Contacta connosco no mail bibliotecatrazo@yahoo.es



venres, 15 de xuño de 2018

Conta de Libros (XLIII): Ideas de bombeiro, de Andreu Martín



Este libro gustoume moito xa que a historia é moi divertida, cun "plus", porque podes lela de tres maneiras diferentes xa que ten as opcións de lelo segundo os números romanos, os números normais e por último como todos os libros de diante cara a atrás, o cal a min paréceme difícil de lograr que cadre. 

O momento que máis me gustou foi cando empezaron a falar en clave porque foi arriscado e ao mesmo tempo foi un acto de valentía ao desafiar aos ladróns, xa que ao falar en clave pois crease un misterio porque a rapaza non entendía nada do que dicía e parecíalle que estaba louco. E os ladróns déronse de conta pero nunca souberon que dicían xa que nin a rapaza nun principio se decatara. 

É fácil de ler e engancha desde os primeiros capítulos, por iso non lle faría ningún cambio, para min está perfecto. Recomendo ler este libro a toda a xente que lle gusten o humor e as cousas sen sentido xa que este libro está cheo disto e ademais ten un pouco de intriga.

Martín Dafonte Rodríguez (3º ESO)

Conta de Libros (XLII): O único que queda é o amor, de Agustín Fernández Paz



Este libro composto por moitos relatos gustoume moito porque todos teñen unha unidade interna que é o amor, aínda que me gustaría máis se os relatos estiveran unidos e non foran independentes. 

Os relatos que máis me gustaron foron o de “Un radiante silencio” porque está cheo de misterio ao non se saber quen lle escribe as notas cos poemas a Sara que a ela tanto lle gustan e o de “Unha historia de fantasmas” aínda que me quedei con gañas de saber o que acontecía despois. 

Hai personaxes que me impactaron moito como por exemplo Diana que ía tirando fotos por aí para que se alguén as atopaba pensase nela ou como o pai de Laura que era o xefe do protagonista e o botou por saír coa súa filla. 

Recoméndoo moito porque é moi fácil de ler pero o que cambiaría é que os relatos tivesen algo que ver porque á hora de resumir resulta máis complicado. Tamén cambiaría que algunha historia, acabase con outro final, xa que se o comezas a ler xa sabes como acaban os seguintes, entón algo inesperado, como por exemplo que a historia do final, acaben xuntándose.

Paula Lema Domínguez (3º ESO)

Este libro, composto por diferentes historias, gustoume moito, aínda que á súa vez, dáme pena. Os finais sempre acaban similar. Deberían loitar máis polo que queren. 

O momento máis importante non sabería dicir cal é, supoño que en todos os capítulos hai algún, por exemplo cando comeza o namoramento, de non ser así, non tería ningún sentido. Grazas a ese momento, segue transcorrendo a historia, que vai sobre amores que nunca saen adiante, ou ben porque é imposible, ou senón porque non o intentan. 

É moi interesante, xa que, sempre estás esperando polo intre en que polo menos nunha historia acaben xuntándose, cumpríndose ese amor. Faría o cambio de que ocorrese algo inesperado, nalgunha historia, por exemplo a do final.

A lingua é moi fácil de entender, pero ten erros de imprenta, nalgunhas palabras. Lese moi rápido. O malo é que para facer un resumo, é algo complicado, xa que son historias completamente diferentes, aínda que nun fondo, sempre están todas unidas por un fío, o amor.

Tania Villasenín Bello (3º ESO)

A verdade é que é moi triste o libro, mais é interesante e tamén emocionante porque conta dramas
de amor que sufriron os personaxes en cada momento das súas vidas. 

A historia mostra un pouco a realidade de que non todo o mundo ten final feliz ou non podemos estar coa persoa que queremos, mais ben é algo ao revés que mostra máis a vida diaria e que tamén
podemos vivir así, menos a traxedia e o sufrimento amoroso que non creo que debería pasarlle a
ninguén. 

Había algúns personaxes que para ser sincera foron demasiados dramáticos e outros que foron un pouco tristes. O autor conta como son e como senten os protagonistas.

Gustoume moito o libro, aínda que tiña unha linguaxe moi culta e é algo difícil de entender porque tiven que volver ler o capítulo por causa de que non pillei algunhas historias. Eu cambiaría algo o final, porque había demasiada dor e lágrimas e bastaba e que algún relato acabara cun final un pouco máis feliz.

Eduarda Andrade Marinho (3º ESO)