Turbo. Miguel Suárez Abel.
Xerais
A
historia deste libro gustoume moito, xa que é un tema que me
interesa e nunca lera un libro así.
Tamén é certo que ten un vocabulario bastante difícil e ten
bastantes palabras pouco comúns.
Aínda así gustoume moito e volvería lelo aínda.
Ao
principio non entendía porque o autor lle puxera ese título, pero
segundo fun lendo entendino e paréceme bastante axeitado, eu non llo
cambiaría.
Gústame moito a historia do libro, xa que fala dun tema
realista, pero cóntao dunha maneira esaxerada que fai que vexas
moito máis claro o problema.
A
min, a maioría dos personaxes desta narración non me gustaron
moito, porque eran secundarios, saían pouco... pero os protagonistas
gustáronme moito, sobre todo Elías e Susana, xa que son persoas
como calquera de nós, que lles pasa algo bastante pouco común.
Se
vos gusta ler e as historias intensas, anímovos a lelo, seguro que
vos gusta xa que cada capítulo
estás en tensión por ver que ocorre ao final.
Laura Noya Sánchez (4º ESO)
O libro pareceume que está ben,
gústame o tema que trata, dunha familia na que a nai fai de todo
para traer cartos á súa familia e un pai covarde que non se atreve
a escribirlle unha carta a un amigo seu da infancia para pedir axuda.
O
que non me gustou deste libro son os momentos en que o home queda só
na casa e empeza a recordar cousas do pasado e pensar moitas cousas,
a min fixéronseme algo pesadas esas partes, pero polo resto ben.
O
vocabulario é fácil de entender, menos algunha palabra solta que se
usaría nesa época ou que eu non coñezo.
Os
personaxes paréceme que os aproveitaron moi ben para sacarlle o
máximo potencial a todos eles, todos menos o fillo, que eu sentín
como que non facía nada na historia ou case.
O
final foi unhas das cousas que menos me gustou, xa que é bastante
enleado e algo difícil de entender, eu polo menos tiven que ler o
desenlace varias veces para poder entendelo.
En
definitiva, é un bo libro, pero con algunhas cousas que non me
convencen, recomendo lelo pouco a pouco, porque se o les todo de
golpe, seguramente, non te decates de nada.
Simón Varela Baleato (4º ESO)