Este libro composto por moitos relatos gustoume moito porque todos teñen
unha unidade interna que é o amor, aínda que me gustaría máis se os relatos estiveran unidos e non foran independentes.
Os relatos que máis me gustaron
foron o de “Un radiante silencio” porque está cheo de misterio ao non se saber
quen lle escribe as notas cos poemas a Sara que a ela tanto lle gustan e o de
“Unha historia de fantasmas” aínda que me quedei con gañas de saber o que
acontecía despois.
Hai personaxes que me impactaron moito como por exemplo
Diana que ía tirando fotos por aí para que se alguén as atopaba pensase nela ou
como o pai de Laura que era o xefe do protagonista e o botou por saír coa súa
filla.
Recoméndoo moito porque é moi fácil de ler pero o que cambiaría é que os
relatos tivesen algo que ver porque á hora de resumir resulta máis complicado. Tamén
cambiaría que algunha historia, acabase con outro final, xa que se o comezas a
ler xa sabes como acaban os seguintes, entón algo inesperado, como
por exemplo que a historia do final, acaben xuntándose.
Paula Lema Domínguez (3º
ESO)
Este
libro, composto por diferentes historias, gustoume moito, aínda que á súa vez,
dáme pena. Os finais sempre acaban similar. Deberían loitar máis polo que
queren.
O momento máis importante non sabería dicir cal é, supoño que en todos
os capítulos hai algún, por exemplo cando comeza o namoramento, de non ser así,
non tería ningún sentido. Grazas a ese momento, segue transcorrendo a historia,
que vai sobre amores que nunca saen adiante, ou ben porque é imposible, ou
senón porque non o intentan.
É moi interesante, xa que, sempre estás esperando
polo intre en que polo menos nunha historia acaben xuntándose, cumpríndose
ese amor. Faría o cambio de que ocorrese algo inesperado, nalgunha historia, por
exemplo a do final.
A lingua é moi fácil de entender, pero ten erros de
imprenta, nalgunhas palabras. Lese moi rápido. O malo é que para facer un
resumo, é algo complicado, xa que son historias completamente diferentes, aínda
que nun fondo, sempre están todas unidas por un fío, o amor.
Tania Villasenín Bello (3º ESO)
A verdade é que é moi
triste o libro, mais é interesante e tamén emocionante porque conta dramas
de amor que
sufriron os personaxes en cada momento das súas vidas.
A historia mostra un pouco a
realidade de que non todo o mundo ten final feliz ou non podemos estar coa persoa que
queremos, mais ben é algo ao revés que mostra máis a vida diaria e que tamén
podemos vivir así,
menos a traxedia e o sufrimento amoroso que non creo que debería pasarlle a
ninguén.
Había
algúns personaxes que para ser sincera foron demasiados dramáticos e outros que foron un
pouco tristes. O autor conta como son e como senten os protagonistas.
Gustoume moito o
libro, aínda que tiña unha linguaxe moi culta e é algo difícil de entender porque tiven que
volver ler o capítulo por causa de que non pillei algunhas historias. Eu cambiaría algo o final, porque había demasiada dor e lágrimas e bastaba e que algún relato acabara cun
final un pouco máis feliz.
Eduarda Andrade Marinho (3º ESO)