Os
vellos non deben de namorarse é un libro moi
coñecido de Castelao. A min este libro gustoume moito e ademais é un libro que
se le moi facilmente xa que é bastante curto (non ten moitas páxinas nin moito
texto).
É curto xa que só ten tres lances e un epílogo de escasas páxinas. Un dos temas deste libro é o amor xa que a morte dos vellos está causada por namorarse.
A
min o lance que menos me gustou deste lance foi a morte do boticario pero
despois gustoume moito a forma que utilizan as irmás para despedilo, xa que mostraron
o que lle querían.
Eu neste libro non faría ningún cambio xa que me
gustou moito como xa dixen anteriormente e ademais este libro reflicte moi ben
como era a lingua na época de Castelao porque hai moitos dialectalismos,
hipergaleguismos…
Eu por suposto que recomendo esta lectura. Por outra parte, a
linguaxe é fácil de entender.
Marta Veiras Noya (4º ESO)
Recomendo este
libro a xente que lle guste ou empece a ler teatro. Gustoume moito xa que ten partes
humorísticas. O lance que máis me gustou foi o lance segundo. Gústame porque don
Ramón é o máis gracioso de toda a obra de teatro, ten esceas nas que está
bebedo e fala cos cadros dos pais que están mortos. Nesa escena ten dialogos
que te fan rir.
Á parte do lance
segundo o que máis me gustou é cando se reunen todos no cemiterio despois de
que todos morresen polo mesmo motivo. O lance que menos me gustou foi o lance
terceiro xa que non entendín nada e faciáseme repetido ao lanco segundo. Polo resto non hai problemas.
Gustoume que
Castelao rompa cos finais de amor e escriba finais con traizóns amorosas
xurdidas polo interese.
É un libro moi fácil de ler xa que o seu vocabulario é moi sinxelo o que facilita unha lectura máis rápida.
Daniel
González Iglesias (4º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario