Fragmento de “Airiños, airiños, aires” nas voces de Nerea González Rey e Vitoria María Justino Ferreira

 

Lidia González Rey (3º ESO) achéganos a gravación dun fragmento do poema “Airiños, airiños, aires”, de Cantares Gallegos, nas voces de súa irmá Nerea González Rey (18 anos) e de Vitoria María Justino Ferreira (19 anos). CPI Viaño Pequeno. 

#_rdc2024 #oamordapatriagalega @aelg @CasadeRosalia 

Airiños, airiños, aires

Airiños, airiños, aires,
airiños da miña terra,
airiños, airiños, aires,
airiños levaime a ela.

Sin ela vivir non podo,
non podo vivir contenta,
que a donde queira que vaia
cróbeme unha sombra espesa.

Cróbeme unha espesa nube
tal preñada de tormentas,
tal de soidás preñada
que a miña vida envenena.

Levaime, levaime, airiños,
como unha folliña seca,
que seca tamén me puxo
a callentura que queima.

¡Ay! si non me levás pronto,
airiños da miña terra,
si non me levás, airiños,
quisais xa non me conesan,

que a frebe que de min come
vaime consumindo lenta,
e no meu corazonciño
tamén traidora se ceiba.

[…]

“Adios ríos, adios fontes” nas voces de Cristina García Regueiro e seu pai José Ramón García Cerqueiro

 

Cristina García Regueiro (3º ESO) achéganos a gravación de “Adios ríos, adios fontes”, de Cantares Gallegos, na súa propia voz e na de seu pai José Ramón García Cerqueiro (45 anos). CPI Viaño Pequeno.

#_rdc2024 #oamordapatriagalega @aelg @CasadeRosalia

Adios ríos, adios fontes

Adios rios, adios fontes,

Adios regatos pequenos,

Adios vista dos meus ollos

Non sei cando nos veremos.

Miña terra, miña terra,

Terra donde m' eu criey,

Ortiña que quero tanto,

Figueiriñas que prantey.

 

Prados, rios, arboredas,

Pinares que move ó vento,

Paxariños piadores,

Casiña d' o meu contento.

 

Muhiño d' os castañares,

Noites craras de luar,

Campaniñas trimbadoras

Dá igrexiña dó lugar.

Amoriñas d' ás silveiras

Qu' eu lle dab' ó meu amor,

Camiñiños antr' ó millo,

Adios para sempr' adios!

Adios groria! adios contento!

Deixo á casa onde nacin,

Deixo á aldea que conoço,

Por un mundo que non vin!

Deixo amigos por estraños,

Deixo á veiga pó lo mar,

Deixo, en fin, canto ben quero...

¡Que pudera non deixar!...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Mais son prob' e mal pecado,

A miña terra n' é miña,

Qu' hastra lle dán de prestado

A veira por que camiña

O que naceu desdichado.

 

Téñovos pois que deixar,

Hortiña que tanto amei,

Fogueiriña dó meu lár,

Arboriños que prantei,

Fontiña do cabañar.

Adios, adios que me vou,

Herbiñas do camposanto,

Donde meu pay s' enterrou,

Herbiñas que biquey tanto,

Terriña que vos criou.

Adios tamén, queridiña...

Adios por sempre quizais!...

Dígoch' este adios chorando

Desd' á veiriña do mar.

Non m' olvides, queridiña,

Si morro de soidás...

Tantas legoas mar adentro...

¡Miña casiña! meu lar!