Estas
historias gustáronme moito pois son moi graciosas.
A que máis me gustou foi a dos gatos, cando Nefertiti tivera 217. ''Un sono que adelgaza'' tamén me gustou moito, mais deume moito arrepío cando a Fernando lle saíra unha lesma do medio dos canelóns. Que noxo!
Cambiaría que Alicia se marchara co doutor Quintillán, prefería que quedara con Fernando, pero así é a historia. O que me gustaría era que Ramón Pedreira aparecera, e retomara a súa relación con María.
No primeiro relato non é nada crible o de Vlad Tepes XV Conde de Dracul, máis coñecido como Conde Drácula, pois os vampiros non existen. Igual me pasou co relato ''Malos tempos para fantasmas'' pois non creo que alguén se poida reencarnar cada 25 anos.
O meu personaxe preferido foi Nefertiti, aínda que non sexa unha persoa, penso que xoga un papel bastante importante na súa historia, pois é a culpable de que Alberte e a súa esposa marcharan do caserón herdado do seu tío.
Por último, recomendaríalle este libro a calquera persoa, a calquera lle pode gustar, pero especialmente a todos os meus compañeiros do rol '' Los Juegos del Hambre''.
Daniel Castro Álvarez (3º ESO)
A min este libro encantoume porque me gusta a forma en que mete cine polo medio e está moi ben relatado.
A que máis me gustou foi a dos gatos, cando Nefertiti tivera 217. ''Un sono que adelgaza'' tamén me gustou moito, mais deume moito arrepío cando a Fernando lle saíra unha lesma do medio dos canelóns. Que noxo!
Cambiaría que Alicia se marchara co doutor Quintillán, prefería que quedara con Fernando, pero así é a historia. O que me gustaría era que Ramón Pedreira aparecera, e retomara a súa relación con María.
No primeiro relato non é nada crible o de Vlad Tepes XV Conde de Dracul, máis coñecido como Conde Drácula, pois os vampiros non existen. Igual me pasou co relato ''Malos tempos para fantasmas'' pois non creo que alguén se poida reencarnar cada 25 anos.
O meu personaxe preferido foi Nefertiti, aínda que non sexa unha persoa, penso que xoga un papel bastante importante na súa historia, pois é a culpable de que Alberte e a súa esposa marcharan do caserón herdado do seu tío.
Por último, recomendaríalle este libro a calquera persoa, a calquera lle pode gustar, pero especialmente a todos os meus compañeiros do rol '' Los Juegos del Hambre''.
Daniel Castro Álvarez (3º ESO)
A min este libro encantoume porque me gusta a forma en que mete cine polo medio e está moi ben relatado.
A parte que máis
me gustou foi o relato de "Un problema de ósos", porque me gustan as
historias de vampiros, pois paréceme moi incrible e divertido.
Faría un cambio no relato "Un sono que adelgaza",
porque non me gustou que Alicia deixara a Fernando e se fora co doutor, pero a parte que menos me gustou foi "Malos
tempos para as pantasmas" porque me pareceu moi breve e non di se Diego se
acaba namorando ou non, pero en xeral estivo todo moi ben.
A lingua era moi fácil de entender, creo que se adapta
moito a linguaxe actual.
Recomendo este libro para a xente que lle guste o cine e
as historias de fantasía de amor.
Ningún comentario:
Publicar un comentario