Anagnórise. María Victoria Moreno. Galaxia
Este libro trata dun rapaz
chamado Nicolau, que decide marchar a Madrid para poder deixar atrás
os seus problemas. Fai autostop e recólleo unha muller, aínda que el
non está moi de acordo que o recolla unha persoa do xénero feminino, xa que segundo el
as mulleres non conducen ben.
Esta muller non lle quere dicir o seu
nome nin quen é. Durante o seu traxecto a Madrid fixeron varias
paradas, e en cada unha vivía unha cousa diferente e cada vez íase
unindo máis a aquela muller.
Cando chegaron a Madrid, os dous
compañeiros de viaxe, tivéronse que separar, Nicolau foi co seu
amigo o Marcos, que o esperaba alí. Pero non pasou moito tempo, para
que Nicolau fose buscar outra vez a aquela muller, que durante un
tempo foi a súa compañeira de viaxe. Pero este atópase cunha
sorpresa.
Recomendo este libro, xa
que a autora explica moi ben o que lle pasa pola cabeza a Nicolau, e
conta moi ben os problemas que pode ter un adolescente a punto de
cumprir a maioría de idade. Por iso me gusta esta obra, por como a
autora conta todo este relato.
María Gigirey Iglesias (3º ESO)
O
momento máis importante ao meu ver é cando morre a muller porque é a situación máis intrigante, porque queres saber como, e que pasará
despois.
A
min o libro ao principio parecíame moi aburrido porque era sempre o
mesmo ata mediados da historia que empeza a ser interesante o contido.
No referido aos personaxes os que máis me gustan son Nicolau e a muller
porque ambos son moi parecidos e por iso me gustan tanto e ademais
son os protagonistas, os máis importantes e sen eles a historia non
tería sentido, e todo iso de que pouco a pouco se descubriran
mutuamente segredos un do outro parecíame máis interesante e
gústame.
Se eu fose a autora poñeríalle algo de acción ao comezo xunto con algo de comedia,
faríao máis interesante e sería moito máis divertido. Algo semellante faría co final porque xa sería perfecto e
gustaríalle a moita máis xente e máis xuventude.
No tocante á lingua o libro en si enténdese bastante ben, non ten palabras raras ou
difíciles de comprender.
Jennifer
Parente Pena (3º ESO)
Este libro gustoume moito, xa que
conta a historia de un rapaz que quere escapar da súa rotina e dos
pensamentos facendo autostop cara Madrid, cunha inesperada
compañeira de viaxe intrépida.
Para min, o momento máis
importante foi no que Xulia e Nicolau se despedían por última vez e
cada un marchaba polo seu camiño. Tamén me gustou o momento no que
estaban no restaurante e Nicolau soltou todos os seus sentimentos até chorar.
No tema, é interesante e
emocionante, polas historias na estrada, polos acontecementos con
Xulia e a súa implicación no traxecto.
No desenvolvemento non
faría ningún cambio, o único na parte do final que é un pouco
lenta e non se entende moi ben.
O final é marabilloso,
polo reencontro de Natalia e Nicolau, non o cambiaría por nada do
mundo.
Conforme á lingua, é
fácil de entender e non ten palabras moi complicadas, polo que
facilita a lectura.
Daniel Balsa Balsa (3º ESO)