Cartas a Lelo. Xosé Neira Vilas. Galaxia
Pareceume interesante este libro, á parte de que quería saber o que ía a ocorrer ao final porque cada vez ían pasando cousas máis relevantes como por exemplo cando Tamboril e mais a súa pandilla ían facer unha pelexa nun barrio pechado contra os de Viralonga na cal ao final gaña o equipo de Tamboril.
A parte que máis me gustou a min foi cando a Toño se lle ocorrera unha idea para comunicarse entre si e a idea era boa xa que eles non se podían comunicar coma nós agora polo Whatssap e ademais non tiñan móbiles, por iso ocorréuselle comunicarse por cartas co seu mellor amigo que era Lelo. Polo demais eu non lle cambiaría ningunha parte ao libro porque está ben.
A min este libro pareceume fácil de entender porque ten unha linguaxe sinxela, menos algunhas palabras que non se entenden moi ben pero pódense sacar o significado polo contexto.
A miña opinión sobre este libro é que se lle podería recomendar a rapaces ou rapazas que lles gustaran historias sobre persoas que lles mandan cartas a outras.
Alejandro Vásquez Fernández (3º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario