  • O laboratorio do doutor Nogueira, 1998 (novela juvenil)
  • Noite de voraces sombras, 2002 (novela juvenil)
  • Un tren cargado de misterios
  • Tres pasos polo misterio, 2004
  • A escola dos piratas, 2005 Premio Edebé de Literatura Infantil y Juvenil
  • Aire negro, 2006
  • Corredores de sombra, 2006 (Novela juvenil)
  • O único que queda é o amor, 2007 Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil
  • Lúa do Senegal, 2009
  • A dama da Luz, 2009 (Album realizado junto a Jorge Magutis)

Aquí tedes a noticia do Premio recollida no Xornal de Galicia:

http://www.xornal.com/artigo/2011/09/12/cultura/fernandez-paz-gana-premio-iberoamericano-sm-literatura-infantil-xuvenil/2011091219312900859.html

Aquí podedes saber máis sobre Agustín:

http://www.aelg.org/Centrodoc/GetAuthorById.do?id=autor1
Enlace

Enlace

venres, 9 de setembro de 2011

Que non facer cun libro


En primeiro lugar, como comentabamos esta semana, non te quedes con el e te esquezas de devolvelo.
En segundo lugar, bótalle un ollo á gráfica que amosamos a continuación e da que podes tirar algúns conselliños...



Visto en http://trafegandoronseis.blogspot.comEnlace