Contacta connosco no mail bibliotecatrazo@yahoo.es



martes, 4 de decembro de 2018

Andel de Libros (VIII): Cartas de inverno, de Agustín Fernández Paz


Cartas de invernoAgustín Fernández Paz. Xerais

Ai as cartas! Este libro gustoume moitísimo. É moi interesante e aventureiro. Non podes para de lelo, xa que sempre queres saber o desenlace desta intrigante historia.

Os personaxes encántanme, parécenme moi axeitados, en todo momento saben levar a situación, sobre todo Adrián. As cousas que pasaron nesa casa son tan raras, que realmente fan que o libro sexa xenial. 

O momento máis importante na miña opinión, foi cando Adrián entrou nesa habitación, que cheiraba a peste, xa que debía facer moito tempo que non se abría, tamén me pareceu moi importante cando Tareixa queima o libro dos debuxos.

O final paréceme moi triste, xa que morren os dous e ata chegar ó derradeiro capítulo tes a esperanza de que ó queimar a casa, saian os dous vivimos. 

Resultoume moi fácil de ler, porque engancha e ten unha lingua moi sinxela. Anímovos a todas e atodos a lelo, xa que é incríbel, emocionante, triste, aventureiro e sobre todo, intrigante.

Alba Rey Brea (3º ESO)    


Para min o momento máis importante é cando Adrián se muda para a casa enmeigada e lle transcorre todo o acontecido, porque é o momento máis intrigante e interesante. 

O tema pareceume que enganchaba moito ao lector xa que é moi raro escoitar falar sobre unha casa enmeigada.

O desenvolvemento está ben, só que as datas poden chegar a enredar ao lector porque non se sabe cando ocorre cada suceso. 

O final tamén está ben, só que unha casa enmeigada queimada... queda algo raro, eu en vez de que a casa acabara queimada pois mellor poñería que a casa quedou precintada pola policía e nunca ninguén mais soubo nada sobre a casa.

Para min o mellor personaxe de todos foi Xavier xa que foi o que meteu toda esa intriga ao principio do relato e che mete ganas de saber que vai acontecer. 

A lingua na cal está escrito o relato pareceume que era moi sinxela de entender.  

Eu recomendaríalle este libro ás persoas ás que lles gusten as historias de misterio e, como non, a todas as persoas ás que lle guste ler.

Gloria Pena Gutiérrez (3º ESO)


Saúdos! Eu chámome Marcos e vouvos falar acerca do libro Cartas de inverno de Agustín Fernández Paz.

O momento máis importante do libro creo que é cando Adrián sobe ao tellado e descobre quen lle está mandando faxes. Porque é cando se sabe que hai evidencias de que a casa estaba embruxada. 

Os personaxes foron bastante curiosos xa que por exemplo Adrián non é moi listo porque compra unha casa por unha broma que dixera o seu amigo Xabier e cando ve que está encantada en vez de marchar queda a investigar na casa mentres que Xabier é case o contrario porque cando foi axudar a Adrián queimou a casa polo menos xa que estaba encantada. Despois hai outros personaxes dos que non se sabe moito coma a irmá de Xabier, Tereixa e o inspector.

A súa lingua non me parecía díficil de entender. Pero si que lle daría un final distinto. 

Recomendo totalmente este libro ás persoas ás que lle gustan os libros de suspense e misterio.

Marcos Conde Delgado (3º ESO)

A verdade é que me gustou moito. Enganchoume dende o principio e acabeino moi rápido xa que ten moi poucas páxinas. Ten un vocabulário sinxelo polo que é fácil de ler .

O final gustoume moito xa que non contaba para nada con ese desenlace, ben, en realidade, en ningún momento do libro adiviñei o que ía a pasar a continuación

Non lle faria ningún cambio xa que me parece un libro súper orixinal: A parte que máis me gustou poida que fose cando Xabier  vai á casa embruxada e decide prenderlle lume, sabendo que tamén poñía a súa vida en perigo, pareceume moi bonito...., ou por dicilo doutra maneira gustoume o seu acto, xa que tamén morrería el, pero así acabaría con todo mal.

É un libro que sen lugar a dúbidas recomendaría.

E tamén  para os que non lles guste ler moito está moi ben xa que é un libro moi curto.

Este poida que sexa un dos libros que máis me gustaton de todos os libros que levo lido deste autor.

Leticia Añón  Guerra (3º ESO)

O libro pareceume moi interesante. Trátase dun libro no que es capaz de meterte da historia e ter tanto medo como teñen os personaxes, nesa casa que ten tanto que agochar. Que estea narrado en cartas faite sentirte como si ti foras o receptor delas. E o bo que ten tamén é que ten varias perspectivas de ver o conto; Tareixa, Adrián e Xabier.

O papel de Tareixa é breve, pero nel pódese ver que é unha muller forte e moi apegada a seu irmán Xabier. Tamén nos conta que Adrián, o mellor amigo do seu irmán, é o seu amor platónico. Adrián é o meu personaxe preferido, xa que en busca de inspiración meteuse nunha casa encantada que é protagonista desta historia

O libro en xeral gustoume moito, aínda que o final pareceume demasiado aberto e iso é o que menos me gusta do libro.

O momento que máis me gustou do libro foi cando Tareixa queimou o libro, xa que me pareceu que se acabaran todos os problemas que provocara a maldición desa casa.

O tema pareceume emocionante, co final demasiado aberto, e daríalle máis protagonismo a Tareixa. 

A lingua é moi fácil de entender.

Iria Boquete Sánchez (3º ESO)

Penso que é un libro ben narrado, non é un dos libros que máis me engancharon, Gustoume bastante en xeral pero non me gusta que teña un final aberto e que os protagonistas non aparecesen ao final. De feito pódeste asustar un pouco xa que semella que te metes no libro.

Os personaxes principais son dous. Deles o personaxe que máis me gustou foi Adrián, xa que conta todo o sucedido naquela casa encantada mediante cartas ao seu mellor amigo Xavier. A  irmá de Xavier Tareixa, non é moi fundamental na historia pero aínda así ten certa importancia no desenlace da historia.

Sobre o tema gustoume en especial que fose de misterio porque ao ser unha historia deste tipo deixa ideas abertas que logo vai resolvendo o protagonista principal.

Ten unha linguaxe expresiva e sinxela , polo tanto ten poucas palabras incomprensibles. 

Eu recomendo lelo aínda que haxa cousas que non me encanten no nó pero se queres saber os feitos acontecidos só tes que ler o libro

Mirian Otero Sande (3º ESO)

Andel de Libros (VII): Nubes de evolución, de Andrea Maceiras



Creo que é un libro que está xenial contado, cun gran tema. É un libro que te mete dentro da historia, está contado por  tres persoas que relatan o que lles atormenta a cada un deles. 

Sobre o tema dos personaxes gustáronme en especial a protagonista Amanda e Luis. Todo sucede na estación de autobuses onde se coñecen por primeira vez.

Ten unha linguaxe sinxela e coloquial incluso mellor sería dicir que chega á xente sen dificultade.

Agora en termos xerais é un libro estupendo no que podes incluso sentir a historia e visualizar os personaxes, imaxinas o que vén sendo o súa contorna, sentimentos que non revelan ata o final da historia….

Eu recoméndollo a todo o mundo que lle gustan as historias un pouco diferentes no xeito de contar o acontecido e as historias cun peso que os fai tentar resolver os seus problemas pasados.

Mirian Otero Sande (3º ESO)

Andel de Libros (VI): ¡Maldito D.N.I!, de Pepe Carballude



Este libro gustoume moito, dende o contido ata que te invita a continuar a ler a súa historia. A min foime moi fácil de ler.

O momento que máis me gustou foi cando Leonor xa sabía que Olimpio morrera, e este lle manda a carta a Leonor dicíndolle que está ben, e dándolle as explicacións precisas para que todos sigan pensando que está morto e así poder morrer legalmente dos papeis, para deixar de pagar impostos, estar vixiado...

Este momento gustoume moito debido a que foi cando se descubriu o que lle pasaba pola cabeza a Olimpio. Mais por outra parte Leonor deume pena porque sen sabelo, fíxose cómplice do tolo do seu marido.

Pareceume un libro moi interesante, con momentos de tensión que logo se ían disipando, e acaban sendo de risa.

Persoalmente o final gustoume, pareceume unha boa forma de acabar un relato tan interesante, pero non vos vou dicir como acaba pois para sabelo teredes que lelo vós mesmos.

Alba Dafonte Rodríguez (3º ESO)


Ola! Aquí vos deixo o que me pareceu o libro ¡Maldito DNI!, de Pepe Carballude.


Primeiro dicirvos que este libro gustoume moito, sobre todo polo tema do que fala.

Este é un libro moi curto, pero ao mesmo tempo é entretido e divertido, mantén o lector atrapado polas situacións disparatadas dun home que ao principio todo lle parece moi sinxelo pero que co paso do tempo se vai volvendo complicado. Móstranos o importante que é ter un documento de identidade como por exemplo o D.N.I., sen el non poderíamos facer nada!

Un dos personaxes que máis me gustou foi Leonor unha das protagonistas, xa que non se deixa intimidar por ninguén.

O vocabulario é moi sinxelo e por iso é moi fácil de ler.

O final gustoume moito xa que  non mo esperaba para nada! E claramente non lle faria ningún cambio.

E por último só dicirvos que se vos gustou o que lestes máis vai gustarvos o libro.

Leticia Añón Guerra (3º ESO)

Andel de Libros (V): Dragal 1. A herdanza do dragón, de Elena Gallego Abad



Hoxe vou falar do libro de fantasía Dragal, este libro é parte dunha triloxía de Elena Gallego Abad, a min persoalmente gustoume e recoméndollo a todas as persoas que lles guste minimamente a fantasía.
O seu protagonista, Hadrián é un rapaz ao que lle acaba de morrer o pai e el mais súa nai múdanse a Galicia, onde sucede todo o que acontece no libro.
O tema deste libro é un pouco intrigante ao principio pero eu creo que é cara o final cando comeza a ser emocionante. Eu creo que ao principio enrédase un pouco, xa que os personaxes fan unha investigación sobre o medallón que posúe o protagonista, e entre que investigan na casa ou noutros lados faise un pouco pesado, pero de cara ao final paréceme que se volve bastante emocionante.
A verdade é que despois de ler este libro quedei coas gañas de ler a segunda parte xa que posúe un final aberto.
Yago Leis Ríos (3ºE SO)