Este libro gustoume moito e chamoume a atención
dende o principio, porque a min persoalmente gústame moito os libros de medo e
de tensión.
Chamoume a
atención que Carlos Vila Sexto escribise este libro con tan só quice anos,
porque está moi ben planteado e redactado, aínda que é algo rebuscado co
vocabulario.
Recomendaríalle este libro a todo aquel que lle
gusten as historias inquedantes e de medo, xa que este libro crea grandes
tensións en varios momentos da historia.
Para min un dos momentos máis importantes do relato é
cando limpando o faiado con seu pai atopa un trofeo con catro nomes, porque
grazas a iso descobre que un deles era moi importante na súa vida e el non o
sabia.
O final do libro non está mal, aínda que non é un
final feliz, pero todo remata como debería rematar, xa que finalmente pode
reunirse con súa irmán e co resto da súa familia.
Adrián Landeira Pose (3º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario