Este libro é unha obra de teatro. Gustoume
moito. É un libro moi fácil de ler porque é moi curto.
Pareceume un libro
surrealista, e o final sorprendeume. Conta a historia dun fontaneiro e dun cura
que están pechados no baño da igrexa. O cura está seguro de que lle abrirán,
pero o fontaneiro non está tan seguro. Tamén falan dos seus medos e o motivo
deles, dos seus segredos máis profundos.
Os personaxes só son dous, o fontaneiro
que se chama Moncho, e que supostamente ten muller e fillos; e o cura, que é un
home que aparenta ser un home forte e sen preocupacións, pero no fondo séntese
moi só.
Non faría ningún cambio. O momento máis gracioso para min é cando o
fontaneiro protesta.
A lingua é moi sinxela, aínda que o máis difícil de entender
do libro é o momento de entender as súas conversas tan profundas. Recomendo
este libro aos lectores que lles gusten os libros con mensaxe.
María Gigirey Iglesias (4ºESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario