Dos arquivos do trasno. Rafael Dieste. Galaxia
Este libro conta cunha serie de diferentes relatos que teñen en común un punto de inquedanza, xa que trata numerosas veces o tema da morte neles.
Non é un libro complicado de ler e ademais é xeralmente curto con relatos de dúas ou tres páxinas, polo que non custa entendelos e fai que resulte máis doado seguir o ritmo de lectura.
O meu personaxe favorito é o home que rexuvenecía cos anos en lugar de envellecer. Gústame moito porque é unha capacidade que lle permitiu ter unha vellez adiantada para poder traballar e saber como ía ser de vello sen ter os anos. Aínda que o seu final non foi o mellor, xa que se acabou suicidando, ten unha capacidade orixinal e diferente que nunca lera en ningún libro.
O personaxe que menos me gustou foi o vello Moreno xa que abandonou á muller sen reparo ningún pensando só no seu beneficio.
En resumo pareceume un bo libro cunha trama afastada do que eu adoito ler, pero está bastante ben relatada e non se fan pesadas as historias.
Uxía Mariño Parafita (4º ESO)
