Fragmento de “Airiños, airiños, aires” nas voces de Nerea González Rey e Vitoria María Justino Ferreira

 

Lidia González Rey (3º ESO) achéganos a gravación dun fragmento do poema “Airiños, airiños, aires”, de Cantares Gallegos, nas voces de súa irmá Nerea González Rey (18 anos) e de Vitoria María Justino Ferreira (19 anos). CPI Viaño Pequeno. 

#_rdc2024 #oamordapatriagalega @aelg @CasadeRosalia 

Airiños, airiños, aires

Airiños, airiños, aires,
airiños da miña terra,
airiños, airiños, aires,
airiños levaime a ela.

Sin ela vivir non podo,
non podo vivir contenta,
que a donde queira que vaia
cróbeme unha sombra espesa.

Cróbeme unha espesa nube
tal preñada de tormentas,
tal de soidás preñada
que a miña vida envenena.

Levaime, levaime, airiños,
como unha folliña seca,
que seca tamén me puxo
a callentura que queima.

¡Ay! si non me levás pronto,
airiños da miña terra,
si non me levás, airiños,
quisais xa non me conesan,

que a frebe que de min come
vaime consumindo lenta,
e no meu corazonciño
tamén traidora se ceiba.

[…]