Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela 48 horas, de Cándido Paniagua Pousa (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2020). Realización youtubeira: Lucía Rey Martínez, 3º ESO A, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
luns, 11 de decembro de 2023
mércores, 6 de decembro de 2023
Book tráiler (XXXII): Memorias dun neno labrego, de Xosé Neira Vilas. Realizado por Ainoha González Iglesias
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Memorias dun neno labrego, de Xosé Neira Vilas (col. Biblioteca Neira Vilas. Galaxia, 2016). Realización youtubeira: Ainoha González Iglesias, 4º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XXXI): A dúbida, de María Reimóndez. Realizado por Samuel Grela Seoane
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela A dúbida, de María Reimóndez (col. Narrativa. Xerais, 2016). Realización youtubeira: Samuel Grela Seoane, 4º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XXX): Silencio, de Fran Alonso. Realizado por Laura Rodríguez Seoane
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Silencio, de Fran Alonso (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2014). Realización youtubeira: Laura Rodríguez Seoane, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XXIX): A dúbida, de María Reimóndez. Realizado por Nerea Sánchez Castro
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela A dúbida, de María Reimóndez (col. Narrativa. Xerais, 2016). Realización youtubeira: Nerea Sánchez Castro, 4º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XXVIII): O grupo, de An Alfaya. Realizado por Ángel Castro Noya
Book tráiler (XXVII): Memorias dun neno labrego, de Xosé Neira Vilas. Realizado por Aitana Noya Santos
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Memorias dun neno labrego, de Xosé Neira Vilas (col. Biblioteca Neira Vilas. Galaxia, 2016). Realización youtubeira: Aitana Noya Santos, 4º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XXVI): A esmorga, de Eduardo Blanco-Amor. Realizado por Samuel Grela Seoane
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela A esmorga, de Eduardo Blanco-Amor (col. Biblioteca Blanco-Amor. Galaxia, 2014). Realización youtubeira: Samuel Grela Seoane, 4º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XXV): A banda sen futuro, de Marilar Aleixandre. Realizado por Diego Vásquez Fernández
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela A banda sen futuro, de Marilar Aleixandre (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2000). Realización youtubeira: Diego Vásquez Fernández, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Balda de Libros (XV): Turbo, de Miguel Suárez Abel
Turbo. Miguel Suárez Abel. Xerais
A historia deste libro gustoume moito, xa que é un tema que me interesa e nunca lera un libro así. Tamén é certo que ten un vocabulario bastante difícil e ten bastantes palabras pouco comúns. Aínda así gustoume moito e volvería lelo aínda.
Ao principio non entendía porque o autor lle puxera ese título, pero segundo fun lendo entendino e paréceme bastante axeitado, eu non llo cambiaría.
Gústame moito a historia do libro, xa que fala dun tema realista, pero cóntao dunha maneira esaxerada que fai que vexas moito máis claro o problema.
A min, a maioría dos personaxes desta narración non me gustaron moito, porque eran secundarios, saían pouco... pero os protagonistas gustáronme moito, sobre todo Elías e Susana, xa que son persoas como calquera de nós, que lles pasa algo bastante pouco común.
Se vos gusta ler e as historias intensas, anímovos a lelo, seguro que vos gusta xa que cada capítulo estás en tensión por ver que ocorre ao final.
Laura Noya Sánchez (4º ESO)
O libro pareceume que está ben, gústame o tema que trata, dunha familia na que a nai fai de todo para traer cartos á súa familia e un pai covarde que non se atreve a escribirlle unha carta a un amigo seu da infancia para pedir axuda.
O que non me gustou deste libro son os momentos en que o home queda só na casa e empeza a recordar cousas do pasado e pensar moitas cousas, a min fixéronseme algo pesadas esas partes, pero polo resto ben.
O vocabulario é fácil de entender, menos algunha palabra solta que se usaría nesa época ou que eu non coñezo.
Os personaxes paréceme que os aproveitaron moi ben para sacarlle o máximo potencial a todos eles, todos menos o fillo, que eu sentín como que non facía nada na historia ou case.
O final foi unhas das cousas que menos me gustou, xa que é bastante enleado e algo difícil de entender, eu polo menos tiven que ler o desenlace varias veces para poder entendelo.
En definitiva, é un bo libro, pero con algunhas cousas que non me convencen, recomendo lelo pouco a pouco, porque se o les todo de golpe, seguramente, non te decates de nada.
Simón Varela Baleato (4º ESO)
Balda de Libros (XIV): Camiño perigoso, de Ánxela Loureiro
Camiño perigoso. ÁnxelaLoureiro. Xerais
Para min, Camiño perigoso, escrito por Anxela Loureiro, é un libro moi bonito, que engancha, no cal ensina os valores mínimos que hai que ter na vida, tamén nos ensina o amor incondicional que existe nunha familia, poñéndonos o exemplo do que é capaz de facer un fillo para axudar e loitar polo benestar de seus pais nos malos momentos.
O vocabulario e a lingua parecéronme fáciles de entender, utiliza frases sinxelas e a historia transcorre de forma continua, xa que non presenta saltos no tempo, isto axuda a entender mellor todo o que a autora nos quere transmitir. A pesar de non ter imaxes, non se fai pesado e lese nun vira vira, unha vez que empezas a ler esperta a curiosidade e fai que non poidas parar de ler ata rematar o libro.
O meu personaxe favorito é a protagonista, paréceme unha rapaza que amosa unha forza incrible e que o máis que quere na súa vida é a súa familia.
Penso que este libro é apto para todas as idades, xa que é fácil de ler e comprender, recomendándollo sobre todo ás persoas que están no medio dunha guerra ou se os seus pais están lonxe deles.
Cristina García Regueiro (3º ESO)
Camiño perigoso é un libro que engancha e é moi bonito xa que ensina o ben que se leva unha familia. Nesta novela podemos ver que tanto a relación da protagonista cos seus irmáns como cos seus pais é moi boa.
A miña personaxe preferida foi Ánxela porque nunca se rende. Outra personaxe que me gustou foi Lena xa que tenta axudar sempre á protagonista. Os personaxes que menos me gustaron foron Marcelino, porque era un pouco aburrido e non falaba, e o cego porque era malo coa protagonista.
E o momento que máis me gustou foi cando a protagonista se atopou cos cómicos, xa que lle fixeron moi boa compañía. Outro momento que tamén me gustou foi o final porque gústanme os libros cun desenlace feliz e pechado.
É un tema interesante, emocionante e aventureiro. Ten un vocabulario moi axeitado e lese moi rápido, en xeral é un libro fácil de entender. Recoméndoo para todos pero en especial para as persoas nas que na súa familia hai unha desaparición para que non perdan a esperanza e que loiten ata o final.
Lucía Rey Martínez (3º ESO)
martes, 5 de decembro de 2023
Book tráiler (XXIV): 22 segundos, de Eva Mejuto. Realizado por Lara Piñeiro González
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela 22 segundos, de Eva Mejuto (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2019). Realización youtubeira: Lara Piñeiro González, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XXIII): 22 segundos, de Eva Mejuto. Realizado por Diego Vásquez Fernández
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela 22 segundos, de Eva Mejuto (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2019). Realización youtubeira: Diego Vásquez Fernández, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XXII): Silencio, de Fran Alonso. Realizado por Carla Caramés Rivas
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Silencio, de Fran Alonso (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2014). Realización youtubeira: Carla Caramés Rivas, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XXI): Silencio, de Fran Alonso. Realizado por Ainhoa Leis Ríos
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Silencio, de Fran Alonso (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2014). Realización youtubeira: Ainhoa Leis Ríos, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XX): 22 segundos, de Eva Mejuto. Realizado por Ainhoa Leis Ríos
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela 22 segundos, de Eva Mejuto (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2019). Realización youtubeira: Ainhoa Leis Ríos, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XIX): Corredora, de María Reimóndez. Realizado por Mateo Rey Pena
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Corredora, de María Reimóndez (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2017). Realización youtubeira: Mateo Rey Pena, 2º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XVIII): Soños de fútbol en Bangui, de Yves Pinguilly. Realizado por Fernando García Regueiro
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Soños de fútbol en Bangui, de Yves Pinguilly (col. Árbore. Galaxia, 2013). Realización youtubeira: Fernando García Regueiro, 1º ESO A, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Balda de Libros (XIII): Memoria do silencio, de Eva Mejuto
Memoria do silencio. Eva Mejuto. Xerais
A min gustoume moito este libro porque é moi entretido e non esperas o final que ten. É moi fácil de ler xa que non ten moitas páxinas, pero a pesar diso os capítulos son bastante longo, aínda que non importa porque todos son igual de entretidos. Eu volvería lelo xa que cada capítulo fai que leas o seguinte para saber como remata.
Esta novela é moi recomendable para a xente á que lle gusten os libros con historias diferentes ou baseadas en sucesos reais.
A historia que máis me gusta antes de que se xuntaran é a das tres irmás, porque me parece unha gran idea para axudar as persoas e moi arriscada, xa que se as descubrían poderían ir ao cárcere.
Paréceme que ten palabras difíciles de entender ao comezo do libro, pero a maioría sácanse polo contexto.
A miña personaxe favorita é Lola, unha das tres irmás. Paréceme que ten unha ollada do mundo moi aberta para eses tempos que non sería aceptada pola sociedade. Tamén é moi faladora e dá moitas ideas que aínda que sexan algunhas mellores que outras sempre axudan. Sempre está aí para a xente que chega e tamén para a súa familia, as súas irmás e o seu fillo.
Ainhoa Leis Ríos (3º ESO)
A novela Memoria do silencio de Eva Mejuto é moi interesante pois trata un tema histórico coñecido por todos, o nazismo, pero ambientado nunha vila galega. A través da estación de tren de Ribadavia os xudeos son axudados a chegar a Portugal para así poder abandonar Europa. É unha boa maneira de coñecer o que acontece en Galicia durante a II Guerra Mundial.
A lingua que utiliza a autora é moi sinxela de entender aínda que hai que coñecer vocabulario propio da II Guerra Mundial (holocausto, xudeus, Gestapo...).
Sen dúbida o meu personaxe favorito da novela é Lola pois é unha muller moi valente que arrisca a súa vida para axudar a salvar as vidas dos demais pois loita contra a gran inxustiza que leva consigo o nazismo. Outro personaxe que tamén me gusta é Frieda pois mostra que debemos loitar polos nosos soños aínda que o vexamos moi difícil e suframos.
Unha das cousas máis interesantes da novela é que está escrita por tres narradores distintos, conta as historias de tres personaxes; Günter, Lola e Frieda. Os personaxes viven a súa propia historia pero vanse atopando entre eles ao longo do relato, ás veces como narradores protagonistas e outras como personaxes secundarios dentro da narración de outro.
Outro título para a novela de Eva Mejuto podería ser Segredos e liberdade pois todas as personaxes gardan segredos segredos e, a finalidade e sempre a liberdade.
Lara Piñeiro González (3º ESO)
luns, 4 de decembro de 2023
Book tráiler (XVII): Soños de fútbol en Bangui, de Yves Pinguilly. Realizado por Mateo Noya Santos
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Soños de fútbol en Bangui, de Yves Pinguilly (col. Árbore. Galaxia, 2013). Realización youtubeira: Mateo Noya Santos, 1º ESO B, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XVI): 22 segundos, de Eva Mejuto. Realizado por Laura Rodríguez Seoane
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela 22 segundos, de Eva Mejuto (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2019). Realización youtubeira: Laura Rodríguez Seoane, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XV): Camiño perigoso, de Ánxela Loureiro. Realizado por Cristina García Regueiro
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Camiño perigoso, de Ánxela Loureiro (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2021). Realización youtubeira: Cristina García Regueiro, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XIV): A banda sen futuro, de Marilar Aleixandre. Realizado por Cristina García Regueiro
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela A banda sen futuro, de Marilar Aleixandre (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2000). Realización youtubeira: Cristina García Regueiro, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XIII): 22 segundos, de Eva Mejuto. Realizado por Carla Caramés Rivas
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela 22 segundos, de Eva Mejuto (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2019). Realización youtubeira: Carla Caramés Rivas, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XII): Corredora, de María Reimóndez. Realizado por Nicolás Marzoa Sendón
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Corredora, de María Reimóndez (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2017). Realización youtubeira: Nicolás Marzoa Sendón, 2º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Book tráiler (XI): Corredora, de María Reimóndez. Realizado por Yago Morlán Mosquera
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Corredora, de María Reimóndez (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2017). Realización youtubeira: Yago Morlán Mosquera, 2º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
domingo, 3 de decembro de 2023
Balda de Libros (XII): Camiñando sobre as augas, de José Viale Moutinho
Camiñando sobre as augas. José Viale Moutinho. Tradución de Xela Arias. Xerais
Este libro trata sobre unha serie de relatos diferentes entre si que falan de temas moi diversos, un pouco tétricos como por exemplo, o falecemento dunha muller despois de pasar por unha longa e grave enfermidade.
No persoal, resultoume un pouco complexo de ler, xa que sobre todo ao comezo o autor non emprega moitas pausas. Isto fixo que tivera un ritmo de lectura un pouco máis lento do normal. A pesar disto, non me cabe dúbida de que o esforzo valeu a pena, xa que unha vez me atopaba somerxida na lectura, os temas que se trataban canto máis ía avanzando o libro máis me gustaban.
Falando de personaxes, a miña personaxe favorita foi a moza que coidou da muller enferma que vos comentei antes ata o final dos seus días. Foi ela a escollida xa que me pareceu que o seu comportamento ao longo do relato foi exemplar. Sempre estaba alí para axudala en todo o necesario, incluso cando lle quixo escribir unha carta ao seu pai francés, que como ela non entendía esa lingua buscou pola aldea alguén que o entendese para cumprir o que ía ser un dos seus derradeiros desexos.
Uxía Mariño Parafita (4º ESO)
Balda de Libros (XI): A esmorga, de Eduardo Blanco-Amor
A esmorga. EduardoBlanco-Amor. Galaxia
A novela A esmorga de Eduardo Blanco-Amor conta unha historia de tres rapaces. Estes rapaces un día emborracháronse e foron polas tabernas roubando, coáronse en pazos, tiveron pelexas…
O protagonista do libro chámase Cibrán, vive nun sitio chamado Auria, ten 24 anos, e ten unha moza que é prostituta. Este personaxe a verdade é que non me gustou, xa que é moi irresponsable, por exemplo, díxolle á súa moza que ía traballar para que así puideran vivir xuntos e non foi traballar, foi cos seus amigos.
Aos outros dous personaxes máis importantes chamábanlle Milhomes e O Bocas, estes tampouco me gustaron, xa que eran moi bebedores, irresponsables e problemáticos, ademais de que non tiñan empatía xa que por exemplo roubaban nas tabernas.
Pola contra, unha personaxe que me gustou foi a dona dunha taberna á que foran, xa que lle advertiu a Cibrán de que os seus amigos eran mala compañía, e tivo razón.
A verdade é que este libro gustoume bastante, a pesar de que sexa clásico, xa que a historia que relata é interesante. E con respecto ao vocabulario, houbo algunhas palabras que non coñecía, pero en xeral entendín todo. Recomendo esta novela.
Samuel Grela Seoane (4º ESO)
A novela pareceume, que aínda sendo un libro con bastantes anos, enténdese ben todo menos as 20 primeiras páxinas que é o que se tarda en adaptarse a ese vocabulario.
En canto á historia, pareceume innovadora para a súa época, un libro que se basea nun home declarando ante un axente da lei o que ocorrera, o que vén sendo a historia en xeral.
O que non me gustou tanto é o tempo que se tarda contando anécdotas ou características dos personaxes, por exemplo o da risa do Milhomes que parecía unha galiña, algo que nin sequera achegou algo a historia. Neste libro paréceme que o autor desaproveitou algún personaxe, como o do señor da barba encarnada, aínda que si é como el di que está baseado en feitos reais, o cal non o podemos confirmar, non tería queixa dos personaxes.
Recoméndollo ler a persoas con algo de paciencia para o primeiro capítulo, que se fai algo aburrido, pero nos seguintes ponse moito máis interesante.
Simón Varela Baleato (4º ESO)
Foi un libro que a min persoalmente me gustou moi xa que ten unha historia moi bonita, xa que me gustou moito como se desenvolveron os acontecementos a medida que avanzaba a historia.
Para min o momento máis importante é cando deciden ir ao Pazo, xa que penso que a partir de aí a historia empeza a tomar un rumbo distinto do que pensaba que ía ter cando o empecei a ler. Respecto aos personaxes unha das miñas favoritas, a pesar da pouca aparición que tivo na historia, é a patroa do prostíbulo, xa que cando O Milhomes intentou sobrepasarse cunha empregada ela como unha boa xefa o impediu e por iso é unha personaxe que me gustou moito.
Un personaxe que non me gustou nada foi o Milhomes, xa que ten unha personalidade moi rancia e non é nada agradable e a min a xente que ten esa personalidade non me agrada moito.
Persoalmente recomendo esta novela a todo mundo xa que ten unha historia moi bonita e é moi fácil de entender malia o seu vocabulario.
Íker García Brea (4º ESO)
A esmorga trata sobre a historia que se desenvolve nun día e narra as aventuras de tres homes que percorren as rúas dunha cidade galega (Auria), entregándose á bebida e aos seus propios impulsos.
É un libro que me gustou moito só que á hora de lelo dificúltase un pouco porque ten un vocabulario complexo.
O meu personaxe preferido sen dúbida é Cibrán (o protagonista) pola súa profunda humanidade, a maneira en que enfronta os seus propios demos internos, a súa complexidade emocional e os desafíos que enfronta ao longo da historia.
O momento que máis me gustou foi cando por andar pelexando prendeu lume o pazo. E tiveron que marchar correndo case espidos, porque foi divertido que marcharan correndo case sen roupa xa que o pazo se estaba queimando.
Recoméndovos moito este libro xa que me gustou bastante aínda que me fora un pouco difícil de ler, pero valeu a pena porque hai partes moi divertidas.
Ainoha González Iglesias (4º ESO)
A min persoalmente este libro gustoume moito, xa que trata bastantes temas interesantes (alcoholismo , machismo, etc). Pareceume bastante interesante porque lle dá bastantes voltas á historia e nunca te chegas a imaxinar o que lle vai ocorrer no seguinte capítulo.
Tampouco é un libro complexo de ler, todo o contrario a min pareceume bastante fácil a lectura.
O máis interesante deste libro foi o final, porque ocorreu unha cousa que non me esperaba para nada, pero tamén me gustou moito cando o Milhomes rouba a botella de augardente e teñen que marchar correndo, e persoalmente non lle cambiaría nada porque como xa dixen paréceme moi entretido e interesante.
O meu personaxe preferido foi o Milhomes porque foi o que lle deu bastante emoción á historia, cando por exemplo roubou as xoias co seu amigo na casa desa suposta muller tan guapa. Aínda que todos os personaxes me gustaron bastante porque cada un dálle a súa emoción. Eu persoalmente recoméndovos moito esta narración.
Nerea Sánchez Castro (4º ESO)
Balda de Libros (X): 48 horas, de Cándido Paniagua Pousa
48 horas. Cándido Paniagua Pousa. Xerais
Este libro contén bastantes personaxes como Lois, Néstor, Xiana, Herminia ou Ramón. O meu personaxe preferido foi Néstor porque está disposto a poñer a súa vida en perigo para atopar a Lois con só 48 horas e aínda así non se dá por vencido. Ademais paréceme un rapaz divertido e bo. Tamén me gustou a actitude que tiña Ramón xa que consolaba a Herminia.
Pola contra o personaxe que menos me gustou foi Liam xa que non estivo presente na infancia de Lois.
O libro gustoume porque cando les un capítulo sentes a necesidade de ler o seguinte para saber como continúa. Un anaco do libro que me impresionou foi cando Herminia e Liam estaban a punto de ver o cadáver de Lois aínda que finalmente non era el.
No meu punto de vista o momento máis importante do libro é o final, xa que é o momento máis esperado aínda así non me gustou moito porque para Lois era un xogo, a pesar disto é un tema interesante, emocionante e entretido.
En xeral é bastante sinxelo de ler, sobre todo porque engancha. É un libro que recomendo para as persoas que lles gusten os libro de desaparicións e de suspense.
Lucía Rey Martínez (3º ESO)
Balda de Libros (IX): A Pomba e o Degolado, de Fina Casalderrey
A Pomba e o Degolado. Fina Casalderrey. Xerais
O libro trata dun tema moi triste, o divorcio entre os pais, o sufrimento que el sente coa falta de seu pai na casa. Tamén está ben para a xente á que lle gustan os animais, sobre todo os paxaros.
O meu personaxe favorito é André, xa que me vexo representado co seu gusto polos animais pero sobre todo demostra un cariño especial cara aos paxaros, a pesar de todos os problemas que lle supuxo a escola e os seus dous inimigos porque lle mandan facer cousas que el non quere e os profesores pensan que é el, cousa que non é verdade pero sempre saíu adiante.
Os personaxes que menos me gustou foron Raúl e Héctor porque só querían facerlle a vida imposible a André, porque por culpa deles ten pagar cousas que el non fixo e a súa familia é pobre.
O meu momento favorito é cando están ¨Pomba e o Degolado¨ xuntos escoitando unha canción do CD.
O libro é moi interesante porque cada vez engánchache máis e é sinxelo de ler polo seu axeitado vocabulario.
Ángel Castro Noya (3º ESO)
Balda de Libros (VIII): O grupo, de An Alfaya
O grupo é un libro moi entretido, que expresa os graves problemas que superan as persoas.
O momento máis importante da obra para min foi cando Sandra le a carta de Nuno ou cando Antón lle escribiu unha carta a Nico e Salva e o momento que menos me gustou foi cando Runa se enfadou con Nico por unha noticia que leu no periódico.
O meu personaxe favorito é Sandra porque aínda que ela teña moitos problemas sempre se preocupa polos demais e quere axudar a todo o mundo. Outro dos meus personaxes favoritos é Manuela a ex de Sandra. Cortaron por algúns problemas que tiveron, pero sempre a apoia en todo, no bo e no malo. Pola contra, o personaxe que menos me gustou foi Runa porque aínda que ao final cambia a súa actitude ao principio só pensaba nela e no mal que o pasa, cando alí todos o pasan mal.
Non faría ningún cambio, se cadra alongaría un pouco o final porque pareceume moi curto ou facer un segundo libro. O vocabulario non é difícil.
O libro gustoume moito porque é fácil de ler, entendese e intrigante porque non sabes o que pasara ata que o les. Está moi ben, recoméndollo a todo o mundo para que coñezan algúns dos diferentes problemas polos que pasan as persoas.
Lidia González Rey (3º ESO)
Na miña opinión o momento máis importante do libro é no que todo comeza, xa que sen ese momento non habería trama. Nesa escena comezan a presentarse todos e a contar porque están buscando axuda.
Ten unha trama moi intrigante, se se busca algo fácil de ler este libro é o indicado. Tamén resulta moi interesante que trate de contar historias sobre maltrato, accidentes, homofobia e racismo, E parecéme moi intrigante que sexan eles en primeira persoa quen as conten.
Os personaxes son adolescentes que contan xa dende o humor ou dende o seu punto de vista as súas situacións.
O mellor personaxe na a miña opinión é Sandra, xa que se preocupa polos demais apesar de ter os seus problemas e traumas. Ademais hai máis, son: Antón, Nico, Amina, Runa, Carla, que sufriron diversos traumas, causados por maltratos e bullying. Sandra intenta axudarlles a saír adiante coas súas sesións de axuda á adolescencia.
Sandra intenta axudarlles ensinándolles a vivir cos seus problemas familiares ou outras causas.
É un libro fácil de ler, xa que, non é moi longo, ten un léxico moi doado e sinxelo de comprender, ou se pode entender polo contexto no que se atope.
Cambiaría o final, dado que ten un desenlace demasiado aberto, gustaríame que tivese un capítulo máis, xa que non me gustan os finais abertos.
Noelia Martínez Rodríguez (3º ESO)
A min este libro a pesar que non era que me gustara moito ao principio acaboume gustándome moito ao empezar a ler todo o que lle pasaba aos adolescentes e porque lle facía falta estar con Sandra, a psicóloga, para que os axudase.
O meu personaxe favorito é Runa porque deixa a escola porque non lle gusta e fai o que lle apetece por iso me gusta o que fai, oxalá puidera ser eu, deixar os estudos para facer o que me guste.
Os personaxes que non me gustaron moito foron os pais de Nico porque non lles parece ben que sexa homosexual e non queren que teña mozo, porque seus pais din que ao ser un rapaz ten que ter unha noiva non un noivo e por iso Nico o pasa tan mal porque seus pais non aceptan a amizade que ten con Salva.
A miña opinión do libro é que é interesante porque che dá intriga a ver que lle pasa a cada neno. E o libro enténdese bastante ben porque o vocabulario é fácil para comprendelo.
Ángel Castro Noya (3º ESO)
Ben, para empezar con esta valoración falarei de como me pareceu o libro, é dicir, a min gustoume bastante xa que foi entretido e tiña poucas páxinas, tamán por iso se me fixo ameno e sinxelo. Tiña un vocabulario axeitado para o que eu entendo e as pequenas historias ou máis ben traumas dos personaxes eran bastante interesantes e entretidas, agás a de Amina xa que literalmente non achegaba nada na historia, o resto gustáronme.
A miña personaxe favorita é Runa xa que me gusta moito como actúa, pola súa actitude, aínda polas súas circunstancias de vida xa que estaba en cadeira de rodas e á parte xa non estaba con súa nai polo seu falecemento. Para min Runa foi o piar da historia xa que achega moita ilusión e compañeirismo entre todos menos cando se puxera á defensiva nunha escena, pero todo ben. E despois está Sandra, que obviamente que me cae ben sendo basicamente, a protagonista e axudando a adolescentes, sobre todo a Nuno que, ben, tamén volveron a falar grazas a Runa, que foi a mellor.
E nesta historia tamén hai personaxes secundarios pero creo que non me gustaron nin moito nin pouco xa que para min non engadían moito.
Carla Caramés Rivas (3º ESO)
Balda de Libros (VII): Silencio, de Fran Alonso
A min este libro gustoume pero tamén lle faría algún cambio, xa que ao principio non me gusta porque hai páxinas onde sentes que non estás ou non te dás situado moi ben e o final xa é o meu gusto, porque non me gusta que me deixe coa intriga de que pasou como o fai esta obra, prefiro que me diga como acaba.
Pero quitando iso do libro os personaxes gústanme bastante porque o protagonista é bastante curioso e valente xa que entra no piso dos veciños e ve aquel percal e tamén me gustou moito o que dixera de Ofelia “Salvoume aínda que ela non o saiba” xa que el mentalmente estaba bastante mal polos ruídos dos seus veciños, porque xa sentía que se estaba volvendo paranoico.
E despois está Ofelia que parece unha muller bastante romántica e agradable, é a ex do personaxe pero polo que contan na historia parece que seguen namorados un polo outro.
E por último está o neno que levaba as caixas coa comida que dese a verdade non teño que opinar porque ao final acaba morto no salón do piso e do pai tampouco xa que non apareceu moito na historia.
Carla Caramés Rivas (3º ESO)
Gustoume moito o libro, é moi interesante e ten moita intriga, non esperas para nada o final. A pesar de que ten palabras que non entendo é moi fácil de ler.
Para min foi moi entretido, porque trata dunha cousa principalmente, que se tratase de máis podería ser máis complicado de ler e así é máis doado.
O personaxe principal é El, non sabemos o seu nome, parece unha persoa que é moi independente, pero non pide axuda cando de verdade a necesita.
Os secundarios son os veciños, Catulo e Ofelia. Non sabemos moito deles. Os veciños son moi misteriosos e serios. Catulo é moi bo amigo xa que intentou axudalo sempre que puido. E Ofelia chegou no momento que máis o necesitaba, a punto de volverse tolo.
O meu personaxe preferido é Catulo, porque sempre o intenta axudar, a pesar de que El o tratase fatal porque non lle gustase o que lle dixera ou propuxera, pero Catulo sempre estaba aí. A min isto paréceme que só o fan os amigos de verdade que non te queren por interese.
Ainhoa Leis Ríos (3º ESO)
O momento máis importante do libro é cando o periodista ve a porta da casa dos veciños aberta, porque hai moita tensión polo que pode se pode atopar dentro do piso. Outra escena destacada tamén é cando se atopa cun fillo do suposto Papá no ascensor, porque os ve por primeira vez e non se sabe como podían reacionar, tamen me gustou a escena cando os intenta espiar. A escena que menos me gustou foi cando se atopa co segundo rapaz no ascensor e lle ensina as moscas mortas aplastadas contra a caixiña.
É un tema moi intrigante, porque queres saber porque os veciños fan esas cousas tan raras e tamén como van a reaccionar cando se ven no ascensor por primeira vez o raparigo e o periodista.
O meu personaxe preferido é o periodista, xa que dos outros non se sabe case nada.
Ten momentos nos que dá moito noxo cando di que os veciños comían moscas mortas, miolos de rato e tripas de lagarto. Non me gustou moito que non se saiba moi ben que pasa no final.
Laura Rodríguez Seoane (3º ESO)
Balda de Libros (VI): Memorias dun neno labrego, de Xosé Neira Vilas
Memorias dun neno labrego. Xosé Neira Vilas. Galaxia
Memorias dun neno labrego é sen dúbida, unha das obras que tes que ler polo menos unha vez na túa vida. Este pequeno libro ensínanos como é a vida de Balbino, un rapaz de aldea que vive na pobreza. El mesmo afirma que é un ninguén, un ninguén que narra as súas aventuras dunha forma única e especial. Fainos viaxar ao pasado con todos os sentimentos posibles, xa que se conta dende a perspectiva dun neno, sendo unha óptica sinxela pero profunda.
A novela de Xosé Neira fainos dar conta da importancia das pequenas cousas, dos momentos sinxelos pero que nos fan ser felices, entre outras reflexións. Vemos un rapaz que vive os acontecementos dende a inocencia e o pouco coñecemento da vida, isto fai que lle collamos máis cariño e que nos sintamos conmovidos polas súas historias cheas de emocións.
É unha obra imprescindible da literatura galega, que nos invita a vivir na nosa propia pel a pobreza galega do pasado. Unha novela sinceramente inmellorable, cun amplo léxico galego.
Por último engado que eu recomendaríalla ler a calquera que estivese minimamente interesado pola literatura galega.
Victoria Domínguez Marinho (4º ESO)
Este libro conta varias historias que lle acontecen a un neno, unha en cada capítulo, o cal se mete en moitos problemas. O libro é moi entretido pero segundo o meu criterio ou a miña opinión faise complicado de ler, xa que cada capítulo conta unha aventura de Balbino sen ningún tipo de relación coa aventura anterior, iso dificulta a lectura xa que non é unha historia fluída. Quitando iso, as historias están moi ben e é moi entretido ler, recomendaríao por suposto.
Falando do vocabulario do libro, non me pareceu moi complicado de ler, algúns capítulos danse entendido mellor ca outros pero polo xeral non hai problema. Avaliando se me pareceu interesante ou non, a verdade é que estivo ben, pareceume moi interesante e intrigante ver todo o que lle vai ocorrendo a todos os personaxes, por exemplo como o can de Balbino morre polo veleno das galiñas ou como de preocupados acababan os pais.
O momento máis importante do libro para min foi o final, cando Balbino consegue o seu propio traballo.
Os mellores personaxes foron Balbino o protagonista e Manolito, que aínda que fora un neno moi desagradable para Balbino, foi bastante importante no libro polos seus comportamentos.
Carla Lema Domínguez (4º ESO)
Este libro gustoume moito porque relata unha historia moi semellante ás que sucedían na realidade como por exemplo a pobreza e os abusos dos pais en moitos casos e por suposto pola emigración a América, a cal foi unha das fases máis importantes de Galicia.
O libro está moi ben porque non é un libro longo nin difícil de ler e ademais hai algunhas das historias que se contan que están moi ben, como por exemplo a historia que nos di que Balbino case marcha río abaixo.
Os personaxes para min son en xeral todos agradables e simpáticos menos o pai do rapaz e o tío que eran uns abusadores que non se sabían controlar. A min a personaxe que máis me gustou foi a de Lalo de Cidre porque o neno arrisca a súa vida para salvar a de Balbino que nin sequera o coñecía.
Unha das únicas pegas que lle podo poñer ao libro, ademais de que hai algún capitulo que para o meu gusto non é moi bo, é que o final non é un desenlace ao que estamos acostumados a ver porque é outra historia que é a que lle dá título a esta obra e normalmente as novelas e libros que adoitamos ler son sempre con finais tráxicos ou bos que parten do tema principal do relato.
O que quizais máis me gustou do libro é que ao lelo te engancha cada vez máis ou polo menos foi o que me pasou a min.
Anxo Domínguez Martínez (4º
ESO)
A min este libro gustoume moito porque fáiseme unha historia moi interesante e emocionante.
Gustoume como Xosé Neira Vilas describiu os sentimentos de Balbino dun xeito sutil e discreto. O libro pareceume atractivo e fácil de ler pola sinxeleza do vocabulario e as diversas aventuras que se producen ao longo da obra, facéndoa máis animada. Destaca como o autor mantén a historia a pesar da gran cantidade de personaxes que rodean a Balbino. Ao principio, o personaxe de Balbino é bastante sinxelo e a lectura pode parecer un pouco lenta e aburrida. Porén, todo cambia cando decide marchar da casa e romper coas expectativas dos seus pais. A partir dese momento, a historia faise máis animada e entretida.
O momento que máis me gustou foi cando Balbino se fixo amigo de Lelo, e por último o momento que menos me gustou sen dúbida foi cando Manolito empezou a insultar a Balbino e este tiroulle unha pedra.
Ainoha González Iglesias (4º ESO)
Paréceme un libro bastante interesante, non me pareceu nada aburrido, de feito enganchoume bastante. Non é dos textos que máis fácil me pareceu de ler porque non teñen case relación os capítulos e entón enredábame un pouco, pero aínda así entendino bastante ben.
A min persoalmente o momento que máis me gustou foi cando no capítulo 8, que se titula “O Rebusque”, Balbino estaba todo ilusionado coa caixa que atopara no monte porque cría que aí había tesouros que ían sacar á súa familia da pobreza, pero o día seguinte cando viu que a perdera desilusionouse todo, porque a partir diso pensa que vai quedar pobre para sempre.
O meu personaxe preferido é o amigo de Balbino porque o salva cando ía caer ao río sen coñecelo de nada.
Para min a portada ten moi que ver porque é un neno e principalmente o que aparece na historia é Balbino, o título tamén me parece que ten bastante que ver porque ao final son cousas que Balbino recorda.
Nerea Sánchez Castro (4º ESO)
Este libro gustoume moito, ten un argumento bastante orixinal, e está moi ben escrito. Ten unha trama interesante, e é moi fácil de ler. Usa un vocabulario bastante común e fácil de entender.
O único que non me gustou deste libro foi que cada capítulo era unha historia diferente á anterior, en lugar de ser unha única historia, pero iso xa é para o gusto de cada un.
O título que lle puxo o autor gústame moito, pero eu penso que os hai mellores. Por exemplo, eu poñeríalle: O caderno de Balbino, porque Balbino escribe todo o que lle pasa no seu caderno, o cal aprecia moito.
A min as historias deste libro gustáronme moito, xa que son moi realistas, aínda que non se parezan á realidade que vivimos agora, parécense á realidade vivida por nosos avós e avoas, porque a narración foi escrita hai bastantes anos.
Os personaxes están todos bastante elaborados, pero o meu favorito é Balbino, pois é do que máis se fala. Porén detesto o personaxe de Manolito.
Anímovos a ler este libro, seguro que vos encanta.
Laura Noya Sánchez (4º ESO)
Memorias dun neno labrego pareceume un libro moi interesante con moitas historias contadas en forma de anécdotas.
O seu protagonista, Balbino, é un neno moi valente e aventureiro. É unha persoa inocente e insatisfeita coa súa vida. Balbino ten un irmán chamado Miguel o cal marcha e non lle volve falar, por iso, para min é o peor personaxe do libro. A pesar diso, é verdade que é moi valente pola súa parte marchar a América para perseguir o seu soño de ser modelo.
A miña personaxe favorita foi Eladia xa que me pareceu unha persoa moi amable e moi boa persoa.
Pachín, o can, a pesar de non ser unha persoa, foi outro dos meus personaxes favoritos por ser un animal tan leal e bo.
Memorias dun neno labrego ten un vocabulario axeitado e é moi sinxelo de ler.
Penso que o seu final é moi bo e non cambiaría nada deste nin do contido xeral do libro. Gustoume moito o detalle de que cada capítulo sexa unha etapa diferente da adolescencia de Balbino e considero moi entretidas as súas anécdotas e lembranzas.
Alexandra Noemy Sousa Cruz (4º ESO)
A verdade é que este libro gustoume moito. Foi entretido e non me levou moito tempo a lectura.
Con respecto ao vocabulario, entendín bastante ben o libro en xeral, aínda que había algunhas palabras que non coñecía ou das que non sabía o significado.
Os temas son bastante interesantes. Trátanse varios como a pobreza, o traballo duro no campo, as tradicións rurais, as relacións familiares, a educación ou a esperanza dun futuro mellor. No libro vaise contando como vivía e as cousas que lle ían pasando a un rapaz galego de mediados do século XX.
O meu personaxe preferido é Balbino, o rapaz do que acabo de falar, en parte porque é o protagonista. Balbino é un rapaz pícaro e valente Este rapaz vivía na aldea coa súa familia, a cal non tiña moitos cartos. Pero aínda así, isto non lle impedirá vivir moitas aventuras, as cales escribirá nun caderno.
Un dos personaxes que menos me gustou foi o pai de Balbino, xa que lle pegaba ás veces ao seu fillo.
Recomendo a lectura deste libro.
Samuel Grela Seoane (4º ESO)
Este libro gustoume moito, pareceume moi divertido e entretido e ademais non te cansas de lelo.
O momento que máis me gustou foi cando Lelo salvou a Balbino de que morrese no río, polo que demostrou que era unha gran persoa e finalmente acabaría sendo alguén moi importante para Balbino, tamén o consideraba un gran amigo a pesar do pouquiño tempo que estiveron xuntos.
O momento que menos me gustou porque me deu moita pena, foi cando Balbino viu á súa mestra cun novo mozo, xa que iso provocou que estivera moi enfermo. E tampouco me gustou a actitude que tiña o pai de Balbino con el xa que sempre lle pegaba e iso non está ben, xa que aínda era un rapaz.
A miña personaxe favorita foi Balbino porque contaba a súa vida sen ningún segredo e tamén porque é o principal protagonista e é o máis entretido. Tamén me gustou seu padriño porque lle intentaba dar os mellores consellos e dicirlle o que el faría.
Pola contra, a personaxe que menos me gustou foi Manolito porque considero que se portou moi mal con Balbino.
Valeria Grela Bello (4º ESO)
Memorias dun neno labrego é un libro moi interesante e sobre todo bonito, xa que vai narrando toda a vida de Balbino.
É moi fácil de ler e moi emocionante, xa que cando o estás lendo tes moita intriga polo seguinte que vai pasar, estás sempre interesado polo que vai suceder no seguinte capítulo. Por iso engancha moito.
O meu personaxe favorito sen dúbida é Lelo, xa que me parece moi boa persona, xa que axudou moito a Balbino, e sempre estivo aí para el, ata cando marchou ás Américas e se acordou del mandándolle unha carta.
O personaxe que menos me gustou foi Manoliño, xa que parece moi larchán dicindo cousas sobre os demais. Tampouco me gustou moito o irmán de Balbino xa que me parece algo egoísta ao non dicirlle nada sobre as Américas sabendo a ilusión que lle facía.
E o momento que máis me gustou foi cando Balbino se namorou da mestra aínda que ao final se desilusionou.
Nuria Recouso Pena (4º ESO)
Este libro pareceume un moi bo libro, xa que para os anos que ten utiliza unha lingua que se pode entender facilmente coa evolución das palabras, aínda que algunhas delas xa poidan estar en desuso e tívenas que buscar no Portal das Palabras.
O tema gustoume moito, xa que eu nunca lera un libro baseado nun diario real dunha persoa calquera (aínda que para min, Neira Vilas debeu de esaxerar algunhas partes da historia, xa que dubido moito que xusto encontra un amigo e ese amigo teña que marcharse).
Gustáronme moito os protagonistas, sobre todo o tío de Balbino e o propio Balbino, e o que menos me gustou foi o trato da familia de Balbino ao propio neno, aínda que así fora a mentalidade da época.
En canto ao desenvolvemento, algúns capítulos, para min, poderían ser eliminados e así quedaría mellor a historia. A miña escena favorita é cando Balbino fai o “lume”, como lle din no libro, na festa cos outros rapaces da aldea.
En conclusión este libro recoméndollo a persoas que poidan aguantar aos familiares de Balbino, que son un pouco pesados, pero polo resto recomendo moito a lectura.
Simón Varela Baleato (4º ESO)
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)