Este libro gustoume, moito non. Digamos que me
gustou moitísimo. Este libro fíxome rir en case todas as escenas, aínda que nalgunhas escenas deixoume un pouco pasmado.
O meu
personaxe preferido é Honey, porque, xunto con Lavender, son as únicas que se
preocupan por Matilda.
Destacaría varios momentos: os tres milagres, cando lle
pega o sombreiro na cabeza a seu pai, cando lle botaron o bicho na auga á
directora… Pero de entre todos aqueles momentos, o mellor foi cando o xiz comezou
a escribir só no encerado.
Recomendaríalle este libro ás miñas dúas mellores
amigas, xa que estamos
sempre a rir. Pero como xa o leron, pois
recoméndollo a un grupo de Whatsapp, porque tamén estamos sempre rindo.
Eu non lle faría ningún cambio, todo está moi ben. Mais
se teño que cambiar algo, sería ao final, deixaría a Harry con Matilda e a
señorita Honey.
Daniel Castro Álvarez (3º ESO)
A min este libro fascinoume porque Matilda é unha
nena loitadora e moi lista, que se esforza por aprender.
A parte que máis me gustou foi cando descubriu o seu
poder e lle tirou a xerra por encima á directora porque a directora quedou mal,
sen poder castigar a ninguén, esa parte tamén me pareceu graciosa.
A señorita Honey pareceume una persoa con gran
corazón por como defendía os nenos ante a directora, por como lle aprendía a
Matilda cousas do seu nivel e por acoller a Matilda con ela.
A parte que menos me gustou foi cando o pai de
Matilda lle rompeu o libro que collera
prestado da biblioteca municipal.
Os plans de vinganza de Matilda parecéronme moi
intelixentes porque nunca se daban conta de que fora ela.
Recomendaríalle este libro a Dani e a Irea, pero xa
o leron porque os tres viramos a película.
Laura
Mariño Rey
Para min a parte
máis interesante e importante do libro foi cando Honey invitou a merendar a
Matilda a súa casa e esta lle preguntou porque vivía desa forma e ela lle dixo
que a súa tía Trunchbull lle fixera pagar por todos os anos que a estivera
mantendo na súa casa, por iso vivía así. Aí é cando dá lugar ao final.
A parte máis triste
do libro pero a que me deu tamén máis graza para min, foi cando Trunchbull llo
facía pasar mal aos nenos,berráballe sen razón e facíalle cousas horribles.
A lingua non foi
moi difícil, xa que é un libro para idades coma a nosa, máis ben para a etapa antes da
adolescencia. Na historia non faría ningún cambio, está perfecto.
O libro gustoume
moito e recoméndollo aos nenos de entre 13 e 15 anos,xa que non ten un
vocabulario moi difícil e é máis ben un libro infantil.
Irea
Ríos Casas (3º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario