Contacta connosco no mail bibliotecatrazo@yahoo.es



xoves, 9 de febreiro de 2012

Conta de Libros (XIII): A banda sen futuro, Marilar Aleixandre



A banda sen futuro, Marilar Aleixandre, col. Fóra de Xogo, Xerais.


A min, este libro gustoume. O momento que máis me gustou foi cando por fin, despois de moito tempo, Carlota pode deixar medrar o pelo.
Eu non faría un cambio no final, porque xa me gusta así con este final, pero tampouco faría ningún cambio no resto do contido do libro.
A min non me resultou dificil de ler, aínda que había algunhas palabras ás que non lle sabía o significado.
O momento que menos me gustou foi cando Moncho ía sempre onda Carlota, dicirlle cousas da obra de teatro que ían facer.
O momento que máis me me chamou a atención foi cando Carlota falaba coa foto de Poch, porque Poch xa estaba morto e as fotos non falan.

Alicia Veiras Noya (3º)


O momento máis importante para min foi cando Carlota estaba namorada de Miguel, pero logo Toño bicouna e foillo contar a Poch e non se decidía, non sabía se estaba namorada de Toño ou non.
O libro gustoume moito.
Eu do libro se tivera que cambiar algo non o faría, deixaríao tal como está.
Pero cando Carlota falaba con Poch, un cantante morto do que na parede tiña unha foto, chama a atención do lector-lectora esas conversas con el.
Este libro é recomendable lelo, para as persoas que lle guste ler, porque fala dunha rapaza que ten unha enfermidade e que fala cos mortos.

Margarita Pombo Castro (3º)

Esta novela pareceume espectacular xa que me sinto identificada con ela. As historias de amor imposiles e os medos do que pensen de ti os demais compañeiros son moi comúns, sobre todo se tes algún complexo, como neste caso Carlota que ten o problema do pelo.
A parte que máis me gustou do libro foi na que Moncho bica a Carlota e lle di que a quere, naquel momento Carlota non pensa no seu pelo, soamente pensa en que hai unha persoa que a quere tal e como é sen necesidade de agochar nada.

Tamara Muíño Bello (3º)