Book tráiler (XLVII): O grupo, de An Alfaya. Realizado por Carla Caramés Rivas

 

Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela O grupo, de An Alfaya (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2019). Realización youtubeira: Carla Caramés Rivas, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)

 

Balda de Libros (XX): O corazón de Xúpiter, de Ledicia Costas

O corazón de Xúpiter. Ledicia Costas. Xerais

O corazón de Xúpiter é un libro escrito por Ledicia Costas, conta una historia moi interesante dende o meu punto de vista porque transmite uns valores moi importantes. Á parte diso, fala dun tema moi interesante, as redes sociais, os perfís falsos e da xente que se encontra detrás dunha pantalla.

O meu personaxe favorito é Isla, penso que é unha rapaza moi intelixente, que pensa no ben dos demais. Na novela descríbena como unha rapaza moi inocente, que pensa que todo o mundo é bo e que ninguén pode ser capaz de facer maldades adrede.

Outro dos personaxes que me atrapou foi Mar, xoga un papel crucial no desenvolvemento do relato.

Para min, os momentos máis importante do libro transcorren ao redor da amizade de dous dos personaxes, o especial do primeiro encontro así como o apoio que se transmiten mutuamente.

Eu recomendaríalle este libro a todos os adolescentes que pensan que nas redes sociais só hai xente boa e sen malas intencións, creo que apto para todas as idades. En resumo, creo que é un libro dez.

Cristina García Regueiro (3º ESO)

Balda de Libros (XIX): Unha estrela no vento, de Ledicia Costas

Unha estrela no vento. Ledicia Costas. Xerais

Unha estrela no vento é un libro escrito por Ledicia Costas, conta unha historia moi interesante, a de Miguel e a súa familia, que representa a unión que hai entre un fillo e a súa nai. Dende o meu punto de vista, esta historia transmite uns valores bastante importantes como son a confianza e a lealdade.

O meu personaxe favorito é Miguel, penso que quere moito a súa familia, ata o punto de ser capaz de dar a súa vida por eles. A parte diso, case sempre di a verdade; cando mente, faino porque pensa que lle vai facer máis dano saber a verdade que unha mentira piadosa. En contraposición, o personaxe que menos me gustou foi “O Bruto” xa que parece que non lle ensinaron modais, faille honra ao seu alcume.

Quedo con dous momentos importantes no transcurso da historia, o forte vínculo creado entre Abel e Miguel motivado, entre outras cousas, pola convivencia e, o que para min é o mais importante, o comezo dunha amizade especial entre dous dos personaxes principais.

Eu recomendo este libro a todas as persoas que lle guste a intriga, creo que apto para todas as idades.

Cristina García Regueiro (3º ESO)

Balda de Libros (XVIII): De cristal, de Silvestre Gómez Xurxo

De cristal. Silvestre Gómez Xurxo. Xerais

“O rato negro”

O momento máis importante é cando o rapaz se decata da súa situación na casa, cando ve as cousas malas que fai seu pai con el mais con súa nai, porque iso é algo do que en teoría debería terse decatado hai moito.

Ten un tema intrigante xa que queres saber como vai ser a situación cando o rapaz se decate de todo o que seu pai facía mal. Ten algunha palabra difícil de entender.

“O ratiño branco”

O momento máis importante do relato é cando a nena ve que a vida dos ratos do zoolóxico teñen un destino e a dela tamén, o seu futuro é ser prostituta e o do rato comido pola serpe, este é o momento máis importante porque se decata de que ese futuro o pode cambiar.

Ten unha lingua fácil de entendes aínda que algunha palabra non.

“O gato negro”

O momento máis importante é cando o rapaz se dá conta de que non todo o mundo ten sorte, porque el non ten sorte de vivir nunha casa luxosa e non coñecer a todos os familiares cercanos e o gato non tivo sorte, porque foi atropelado.

Gustoume xa que me pareceu a historia mais facil de entender.

“Pavo real”

O momento máis importante é cando a rapaza se dá conta de que a felicidade non depende da cantidade de cousas que teñas, porque ela tiña moitas pero debido a quebra de seus pais decatouse de que non lle fai falta moitísima roupa para ser feliz senón que co amor da familia xa é suficiente.

Gustoume xa que con este conto podes darte conta de moitas cousas.

“Gulag de Galgos”

O momento máis importante é cando o rapaz adopta un galgo dos que foi abandonado, porque se deu conta de que os pobres animais non teñen que sufrir porque se fagan vellos e non vallan para o que o querían os donos.

Pareceume unha historia moi bonita e moi fácil de entender.

Laura Rodríguez Seoane (3º ESO)

Book tráiler (XLVI): A casa do medo, de Agustín Fernández Paz. Realizado por Ariadna Hernández Bautis

 

Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela A casa do medo, de Agustín Fernández Paz (col. Periscopio. Rodeira - Edebé, 2016). Realización youtubeira: Ariadna Hernández Bautis, 2º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)

 

Book tráiler (XLV): Cartas de inverno, de Agustín Fernández Paz. Realizado por Ariadna Hernández Bautis

 

Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Cartas de inverno, de Agustín Fernández Paz, con ilustracións de Antonio Seijas (col. Fóra de Xogo. Xerais, 1995, 40ª edición 2018). Realización youtubeira: Ariadna Hernández Bautis, 2º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)

 

Book tráiler (XLIV): Memorias dun neno labrego, de Xosé Neira Vilas. Realizado por Nerea Sánchez Castro

 

Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Memorias dun neno labrego, de Xosé Neira Vilas (col. Biblioteca Neira Vilas. Galaxia, 2016). Realización youtubeira: Nerea Sánchez Castro, 4º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)

 

Book tráiler (XLIII): Cando petan na porta pola noite, de Xabier P. DoCampo. Realizado por Carla Caramés Rivas

 

Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler do libro Cando petan na porta pola noite, de Xabier P. DoCampo (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2000). Realización youtubeira: Carla Caramés Rivas, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo) 

 

Balda de Libros (XVII): A punta de pistola, de Fran Alonso

A punta de pistola. Fran Alonso. Xerais

A novela A punta de pistola de Fran Alonso é sinxela de ler e interesante aínda que desconcerta un pouco ao principio porque cóntanse dúas historias que son completamente independentes ata o final no que se xuntan e cobran sentido.

As dúas historias son interesantes pero gustoume máis a da muller camioneira que tamén é xornalista. Ademais da súa historia coñecemos a través do seu relato a vida da primeira camioneira de 1932 e como tivo que loitar contra os prexuízos por ser unha muller “cun traballo de homes”, unha muller cun traballo que tradicionalmente era exclusivo de homes.

Na primeira non me gusta a maneira con que o pai trata os nenos pois exerce unha gran violencia contra eles pero sei que debe ser así para que a historia resulte tal e como é.

Desta novela podemos aprender varias cousas, en primeiro lugar, aprendemos da historia dos pais que secuestran os seus fillos e de que maneira non podemos ser tratados baixo ningún concepto. Por outra banda, da segunda historia aprendemos a facer o que verdadeiramente nos guste deixando os prexuízos da sociedade de lado e a loitar polo que queremos.

Lara Piñeiro González (3º ESO)

Esta novela, escrita por Fran Alonso, está protagonizado por unha parella de delincuentes alcumados coma O Varas e Rica, estes dous acoden a un Centro de Acollida Familiar para ‘visitar’ aos seus fillos, unha vez dentro, secuestran os nenos e lévanos con eles a punta de pistola, así comezaría esta historia.

O meu personaxe preferido é Lolo, o compañeiro da camioneira porque é un home bastante relaxado e gustoume a súa forma de ser.

Tamén me gustou moito O Varas porque é un home que intenta buscar unha saída á encerrona que se fan eles mesmos, aínda que teña que deixar a todos atrás.

Unha personaxe que non me gustou moito foi a ‘amiga’ de Lolo porque sempre estaba estorbando e parecía que alí non facía nada.

Pareceume un libro bastante fácil de ler porque ao engancharme tanto, lino rápido, porén algo que non me gustou moito foi que habían algunhas palabras algo complexas pero polo demais ben.

Diego Vásquez Fernández (3º ESO)

Book tráiler (XLII): A banda sen futuro, de Marilar Aleixandre. Realizado por Ángel Castro Noya

 

Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela A banda sen futuro, de Marilar Aleixandre (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2000). Realización youtubeira: Ángel Castro Noya, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)

 

Book tráiler (XLI): Cando petan na porta pola noite, de Xabier P. DoCampo. Realizado por Lidia González Rey

 

Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler do libro Cando petan na porta pola noite, de Xabier P. DoCampo (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2000). Realización youtubeira: Lidia González Rey, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)

 

Book tráiler (XL): Escarlatina, a cociñeira defunta, de Ledicia Costas. Realizado por Fernando García Regueiro

 

Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Escarlatina, a cociñeira defunta, de Ledicia Costas, con ilustracións de Víctor Rivas (col. Merlín. Xerais, 2014). Realización youtubeira: Fernando García Regueiro, 1º ESO A, CPI Viaño Pequeno (Trazo)

 

Book tráiler (XXXIX): O corazón de Xúpiter, de Ledicia Costas. Realizado por Cristina García Regueiro

 

Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela O corazón de Xúpiter, de Ledicia Costas (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2012). Realización youtubeira: Cristina García Regueiro, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)

 

Book tráiler (XXXVIII): A punta de pistola, de Fran Alonso. Realizado por Lara Piñeiro González

 

Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela A punta de pistola, de Fran Alonso (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2012). Realización youtubeira: Lara Piñeiro González, 3º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)

 

Book tráiler (XXXVII): Cartas de inverno, de Agustín Fernández Paz. Realizado por Sofía Dafonte Pazos

 

Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Cartas de inverno, de Agustín Fernández Paz, con ilustracións de Antonio Seijas (col. Fóra de Xogo. Xerais, 1995, 40ª edición 2018). Realización youtubeira: Sofía Dafonte Pazos, 2º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo) 

 

Primeira parte de “Campanas de Bastabales”, nas voces de Lara Piñeiro González e da nosa ex-alumna Gabriela González Lamas

 

Lara Piñeiro González (3º ESO) achéganos a gravación da primeira parte de “Campanas de Bastabales”, de Cantares Gallegos, na súa propia voz e na da nosa ex-alumna Gabriela González Lamas (18 anos). CPI Viaño Pequeno. 

#_rdc2024 #oamordapatriagalega @aelg @CasadeRosalia 

Campanas de Bastabales

Campanas de Bastabales,
cando vos oio tocar,
mórrome de soidades.

I
Cando vos oio tocar,
campaniñas, campaniñas,
sin querer torno a chorar.

Cando de lonxe vos oio,
penso que por min chamades,
e das entrañas me doio.

Dóiome de dor ferida,
que antes tiña vida enteira
i hoxe teño media vida.

Sólo media me deixaron
os que de aló me trouxeron,
os que de aló me roubaron.

Non me roubaron, traidores,
¡ai!, uns amores toliños,
¡ai!, uns toliños amores.

Que os amores xa fuxiron,
as soidades viñeron...
De pena me consumiron.

 

Primeira parte de “Campanas de Bastabales”, na voz de Diego Vásquez Fernández

 

Diego Vásquez Fernández (3º ESO) achéganos a gravación da primeira parte de “Campanas de Bastabales”, de Cantares Gallegos, na súa propia voz. CPI Viaño Pequeno. 

#_rdc2024 #oamordapatriagalega @aelg @CasadeRosalia 

Campanas de Bastabales

Campanas de Bastabales,
cando vos oio tocar,
mórrome de soidades.

I
Cando vos oio tocar,
campaniñas, campaniñas,
sin querer torno a chorar.

Cando de lonxe vos oio,
penso que por min chamades,
e das entrañas me doio.

Dóiome de dor ferida,
que antes tiña vida enteira
i hoxe teño media vida.

Sólo media me deixaron
os que de aló me trouxeron,
os que de aló me roubaron.

Non me roubaron, traidores,
¡ai!, uns amores toliños,
¡ai!, uns toliños amores.

Que os amores xa fuxiron,
as soidades viñeron...
De pena me consumiron.

“Cando penso que te fuches”, na voz de Ángel Castro Noya

 

Ángel Castro Noya (3º ESO) achéganos a gravación de “Cando penso que te fuches”, de Follas Novas, na súa propia voz. CPI Viaño Pequeno. 

#_rdc2024 #oamordapatriagalega @aelg @CasadeRosalia 

Cando penso que te fuches,
negra sombra que m’ asombras,
ó pé dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
Cando maxino qu’ es ida,
no mesmo sol te m’ amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que cantas;
si choran, es ti que choras;
i es o marmurio do río,
i es a noite i es a aurora.
En todo estás e ti es todo
pra min i en min mesma moras,
nin m’ abandonarás nunca,
sombra que sempre m’ asombras.

 

“Quíxente tanto, meniña”, na voz de Carla Caramés Rivas

 

Carla Caramés Rivas (3º ESO) achéganos a gravación de “Quíxente tanto, meniña”, de Cantares Gallegos, na súa propia voz. CPI Viaño Pequeno. 

#_rdc2024 #oamordapatriagalega @aelg @CasadeRosalia 

[Quíxente tanto, meniña...]

«Quíxente tanto, meniña,

tívenche tan grande amor,

que para min eras lúa,

branca aurora e craro sol;

augua limpa en fresca fonte,

rosa do xardín de Dios,

alentiño do meu peito,

vida do meu corazón».

Así che falín un día

camiñiño de San Lois,

todo oprimido de angustia,

todo ardente de pasión,

mentras que ti me escoitabas

depinicando unha frol,

porque eu non vise os teus ollos

que refrexaban traiciós.

Dempois que si me dixeches,

en proba de teu amor

décheme un caraveliño

que gardín no corazón.

¡Negro caravel maldito,

que me fireu de dolor!

Mais a pasar polo río,

¡o caravel afondou!...

Tan bo camiño ti leves

como o caravel levou.

 

“Cando penso que te fuches”, na voz de Mateo Pérez Vázquez

 

Mateo Pérez Vázquez (3º ESO) achéganos a gravación de “Cando penso que te fuches”, de Follas Novas, na súa propia voz. CPI Viaño Pequeno. 

#_rdc2024 #oamordapatriagalega @aelg @CasadeRosalia 

Cando penso que te fuches,
negra sombra que m’ asombras,
ó pé dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
Cando maxino qu’ es ida,
no mesmo sol te m’ amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que cantas;
si choran, es ti que choras;
i es o marmurio do río,
i es a noite i es a aurora.
En todo estás e ti es todo
pra min i en min mesma moras,
nin m’ abandonarás nunca,
sombra que sempre m’ asombras.

 

Fragmento de “Airiños, airiños, aires” nas voces de Nerea González Rey e Vitoria María Justino Ferreira

 

Lidia González Rey (3º ESO) achéganos a gravación dun fragmento do poema “Airiños, airiños, aires”, de Cantares Gallegos, nas voces de súa irmá Nerea González Rey (18 anos) e de Vitoria María Justino Ferreira (19 anos). CPI Viaño Pequeno. 

#_rdc2024 #oamordapatriagalega @aelg @CasadeRosalia 

Airiños, airiños, aires

Airiños, airiños, aires,
airiños da miña terra,
airiños, airiños, aires,
airiños levaime a ela.

Sin ela vivir non podo,
non podo vivir contenta,
que a donde queira que vaia
cróbeme unha sombra espesa.

Cróbeme unha espesa nube
tal preñada de tormentas,
tal de soidás preñada
que a miña vida envenena.

Levaime, levaime, airiños,
como unha folliña seca,
que seca tamén me puxo
a callentura que queima.

¡Ay! si non me levás pronto,
airiños da miña terra,
si non me levás, airiños,
quisais xa non me conesan,

que a frebe que de min come
vaime consumindo lenta,
e no meu corazonciño
tamén traidora se ceiba.

[…]

“Adios ríos, adios fontes” nas voces de Cristina García Regueiro e seu pai José Ramón García Cerqueiro

 

Cristina García Regueiro (3º ESO) achéganos a gravación de “Adios ríos, adios fontes”, de Cantares Gallegos, na súa propia voz e na de seu pai José Ramón García Cerqueiro (45 anos). CPI Viaño Pequeno.

#_rdc2024 #oamordapatriagalega @aelg @CasadeRosalia

Adios ríos, adios fontes

Adios rios, adios fontes,

Adios regatos pequenos,

Adios vista dos meus ollos

Non sei cando nos veremos.

Miña terra, miña terra,

Terra donde m' eu criey,

Ortiña que quero tanto,

Figueiriñas que prantey.

 

Prados, rios, arboredas,

Pinares que move ó vento,

Paxariños piadores,

Casiña d' o meu contento.

 

Muhiño d' os castañares,

Noites craras de luar,

Campaniñas trimbadoras

Dá igrexiña dó lugar.

Amoriñas d' ás silveiras

Qu' eu lle dab' ó meu amor,

Camiñiños antr' ó millo,

Adios para sempr' adios!

Adios groria! adios contento!

Deixo á casa onde nacin,

Deixo á aldea que conoço,

Por un mundo que non vin!

Deixo amigos por estraños,

Deixo á veiga pó lo mar,

Deixo, en fin, canto ben quero...

¡Que pudera non deixar!...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Mais son prob' e mal pecado,

A miña terra n' é miña,

Qu' hastra lle dán de prestado

A veira por que camiña

O que naceu desdichado.

 

Téñovos pois que deixar,

Hortiña que tanto amei,

Fogueiriña dó meu lár,

Arboriños que prantei,

Fontiña do cabañar.

Adios, adios que me vou,

Herbiñas do camposanto,

Donde meu pay s' enterrou,

Herbiñas que biquey tanto,

Terriña que vos criou.

Adios tamén, queridiña...

Adios por sempre quizais!...

Dígoch' este adios chorando

Desd' á veiriña do mar.

Non m' olvides, queridiña,

Si morro de soidás...

Tantas legoas mar adentro...

¡Miña casiña! meu lar!

“¡Follas novas!, risa dáme” nas voces de Ainhoa Leis Ríos (3º ESO) e de seu curmán Xián Leis García

 

Ainhoa Leis Ríos (3º ESO) achéganos a gravación de “¡Follas novas!, risa dáme”, poema V das “Vaguedás” de Follas Novas, na súa voz e na de seu curmán Xián Leis García (10 anos). CPI Viaño Pequeno.

#_rdc2024 #oamordapatriagalega @aelg @CasadeRosalia

 V
 ¡Follas novas!, risa dáme
ese nome que levás,
cal se a unha moura ben moura
branca lle oise chamar.

Non Follas novas, ramallo
de toxos e silvas sós,
hirtas, coma as miñas penas,
feras, coma a miña dor.

Sin olido nin frescura,
bravas magoás e ferís...
¡Se na gándara brotades,
como non serés así!

 

“Ti onte, mañán eu” nas voces de Laura Rodríguez Seoane (3º ESO) e de súa nai Natalia Seoane Piñeiro

 

Laura Rodríguez Seoane (3º ESO) achéganos a gravación de “Ti onte, mañán eu”, de Follas Novas, na súa voz e na de súa nai Natalia Seoane Piñeiro (47 anos). CPI Viaño Pequeno. 

#_rdc2024 #oamordapatriagalega @aelg @CasadeRosalia

“Ti onte, mañán eu”

Caín tan baixo, tan baixo,
que a luz onde a min non vai;
perdín de vista as estrelas
e vivo na escuridá.

Mais, agarda… ¡O que te riches,
insensibre ó meu afán!
Inda estóu vivo…, inda podo
subir para me vingar.

Tirá pedras ó caído,
tiráille anque sea un cento;
tirá…, que cando caiades,
hanvos de facé-lo mesmo.

“A xusticia pola man” nas voces de Lucía Rey Martínez (3º ESO) e de súa nai Ana Belén Martínez Mira

 

Lucía Rey Martínez (3º ESO) achéganos a gravación de “A xusticia pola man”, de Cantares Gallegos, na súa voz e na de súa nai Ana Belén Martínez Mira (49 anos). CPI Viaño Pequeno. 

#_rdc2024 #oamordapatriagalega @aelg @CasadeRosalia 

A xusticia pola man

Aqués que tén fama d' honrados na vila
roubáronme tanta brancura qu' eu tiña;
botáronme estrume nas galas dun día,
a roupa de cote puñéronma en tiras.
Nin pedra deixaron en dond' eu vivira;
sin lar, sin abrigo, morei nas curtiñas;
ó raso cas lebres dormín nas campías;
meus fillos... ¡meus anxos!... que tant' eu quería,
¡morreron, morreron ca fame que tiñan!
Quedei deshonrada, mucháronm' a vida,
fixéronm' un leito de toxos e silvas;
i en tanto, os raposos de sangre maldita,
tranquilos nun leito de rosas dormían.

―Salvádeme ¡ouh, xueces!, berrei... ¡Tolería!
De min se mofaron, vendeum' a xusticia.
―Bon Dios, axudaime, berrei, berrei inda...
tan alto qu' estaba, bon Dios non m' oíra.
Estonces, cal loba doente ou ferida,
dun salto con rabia pillei a fouciña,
rondei paseniño... (ne' as herbas sentían)
i a lúa escondíase, i a fera dormía
cos seus compañeiros en cama mullida.

Mireinos con calma, i as mans estendidas,
dun golpe ¡dun soio! deixeinos sin vida.
I ó lado, contenta, senteime das vítimas,
tranquila, esperando pola alba do día.

I estonces... estonces cumpreuse a xusticia:
eu, neles; i as leises, na man qu' os ferira.

 

Balda de Libros (XVI): Cando petan na porta pola noite, de Xabier P. DoCampo

 

Cando petan na porta pola noite, é un libro moi entretido xa que ten catro historias totalmente distintas pero cunha cousa en concreto, en todas hai un problema e iso é algo que me gusta dun conto. A primeira historia gustoume moito xa que tes intriga por saber que lle vai pasar ao Ferreiro. A segunda é un pouco fantástica xa que as bruxas non existen, pero é moi entretida. A terceira dá un pouco de pena polo que lles ocorre ao neno, ao pai e á loba. E por último na cuarta queres saber que lle vai pasar ao rapaz que recibe as cartas e saber quen llas manda.

O meu personaxe preferido da primeira historia foi o rapaz que se perdera xa que foi valente meténdose na casa dun descoñecido. Na segunda historia os aldeáns, porque se atreveron a meterse na casa da bruxa. O da terceira foi o pai do rapaz xa que o intentou salvar. E finalmente o da cuarta foi o home ao que lle mandan as cartas.

Ten un vocabulario fácil aínda que hai algunha palabra que é difícil de entender porque non son usuais.

Gustoume xa que é un libro maiormente entretido e lese en moi pouquiño tempo xa que as historias son fáciles de entender e moi entretidas.

Laura Rodríguez Seoane (3º ESO)

Ben, pois a min este libro gustoume bastante, pero non o volvería ler. Gustoume polo feito de que ten poucas páxinas e acábase rápido, o contido das catro historias fai que aínda sa faga máis curto aínda que si que nalgunhas historias como a da loba que é a terceira historia, para min o autor mete bastante recheo e moita información que non interesa moito pero polo resto o libro está bastante ben para a nosa idade.

Pero o que si quería destacar é o vocabulario que ten, iso si que foi o que máis me gustou do libro xa que coñecín moitas novas palabras e algunhas bastante complexas.

Deixando iso de lado as historias en si gustáronme todas, parecéronme bastante entretidas e moi curiosas, si que son algo raras xa que morre moita xente pero, ben, a min gustáronme.

A miña preferida foi a segunda, a do Fornadas xa que para min foi a máis fácil e entretida e a que máis me enganchou, a primeira tamén foi fácil pero as dúas últimas xa non me gustaron tanto. Pero aínda así recomendo bastante o libro.

Carla Caramés Rivas (3º ESO)

A min a historia que máis me gustou foi a titulada “O espello do viaxeiro” porque paréceme raro que a xente acolla a xente descoñecida na súa casa e invitalo a viño ata emborrachalo e logo aproveitarse e pegarlle para quitarlle unha pálpebra do ollo para ser iguais, e despois xa o quería axudar.

A historia que menos me gustou foi “A Loba” porque trata de que unha muller abortou e cando casou ese home quere ter un fillo con ela e pediullo o día da súa voda e despois que se mate e a coma unha loba.

O meu personaxe favorito é o home que ía pola herdanza de seus pais e foi parar á casa do ferreiro cando el quixo quedar na casa del sen coñecelo de nada e polo que di o libro o aspecto do ferreiro daba medo pero á parte diso o home debía estar mal porque non vir en sete anos a ver a seus pais e agora que morreron vir polo que tiñan desde o meu punto de vista está mal feito.

A miña opinión do libro é que é interesante porque che dá intriga, a ver quen é o que vai petar na porta e de que vai tratar o asunto. Para o meu gusto eu non lle faría ningún cambio.

E enténdese bastante ben porque o vocabulario é fácil para comprendelo.

Ángel Castro Noya (3º ESO)

Book tráiler (XXXVI): Astérix nos Xogos Olímpicos, de René Goscinny e Albert Uderzo. Realizado por Lucía Sánchez Couselo

 

Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da banda deseñada Astérix nos Xogos Olímpicos, de René Goscinny e Albert Uderzo, traducido por Xavier Senín, Mª Isabel Soto e Alejandro Tobar (Xerais, trad. de 2021). Realización youtubeira: Lucía Sánchez Couselo, 2º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)