Contacta connosco no mail bibliotecatrazo@yahoo.es



xoves, 11 de decembro de 2014

Andel de Libros (IV): A esmorga, de Eduardo Blanco-Amor




Esta historia gustoume moito, resultoume moi entretida e moi interesante para ler. O que me custou moito foi o principio, porque non entendín nada do que poñía este libro, e tamén me custou moito entender o final, xa que non me daba de conta de que o home estaba declarando. Tiven que lelo dúas veces para enterarme de algo. Unha vez que me enterei de que ía, o libro resultoume moi fácil de ler.

O que máis me gustou do libro foi cando os personaxes se ían metendo en líos cada dous por tres. O que máis me gustou foi cando Cibrán lle prendeu lume ao pazo do castelo, porque me pareceu unha situación moi graciosa. Este libro, para non ser nin de intriga, nin de misterio,nin de aventuras, gustoume moito.

Eu recomendaríallo a calquera persoa que lle guste moito ler, xa que esta historia é moi difícil de entender de que trata.

Diego Gutiérrez Castiñeiras (4º ESO)

A min este libro pareceume un pouco difícil de ler, xa que ten moitos dialectalismos e moitas desas palabras non sei o que significan, Tamén me pareceu difícil porque uns personaxes falan o galego e outros falan o castelán, pero á parte disto o libro gustoume bastante.

Creo que neste libro se reflicte ben a realidade da época no que está narrado, especialmente nos mundos marxinais da cidade de Auria.

O momento máis importante da historia foi cando descobren que a muller tan fermosa é unha boneca e deciden ir á casa de Socorrito, iso é o que vai desencadear o resto da historia. Faría cambios no final porque queda algo dubidoso non se sabe verdadeiramente a morte do protagonista, de Cibrán.

A lingua é difícil xa que é dialectal e hai moitas palabras que tiven que buscar no dicionario e algunhas non aparecian

Sonia Pumar Muíño (4º ESO)

Este a dicir verdade pareceume un gran libro e se me apuras o mellor dos libros que lin en galego, dado que ten de todo: os personaxes van de festa e emborráchanse, fan liortas moi grandes como queimar unha bodega, hai asasinatos e unha muller fermosa, tensión e un final a modo de climax. 

Ademais neste libro é moi fácil sentirse identificado con calquera personaxe xa sexas o tipo de persoas que lles gusta emborracharse cos colegas e ir de taberna en taberna, a muller fermosa, ou incluso a nai e ama de casa que coida da súa familia por riba de todo.

A única dificultade deste libro é o seu galego antigo, pero cando te acostumas a tres ou catro palabras o libro lése perfectamente e sen ningún problema.

Polo tanto recoméndolle este libro a toda clase de persoas e recoméndolles que se paren un pouco e se intenten poñer na pel dos personaxes porque de seguro que gozarán da súa lectura.

Tomás Beiras Rivas (4º ESO)

Gustoume bastante o libro xa que é bastante divertido, sobre todo cando fan  mal por toda a rúa por exemplo cando queiman o pazo e cando van á casa da muller misteriosa.

Este libro foi o que máis me gustou ler en todos os anos de galego xa que este fala moito como fala a xente da rúa e non con moitas palabras que non se entenden. Ademais quedabas enganchado cando empezaban a facer mal por todo e non sabías o que farían despois.

O que menos me gustou foi a introdución xa que é algo aburrida e repite sempre o de “si señor” e non entendín moito do que dicían ata que me dei conta que lle falaba a un xuíz. 

A linguaxe pareceume fácil, ainda que había moitos dialectalismos como "sintiu", moitas acoutacións como "vamos pa" e vulgarismos.

Este libro recoméndollo a todas as persoas que cheguen a este curso xa que é bastante divertido e moi fácil de ler sabendo que o protagonista lle fala a un xuíz.

Álvaro Noya Rey (4º ESO) 

A min o libro gustoume moito sobre todo por como está feito. O que máis me gustou foron as falcatruadas que os 3 amigos realizaron durante o transcurso da historia.

A esmorga é unha novela tremendista e fantástica ademais toda a historia ocorre nun día, é dicir 24 horas dende pola mañá ata a noite.

O que non me gustou moito do libro é que ao principio dos capítulos Cibrán ( o protagonista da historia) fala cunha persoa que é un xuíz pero se non se sabe que é un xuíz, por iso é difícil entender a historia. 

O libro está escrito nun galego que non se entende moi ben con palabras dialectais ( pra#para, il#el, hastra#ata….). Ademais disto o vocabulario do libro é bastante complexo.

Eu persoalmente recomendarialle este libro a persoas que lle gusten os libros de falcatruadas e persoas maiores de 16 anos xa que o vocabulario do libro é bastante complexo e non se entende moi ben.

Iván Señarís Veiras (4º ESO)

Este libro gustoume bastante se non fose pola dificultade da lectura, porque algunhas palabras eran bastantes dificiles de entender xa que ou eran dialectalismos ou eran palabras que se usaban antigamente e costoume bastante entender o relato ao principio.

O libro en si gustoume moito xa que había moita variedade de temas: pelexas, borracheiras, mulleres, asasinatos…Un pouco de todo e iso gustoume moito deste libro. 

Tameén me gustou moito o seu final xa que eu ao principio non me enteraba da história xa que falaba o protagonista só e polo medio aparecía outro persoaxe pero non falaba e iso desconcertábame pero ao final,cando vin que era un xuíz xa me cadrou todo.

O que máis me gustou do libro foi o final xa que non o esperaba para nada, Non pensaba que morrerian 2 protagonistas, un suicidándose e o outro afogado nunha lagoa.

Adrián Ríos González (4º ESO)

Ningún comentario: