Unha
nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o
Book tráiler da novela Volverás, golfiño, de Andrea Maceiras, con ilustracións de Víctor Rivas (col. Merlín. Xerais,
2014). Realización youtubeira: Erika Grela Bello, 1º ESO, CPI
Viaño Pequeno (Trazo)
mércores, 26 de febreiro de 2020
Book tráiler (XLIV): “Unha branca de cobre para Martiño", de Ramón Carredano Cobas. Realizado por Iker Señarís Suárez
Unha
nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o
Book tráiler da novela Unha branca de cobre para Martiño, de
Ramón Carredano Cobas (col. Merlín. Xerais, 2005). Realización
youtubeira: Iker Señarís Suárez, 1º ESO, CPI Viaño Pequeno
(Trazo)
Book tráiler (XLIII): "Pituxa, a fantástica nena da caca de ouro (escrita por un bolígrafo)", de Marcos López Concepción. Realizado por Sergio Señarís Suárez
Unha
nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o
Book tráiler da novela Pituxa, a fantástica nena da caca de ouro (escrita por un bolígrafo), de Marcos López Concepción
(col. Árbore, Galaxia, 2016). Realización youtubeira: Sergio
Señarís Suárez, 1º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
“Unha vez tiven un cravo” na voz de David Rodríguez Blanco
“Unha vez tiven un cravo” na voz de David Rodríguez Blanco (3º ESO). CPI Viaño Pequeno (Trazo). Día de Rosalía de Castro 2020. #ErrantesPoloMundo_rdc_20 @aelg @CasadeRosalia
Unha
vez tiven un cravo
Unha
vez tiven un cravo
cravado no corazón,
i eu non me acordo xa se era aquel cravo
de ouro, de ferro ou de amor.
Soio sei que me fixo un mal tan fondo,
que tanto me atormentou,
que eu día e noite sin cesar choraba
cal chorou Madanela na pasión.
“Señor, que todo o podedes
-pedínlle unha vez a Dios-
daime valor para arrincar dun golpe
cravo de tal condición”.
E doumo Dios, arrinqueino,
mais…¿quen pensara…? Despois
xa non sentin máis tormentos
nin soupen que era delor;
soupen só que non sei que me faltaba
en donde o cravo faltou,
e seica, seica tiven soidades
daquela pena…¡Bon Dios!
Este barro mortal que envolve o esprito
¡quen o entenderá, Señor…!
cravado no corazón,
i eu non me acordo xa se era aquel cravo
de ouro, de ferro ou de amor.
Soio sei que me fixo un mal tan fondo,
que tanto me atormentou,
que eu día e noite sin cesar choraba
cal chorou Madanela na pasión.
“Señor, que todo o podedes
-pedínlle unha vez a Dios-
daime valor para arrincar dun golpe
cravo de tal condición”.
E doumo Dios, arrinqueino,
mais…¿quen pensara…? Despois
xa non sentin máis tormentos
nin soupen que era delor;
soupen só que non sei que me faltaba
en donde o cravo faltou,
e seica, seica tiven soidades
daquela pena…¡Bon Dios!
Este barro mortal que envolve o esprito
¡quen o entenderá, Señor…!
Fragmento de “Castellanos de Castilla” na voz de Uxía Beiras Rivas e seu irmán Tomás
Fragmento de “Castellanos de Castilla” na voz de Uxía Beiras Rivas (3º ESO) e seu irmán e ex-alumno Tomás Beiras Rivas. CPI Viaño Pequeno (Trazo). Día de Rosalía de Castro 2020. #ErrantesPoloMundo_rdc_20 @aelg @CasadeRosalia
Castellanos
de Castilla
Castellanos
de Castilla,
Tratade
ben ós gallegos;
Cando
van, van como rosas,
Cando
vên, vên como negros.
Cando
foi, iba sorrindo;
Cando
veu, viña morrendo;
A
luciña d’os meus ollos,
O
amantiño do meu peito.
Aquel
máis que neve branco,
Aquel
de doçuras cheyo,
Aquel
por quen eu vivia
E
sin quen vivir non quero.
Foi
à Castilla por pan,
E
saramagos lle deron,
Déronlle
fel, por bebida,
Peniñas
por alimento.
Déronlle
en fin, canto amargo
Tén
a vida no seu seo....
¡Castellanos,
Castellanos!
Tendes
corazón de ferro.
Ay!
No meu corazonciño,
Xa
non pode haber contento,
Qu’está
de dolor ferido,
Qu’está
de loito cuberto.
Morreu
aquel qu’eu quería,
E,
para min, n’hai consuelo,
Sólo
hai para min, Castilla,
A
mala lei que che teño.
Premita
Dios, castellanos,
castellanos
que aborreso,
que
antes os gallegos morran,
que
ir a pedirvos sustento.
(...)
“Campanas de Bastabales” na voz de Vanessa Gutiérrez Castiñeiras, nai de Sara Pena Gutiérrez
Primeira parte de “Campanas
de Bastabales” na voz de Vanessa Gutiérrez Castiñeiras,
nai de Sara Pena Gutiérrez (3º ESO). CPI Viaño Pequeno (Trazo).
Día de Rosalía de Castro 2020. #ErrantesPoloMundo_rdc_20 @aelg
@CasadeRosalia
Campanas
de Bastabales
Campanas
de Bastabales,
cando vos oio tocar,
mórrome de soidades.
I
Cando vos oio tocar,
campaniñas, campaniñas,
sin querer torno a chorar.
Cando de lonxe vos oio,
penso que por min chamades,
e das entrañas me doio.
Dóiome de dor ferida,
que antes tiña vida enteira
i hoxe teño media vida.
Sólo media me deixaron
os que de aló me trouxeron,
os que de aló me roubaron.
Non me roubaron, traidores,
¡ai!, uns amores toliños,
¡ai!, uns toliños amores.
Que os amores xa fuxiron,
as soidades viñeron...
De pena me consumiron.
cando vos oio tocar,
mórrome de soidades.
I
Cando vos oio tocar,
campaniñas, campaniñas,
sin querer torno a chorar.
Cando de lonxe vos oio,
penso que por min chamades,
e das entrañas me doio.
Dóiome de dor ferida,
que antes tiña vida enteira
i hoxe teño media vida.
Sólo media me deixaron
os que de aló me trouxeron,
os que de aló me roubaron.
Non me roubaron, traidores,
¡ai!, uns amores toliños,
¡ai!, uns toliños amores.
Que os amores xa fuxiron,
as soidades viñeron...
De pena me consumiron.
“Quíxente tanto, meniña” nas voces de Gabriella González Lamas e Lucía González Castro
“Quíxente
tanto, meniña”
nas voces de Gabriella González Lamas e Lucía González Castro. CPI
Viaño Pequeno (Trazo). Día de Rosalía de Castro 2020.
#ErrantesPoloMundo_rdc_20 @aelg @CasadeRosalia
[Quíxente
tanto, meniña...]
«Quíxente
tanto, meniña,
tívenche tan grande amor,
que para min eras
lúa,
branca aurora e craro sol;
augua limpa en fresca
fonte,
rosa do xardín de Dios,
alentiño do meu peito,
vida
do meu corazón».
Así che falín un día
camiñiño de San
Lois,
todo oprimido de angustia,
todo ardente de
pasión,
mentras que ti me escoitabas
depinicando unha
frol,
porque eu non vise os teus ollos
que refrexaban
traiciós.
Dempois que si me dixeches,
en proba de teu
amor
décheme un caraveliño
que gardín no corazón.
¡Negro
caravel maldito,
que me fireu de dolor!
Mais a pasar polo
río,
¡o caravel afondou!...
Tan
bo camiño ti leves
como o caravel levou.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)