O relato de Leticia de 3º de ESO, dos que máis nos gustou no certame de relatos convocado polo Día das bibliotecas, quedábasenos na nosa "base de datos" sen telo compartido aquí. Non pode ser !!!
Os cen libros
-O 15 de novembro hai control de lectura, as persoas que non collestes aínda o libro recoméndovos que o collades se non queredes suspender lingua- dixo Anselmo o meu profesor de galego.
-Ariadna –chamoume a miña amiga Camila- ti aínda non colliches libro verdade?
-Non -dixen eu poñendo os ollos en branco.
-Recoméndoche que leas Aire negro, está ben é e curto- dixo.
-Xa verei, pero grazas
Cheguei á casa e púxenme a ver Teen Wolf, en Netflix. Despois de acabar un capítulo deste recordei que tiña que escoller un libro.
Fun polo meu arquivador e busquei no apartado que poñía lingua, había un montón de libros onde escoller. Collín a listaxe e marchei rumbo á biblioteca, quedábame cerca da casa, podía ir andando. A dicir a verdade esa foi a primeira vez que entrara na biblioteca, xa que como non me gusta ler. Normalmente sempre lle pido un resumo a un compañeiro ou ao meu queridísimo amigo “El rincón del vago”, pero esta vez decidín ler eu mesma o libro xa que non podía seguir así.
Cando xa estaba dentro da biblioteca quedei coa boca aberta, os meus ollos percorrían toda a biblioteca observando o “mogollón” de libros que alí había. Estaba todo moi ben organizado polo apelido do autor, por linguas e por categorías. A min gústame o misterio e a fantasía sobre todo nas películas. Mirei a listaxe e debía de haber polo menos uns 100 libros apuntados nela, e menos mal que ao lado de cada título aparecían as categorías. En total había 23 de fantasía e 36 de misterio, o resto eran de romance, aventura, suspense...
Pasadas un par de horas xa só me quedaban 3 libros para escoller. Funme sentar a unha mesa, e comecei a ler os libros así por enriba, cando oio que alguén está a falar comigo. Levantei a cabeza e encontreime cuns ollos color café que me estaban a mirar, era un rapaz mais ou menos da miña idade con lentes e co pelo negro, delgado, bastante guapo, para que negalo.
Apartou a mirada e agora estaba a mirar os libros sinalando un que poñía O gardián invisible de Dolores Redondo.
-Este está moi ben, é un dos meus libros preferidos- dixo o rapaz.
-E que non sei cal é o mellor, cal me recomendas?- preguntei.
-Sen dúbida este –dixo sinalando o mesmo libro de antes.
-Grazas eh...
-Marco –dixo- chámome Marco.
-Grazas Marco.
-Ben ,teño que marchar que se me fai tarde, e grazas –dixen collendo o libro que me recomendara Marco e dirixíndome a onda a bibliotecaria.
-Espera -dixo Marco- que che parece se te apuntas ao club.
-Que club?
-O de lectura.
-Non sei...non me gustan moito os libros -por non dicir nada pensei.
-Veña, porque non probas e se non che gusta desapúntaste.
-Está ben, pensareino -dixen e marchei despois de rexistrar o libro.
Ao chegar a casa subín as escaleiras e tombeime na cama e comecei a ler o libro.
Aquela fora a primeira vez que entrara na biblioteca pero podería non ser a última.
Ningún comentario:
Publicar un comentario