Primeira parte de “Campanas de Bastabales...”, de Cantares gallegos, na voz de Mirian Otero Sande (3º ESO)

Primeira parte de “Campanas de Bastabales...”, de Cantares gallegos, na voz de Mirian Otero Sande (3º ESO). CPI Viaño Pequeno (Trazo). Día de Rosalía de Castro 2019. #LibreOMeuPensamento_rdc_19 @aelg @CasadeRosalia

Campanas de Bastabales

   Campanas de Bastabales,
cando vos oio tocar,
mórrome de soidades.

I
Cando vos oio tocar,
campaniñas, campaniñas,
sin querer torno a chorar.

   Cando de lonxe vos oio,
penso que por min chamades,
e das entrañas me doio.

   Dóiome de dor ferida,
que antes tiña vida enteira
i hoxe teño media vida.

   Sólo media me deixaron
os que de aló me trouxeron,
os que de aló me roubaron.

   Non me roubaron, traidores,
¡ai!, uns amores toliños,
¡ai!, uns toliños amores.

   Que os amores xa fuxiron,
as soidades viñeron...
De pena me consumiron.

Primeira parte de “Has de cantar...”, de Cantares gallegos, na voz de Leticia Añón Guerra (3º ESO)

Primeira parte de “Has de cantar...”, de Cantares gallegos, na voz de Leticia Añón Guerra (3º ESO). CPI Viaño Pequeno (Trazo). Día de Rosalía de Castro 2019. #LibreOMeuPensamento_rdc_19 @aelg @CasadeRosalia

[Has de cantar ...]

I

"Has de cantar,

meñina gaiteira;

has de cantar,

que me morro de pena.

Canta, meniña,

na beira da fonte;

canta, dareiche

boliños do pote.

Canta meniña,

con brando compás;

dareiche unha proia

da pedra do lar.

Papiñas con leite

tamén che darei;

sopiñas con viño,

torreixas con mel.

Patacas asadas

con sal e vinagre,

que saben a noces.

¡Que ricas que saben!

¡Que feira, rapaza,

si cantas faremos…!

Festiña por fóra,

festiña por dentro.

Canta, si queres,

rapaza do demo;

canta, si queres;

dareiche un mantelo.

Canta, si queres,

na lengua que eu falo.

Dareiche un mantelo.

Dareiche un refaixo.

Co son da gaitiña,

co son da pandeira,

che pido que cantes,

rapaza morena.

Co son da gaitiña,

co son do tambor,

che pido que cantes,

meniña, por Dios."

“Quíxente tanto, meniña...”, de Cantares gallegos, na voz de Paula Noya Redondo (3º ESO)

“Quíxente tanto, meniña...”, de Cantares gallegos, na voz de Paula Noya Redondo (3º ESO). CPI Viaño Pequeno (Trazo). Día de Rosalía de Castro 2019. #LibreOMeuPensamento_rdc_19 @aelg @CasadeRosalia

[Quíxente tanto, meniña...]

«Quíxente tanto, meniña,
tívenche tan grande amor,
que para min eras lúa,
branca aurora e craro sol;
augua limpa en fresca fonte,
rosa do xardín de Dios,
alentiño do meu peito,
vida do meu corazón».
Así che falín un día
camiñiño de San Lois,
todo oprimido de angustia,
todo ardente de pasión,
mentras que ti me escoitabas
depinicando unha frol,
porque eu non vise os teus ollos
que refrexaban traiciós.
Dempois que si me dixeches,
en proba de teu amor
décheme un caraveliño
que gardín no corazón.
¡Negro caravel maldito,
que me fireu de dolor!
Mais a pasar polo río,
¡o caravel afondou!...
Tan bo camiño ti leves
como o caravel levou.

“Fun un domingo...”, de Cantares gallegos, nas voces de Ahinoa Antelo Rodríguez (3º ESO) e súa irmá Laura (2º Primaria)

“Fun un domingo...”, de Cantares gallegos, nas voces de Ahinoa Antelo Rodríguez (3º ESO) e súa irmá Laura (2º Primaria), de 7 anos. CPI Viaño Pequeno (Trazo). Día de Rosalía de Castro 2019. #LibreOMeuPensamento_rdc_19 @aelg @CasadeRosalia

[Fun un domingo...]

   Fun un domingo,
fun pola tarde,
co sol que baixa
tras dos pinares,
cas nubes brancas
sombra dos ánxeles,
cas palomiñas
que as alas baten
con un batido
manso e suave,
atravesando
vagos celaxes,
mundos estraños
que en raios parten
ricos tesouros
de ouro e diamante.
Pasín os montes,
montes e valles;
pasín llanuras
e soledades;
pasín os regos,
pasín os mares
cos pes enxoitos
e sin cansarme.

   Colléume a noite,
noite brillante
cunha luniña
feita de xaspes,
e fun con ela
camiño adiante,
cas estreliñas
para guiarme,
que aquel camiño
sólo elas saben.

   Dempóis a aurora
co seu sembrante
feito de rosas
veu a alumbrarme,
e vin estonces,
antre a romaxe
de olmos e pinos,
acobexarse
branca casiña
con palomare
donde as pombiñas
entran e saien.
Nela se escoitan
doces cantares,
nela garulan
mozos galantes
cas rapaciñas
de outros lugares.
Todo é contento,
todo é folgare
mentras a pedra
bate que bate,
mole que mole,
dálle que dálle,
con lindo gusto
faille compases.

   Non hai sitiño
que máis me agrade
que aquel muíño
dos castañares,
donde hai meniñas,
donde hai rapaces
que ricamente
saben loitare;
donde rechinan
hasta cansarse
mozos e vellos,
nenos e grandes,
e, anque non queren
que aló me baixe,
sin que o soupera
na casa naide,

fun ó muiño
do meu compadre;
fun polo vento,
vin polo aire.