Contacta connosco no mail bibliotecatrazo@yahoo.es



luns, 5 de xuño de 2017

Andel de Libros (XXXVII): Venenos, de Xesús Pisón



O momento máis importante do libro para min é cando Adolfo ve que Carlos está mal e en lugar de anoxarse con el por entrar na súa habitación e poñerse a furgar nas súas cousas sen permiso, ve que está deprimido e decídese a axudalo para que se sinta mellor. 

É un libro interesante aínda que tampouco é moi emocionante que se diga xa que non ten nada de acción. Non faría ningún cambio xa que me gustou así como está aínda que cambiaría un pouco a personalidade de Adolfo porque era moi bo e poñeríalle que fose mais duro con Carlos polo que fixo. 

O desenlace cambiaríallo e poñeríalle que ao final gaña o concurso Carlos co relato que escribiu coa axuda de Adolfo e que grazas a gañar o premio ponse moi feliz e faise un escritor moi coñecido e de éxito aínda que Adolfo anóxase con el e non lle volve falar na vida e marcha da casa. 

Ten un vocabulario moi sinxelo e moi fácil de ler. Lese en pouco tempo e recoméndoo xa que pasei un bo anaco léndoo e está moi ben escrito xa que se entende moi ben e mantén un nivel durante todo o libro e non te aburres en ningún momento.

Fernando José Couselo Noya (4º ESO)

Na miña opinión o momento mais importante foi ao principio cando Carlos entra no despacho de Adolfo, dende aí comeza o que acontece nesta historia.

O tema pareceume bastante interesante porque o tema dos escritores descoñézoo totalmente.

A miña escena favorita é cando están os dous nunha discusión. Non faría ningún cambio porque gustoume bastante como está o libro.

De escribir un novo finasl poríalle que Carlos escribía o libro con axuda de Adolfo e gañara o premio do concurso.

O personaxe que máis me gustou foi Carlos porque estaba un pouco louco na miña forma de pensar. Impresionoume que só houbera dous personaxes.

O vocabulario non foi difícil de entender así a lectura foi mais doada de ler e mais rápida tamén axudou que fora teatro porque os diálogos lense máis axiña.

Recomendaríallo ao lector/a que lle guste o teatro porque, na miña opinión, este libro poderíase levar perfectamente a unha representación teatral.

Brais Bouzas Leis (4º ESO)

Ningún comentario: