Lammily: as proporcións realistas da beleza

¿Qué pasaría si las muñecas de moda estuvieran diseñadas según las proporciones físicas reales de un ser humano?

 Es la pregunta que se hizo el ilustrador e investigador Nickolay Lamm el pasado verano. Bajo el leit motiv “la media es bella”, Lamm empezó a desarrollar un modelo 3D que reuniera las características estándar de una mujer estadounidense de 19 años. El resultado fue Lammily, una muñeca que no parecía cabezona debido a su extrema delgadez y que presentaba un busto normal (sin la función de chaleco salvavidas atribuido a su predecesora Barbie). Además de las proporciones realistas, Lammily lleva un maquillaje casi imperceptible y viste ropa de calle: shorts, camisetas de manga corta y zapatillas.

 “¿Dónde puedo conseguirla?”

 ¿Aceptarían los niños y niñas una muñeca así? 

Por lo visto, sí. 

Las imágenes del prototipo virtual creado por Lamm se viralizaron y la avalancha de peticiones provocó que Lamm se decidiera a convertir a Lammily en una realidad.

Ayer empezó la campaña de crowfunding para dar vida de Lammily, y Lamm ya está a punto de conseguir los 95.000 dólares necesarios para la fabricación del primer lote. Por 25 dólares, los mecenas pueden adquirir la primera edición de la muñeca, que no estará a la venta en comercios habituales.

Visto en http://www.playgroundmag.net/

Balda de Libros (LXI): As fronteiras do medo, de Agustín Fernández Paz

As fronteiras do medo, Agustín Fernández Paz, Rodeira

Este libro gustoume moito, xa que a min encántanme os contos de medo, misterio e intriga. Para min, as historias que aparecían no libro eran moi entretidas, e léndoas pasábaseme o tempo rapidísimo. 

A historia que máis me gustou foi a de "A mirada de k", porque era a historia máis enigmática de todas, e tamén a que máis me enganchou debido a que estaba moi intrigado sobre o que podía pasar coa historia, non sabía se podía haber un xiro nela ou calquera cousa polo estilo.

Eu a este libro non lle faría ningún cambio, porque todas as historias están moi ben escritas, e entretén moito ao lector.

Este libro recoméndollo a calquera persoa que lle gusten as historias de medo e de intriga.

Diego Gutiérrez Castiñeiras (3º ESO)

O libro a min non me gustou moito, xa que os relatos que se contan no libro son coma todos os contos de medo, moi infantís para o meu gusto.

Á parte diso o libro estivo ben, o relato que máis me gustou foi o de "O pozo", non sei por que nin sei explicalo pero foi o que máis me enganchou cando o lin e o que máis me gustou.

O que menos me gustou foi "Os fillos de Hamlet" porque é o típico relato de medo, era moi curtiño e non tiña nada de interesante e para min era moi infantil.

O momento máis importante foi, por exemplo, no relato "O pozo" cando a familia se mudou de lugar, xa que se non o fixeran pois non  pasaría nada do conto.

Cambios non faría ningún e o vocabulario non foi moi complicado ó meu parecer e é moi infantil tamén para o meu gusto.

Adrián Ríos González (3º ESO)

Balda de Libros (LX): O lobishome de Candeán, de Paula Carballeira

O lobishome de Candeán, Paula Carballeira, Galaxia

O libro ó principio pois parecíame coma todos os libros de medo de lobishomes que lera, que non foron moitos, pero este era diferente. Contaba todo dende o punto de vista de cada personaxe, e tamén o contaba dende o punto de vista do lobishome.

Por outra parte, gústome que capítulos fosen tan curtos, xa que así podía parar cando quixese e non coma no resto dos libros que tes que acabar o capítulo para non quedar no medio.

O final a min non me gustou moito porque o lobishome non opuxo resistencia ningunha e a min gustaríame que se pelexasen co lobo ou algo polo estilo ou que o lobo marchase ao medio do monte.

O vocabulario era fácil xa que poucas palabras encontraba que non soubese a definición.

Recomendo o libro a quen lle gusten os libros de medo de lobishomes.

Adrián Ríos González (3º ESO)