A min este libro gustoume pero tamén lle faría algún cambio, xa que ao principio non me gusta porque hai páxinas onde sentes que non estás ou non te dás situado moi ben e o final xa é o meu gusto, porque non me gusta que me deixe coa intriga de que pasou como o fai esta obra, prefiro que me diga como acaba.
Pero quitando iso do libro os personaxes gústanme bastante porque o protagonista é bastante curioso e valente xa que entra no piso dos veciños e ve aquel percal e tamén me gustou moito o que dixera de Ofelia “Salvoume aínda que ela non o saiba” xa que el mentalmente estaba bastante mal polos ruídos dos seus veciños, porque xa sentía que se estaba volvendo paranoico.
E despois está Ofelia que parece unha muller bastante romántica e agradable, é a ex do personaxe pero polo que contan na historia parece que seguen namorados un polo outro.
E por último está o neno que levaba as caixas coa comida que dese a verdade non teño que opinar porque ao final acaba morto no salón do piso e do pai tampouco xa que non apareceu moito na historia.
Carla Caramés Rivas (3º ESO)
Gustoume moito o libro, é moi interesante e ten moita intriga, non esperas para nada o final. A pesar de que ten palabras que non entendo é moi fácil de ler.
Para min foi moi entretido, porque trata dunha cousa principalmente, que se tratase de máis podería ser máis complicado de ler e así é máis doado.
O personaxe principal é El, non sabemos o seu nome, parece unha persoa que é moi independente, pero non pide axuda cando de verdade a necesita.
Os secundarios son os veciños, Catulo e Ofelia. Non sabemos moito deles. Os veciños son moi misteriosos e serios. Catulo é moi bo amigo xa que intentou axudalo sempre que puido. E Ofelia chegou no momento que máis o necesitaba, a punto de volverse tolo.
O meu personaxe preferido é Catulo, porque sempre o intenta axudar, a pesar de que El o tratase fatal porque non lle gustase o que lle dixera ou propuxera, pero Catulo sempre estaba aí. A min isto paréceme que só o fan os amigos de verdade que non te queren por interese.
Ainhoa Leis Ríos (3º ESO)
O momento máis importante do libro é cando o periodista ve a porta da casa dos veciños aberta, porque hai moita tensión polo que pode se pode atopar dentro do piso. Outra escena destacada tamén é cando se atopa cun fillo do suposto Papá no ascensor, porque os ve por primeira vez e non se sabe como podían reacionar, tamen me gustou a escena cando os intenta espiar. A escena que menos me gustou foi cando se atopa co segundo rapaz no ascensor e lle ensina as moscas mortas aplastadas contra a caixiña.
É un tema moi intrigante, porque queres saber porque os veciños fan esas cousas tan raras e tamén como van a reaccionar cando se ven no ascensor por primeira vez o raparigo e o periodista.
O meu personaxe preferido é o periodista, xa que dos outros non se sabe case nada.
Ten momentos nos que dá moito noxo cando di que os veciños comían moscas mortas, miolos de rato e tripas de lagarto. Non me gustou moito que non se saiba moi ben que pasa no final.
Laura Rodríguez Seoane (3º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario