Os dous de sempre. Castelao. Galaxia
A min este libro en xeral gústoume moito, tanto o seu desenvolvemento como os seus personaxes e os diálogos que estes manteñen. A novela conta unha historia ao meu parecer bastante interesante, que son as diferenzas entre a forma de ser dos dous personaxes protagonistas. A actitude dalgún que outro personaxe como a da señora Filomena deume gracia nalgún intre e sen embargo noutras ocasións un pouco de noxo, pois esta señora ás veces semellaba que non quería ver a Pedriño por diante nunca.
Non me pareceu un libro moi longo, xa que no seu interior contén bastantes imaxes. O vocabulario tampouco me pareceu moi complicado de entender, aínda que certas partes do libro non me resultaron moi doadas de entender, por exemplo o final que teñen ambos personaxes protagonistas.
Esta historia pareceume bonita pero ao mesmo tempo moi triste e humilde respecto á vida da maioría dos personaxes.
Lúa Edreira Martínez (4º ESO)
A min este libro gustoume bastante, xa que está escrito dunha maneira que engancha, como é, en capítulos curtos. Isto fai que cando acabas de ler un, quedes coa intriga de que pasa no seguinte, e queiras ler outro. Ademais paréceme que é interesante xa que conta a historia de dous personaxes totalmente diferentes, pero que aínda así lévanse moi ben dende sempre.
Para min o momento máis importante do libro é cando Pedro e Rañolas se volveron reencontrar, xa que me pareceu moi bonito, e ademais, despois volveron levarse igual de ben como se nunca estiveran separados.
O meu personaxe favorito é Rañolas, xa que é moi traballador e sempre se gañou a vida por si mesmo. Ademais, cando Pedro estaba pasando por un mal momento, escoitouno e axudouno no que puido, como un bo amigo.
Na miña opinión, recomendo sin ningunha dúbida ler este libro. O único que eu lle cambiaría a este libro sería a linguaxe, xa que contén algunhas palabras que eu non entendía o seu significado.
Lucía Grela Seoane (4º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario