A parte máis
importante do libro, para min, é a morte
de Camoiras, porque me parece a parte que máis contradicións sentimentais
permite ter, e iso gústame. Mentres que lía ese anaco do libro sentíame triste
porque ían matar a Camoiras, unha das
miñas personaxes preferidas e ao mesmo tempo facíame gracia a afouteza e
bravura de Camoiras contra os falanxistas.
Paréceme un
libro interesante, pois conta con detalles e feitos históricos múltiples,
emocionante e triste ao mesmo tempo.
Quitaríalle
algunhas partes onde non se conta nada, é dicir, nas cales a información que
dan é relativamente irrelevante, que isto tampouco é dun todo cero, xa que,
todo o que conta segue un fío e está así contado e escrito por algo. Pero como
ía dicindo, que lle quitaría algúns anacos porque á hora de traballar sobre o libro,
como tiven que facer eu, sería máis doado.
O final paréceme
axeitado, porque como dixen antes, todo segue un fío e gústame moito porque o
libro acaba co título do libro, Pensa nao.
E en canto á
linguaxe pareceume moi complexo e custoume entendelo todo ben, pero polo
contexto, máis ou menos, podes deducir o que quere dicir.
Uxía Iglesias Vázquez (4º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario