Contacta connosco no mail bibliotecatrazo@yahoo.es



xoves, 13 de febreiro de 2014

Machistas de quince anos

"Estamos aquí diciendo todos que no vamos a pegar nunca a una mujer y llegas un día y a saber qué te pasa o lo que sea, la puedes pegar, eso surge, (...) / "Pero es que el hombre no la pega porque no haya hecho nada, no llega a casa su mujer está sentada en la tele y se pone a pegarla, estaría loco" / "Hay que poner el friegaplatos y ayudarla. Hacen más que nosotros, la verdad. Pero bueno, son sus costumbres" / "Vale que esto es un pensamiento un poco antiguo, pero si el hombre se tira 10 horas fuera de casa y la mujer no tiene nada que hacer en el día pues oye qué menos que... no está obligada, pero que tenga el detalle de tener la cena preparada" / (...) "Sí, puede que piense que la mujer no debería tener tanta libertad... antes la mujer no podía hacer nada y ahora está en todos los lados".

Los entrecomillados anteriores son frases pronunciadas por diferentes adolescentes varones residentes en Madrid de entre 12 y 17 años, recogidos en un informe sobre "violencia de pareja hacia las mujeres en población adolescente y juvenil y sus implicaciones en la salud" elaborado Dirección General de Atención Primaria de la Consejería de Sanidad. El estudio también recoge las impresiones de ellas:

"Se pone histérico y te hace así y tal, pero nunca me ha llegado a pegar. Pero no me deja ni tener amigos... chicos" / "Hombre, obligar, no te puede obligar, pero (...) a lo mejor para estar bien con él pues no lo haces ¿sabes?" / "A lo mejor también la mujer le machaca y un día le llega a agobiar tanto que no puede más y salta. Pero luego, cuando ya piensa bien las cosas se arrepiente de lo que ha hecho" / "Es incluso peor que te estén machacando día a día diciendo que eres una mierda y que no vales para nada, que que te den un guantazo. Y no sé, es machismo, yo creo, por parte del hombre a la mujer" / "Yo llevo con mi novio dos años y medio casi, ¿vale? Y sí, a veces estoy muy bien con él y demás, pero otras veces me cabreo porque es un poco machista. Muchas veces que hablamos de un futuro, de si algún día nos fuésemos a vivir juntos y me dice que yo le tengo que planchar la ropa, que yo le tengo que hacer la comida, que yo le tengo que coser las camisas. Digo, pero tú estás flipado (...). Nunca me ha levantado la mano en la vida, ni que se le ocurra, pero sí que es un poco machista".


Aquí o artigo completo

Convocado o I Concurso de Microrrelatos OZOCOGZ


Vén de convocarse a segunda edición deste Concurso de Micro-relatos (de tan só 140 palabras), así que animádevos. Ata os mais lazacáns e preguiceiros poden ter unha idea marabillosa!

Aquí nesta ligazón podedes ler as bases e velaquí vai a presentación:

Xa está de volta o noso concurso literario! O 2º Concurso de Micro-Relatos de OZOCOgz está en marcha!
O ano pasado celebrouse con grande éxito de participación o 1º Concurso de Micro-Relatos de OZOCOgz, e, en vista do bo resultado, vimos de poñer en marcha a segunda edición deste concurso. Desta volta, a temática é a música e podedes enviar as vosas propostas desde xa até o día 30 de abril deste 2014.

Crónicas da visita didáctica á Casa da Matanza (Fundación Rosalía de Castro) en Padrón e a Casa Museo Manuel Antonio e o Museo do Mar en Rianxo




A pasada semana todo o alumnado de 3º e 4º da ESO e de 4º de PDC realizou unha saída didáctica para visitar a Casa da Matanza (Fundación Rosalía de Castro) en Padrón e a Casa Museo Manuel Antonio e o Museo do Mar en Rianxo.


Publicamos as mellores crónicas sobre a visita.

Casa da Matanza (Fundación Rosalía de Castro)

É o que máis me gustou, porque había cousas moi interesantes e incribles como a coroza e os zocos que se poñían antes para saír fóra os días nos que chovía e había que traballar.
As roupas tamén me chamarón a atención porque mirando ben non son tan diferentes ás de agora, xa que se volven a levar a puntilla,camisetas curtas e saias máis longas,é moi semellante ás roupas dos grupos galegos de música tradicional.
Tamén me gustou moito como se reparou por fóra, é un sitio totalmente acolledor no que parece que dá tranquilidade nos días máis atormentados.
Tamén os escritorios tanto de Rosalía coma o de Murguía estaban moi ben situados, xa que estaban en lugares onde había boa luz, polo que tiñan moi bo lugar de traballo.
En xeral gustoume todo e a visita foi a máis entretida.

Alba Docampo Noya (4º PDC)

O museo que máis me gustou foi o de Rosalía de Castro. 
Cando chegamos, o primeiro que vin foi unha casa das antigas cun enorme xardín. 
Despois entramos para adentro e unha muller foinos explicando toda a súa vida, ao tempo que viamos fotos personais de Rosalía, documentos importantes, como o seu rexistro de nacemento. 
Noutra das salas había cousas relacionadas coa súa morte, como unha esquela ou coroas que lle mandaron.
Logo subimos á pranta superior, onde puidemos ver o seu dormitorio, un salón, o comedor e tamén unha especie de biblioteca. E tamén había instrumentos de cociña antigos.
Finalmente marchamos, pero antes fomos a unha minitenda, por se queríamos comprar algo.

Jennifer López Becerra (3º ESO)

Museo do Mar (Rianxo) 

A min o museo que máis me gustou foi o “ Museo do Mar” porque entre as miñas afeccións está a pesca.
No museo vimos unha chea de cousas. En primer lugar vimos as redes de arrastre e de deriva, tamén vimos algunhas técnicas de pesca como as nasas.
Máis tarde fomos a outra sala na que vimos como se facían os barcos dende que recollían a madeira ata que lle daban unha capa de pintura. 
E por último vimos a evolución dos barcos (cando se iniciaron os barcos a motor).
Tamén vimos os instrumentos que utilizaban para facer os barcos. Incluso nos contou a anécdota de que debaixo dunha pedra no soto do local había unha chea de moedas de ouro

Iván Señarís Veiras (3º ESO)

A min o museo que máis me gustou foi o Museo do Mar porque a explicación que nos deron foi a máis complexa dos tres museos e foi bastante fácil de comprender.
Ademais, o tempo que estivemos en cada sala foi máis ou menos o mesmo (non foi desquilibrado). Comparando este museo cos outros foi no que máis cuidemos participar.
Neste museo vimos un lote de cousas. Primeiro, comezamos situando a Rianxo e falando da pesca onde vimos un gran mapa no chan. Tamén vimos técnicas de pesca que estiveron moi ben representadas cos barcos nas vitrinas. 
Por último fomos vendo o proceso de contrición dos barcos e a súa evolución.


Marta Veiras Noya (3º ESO)