Unha presa de terra. Marilar Aleixandre. Ir Indo
Este
libro gustoume moito porque conta unha historia interesante e
entretida sobre un asaninato, a morte de Lourdes no ascensor do
edificio e é moi doado de ler xa que a lingua non é dificil.
Para
min o momento máis importante foi cando Couto (o inspector) lle dixo
a Ana (a detective privada que Choni, a irmá de Lourdes, contratou
para resolver o caso xa que pensaba que o inspector non ía
resolvelo) que na analítica se descubrira terra. Ao ter esa
información Ana deu co culpable, Pepe, o marido de Lourdes. A terra
proviña de Monforte, de onde era Toño (o xefe do bar no que ela
traballaba) e el dáballa a Lourdes porque esta era moi boa para as
plantas.
É un libro emocionante xa que durante a lectura tes intriga
de saber quen é o culpable.
O libro está ben ainda que faría
algúns cambios como que Martinez, un veciño do edificio, non fora
tan machista ao dicir cousas como: “así vestida a onde vas?”
“normal que coa roupa que leva a mataran”. O final paréceme
axeitado.
Paula Lema Domínguez (4º ESO)
Este
libro gustoume moito, xa que conta unha historia moi interesante
dun crime nun ascensor e dunha detective que se namora do seu
principal sospeitoso.
Na miña opinión o personaxe máis importante é a
detective xa que sen ela o caso non se resolvería nin a
historia sería tan interesante pola relación que ten co asasino. Pola
contra o peor personaxe é o asasino porque matou a súa noiva e
despois quixo matar a detestive.
Para min o único defecto que ten
é que o asasino podelo descubrir moi rápido.
O final para min
é válido aínda que persoalmente eu cambiariallo por outro mellor
para o meu gusto.
Á parte de que é moi doado de ler, a lingua é moi
fácil de entender, pois case non hai palabras dificiles.
Este libro
recomendariallo a xente que lle gusten os libros de asasinatos ou
para aqueles que queren un libro rápido de ler .
Martín
Dafonte Rodríguez (4º ESO)
O
momento máis importante paréceme que é, dende o meu punto de
vista, cando entran ao final no piso de Lulú, se non ben, pasaría
outra vez a mesma historia. Salváronlle a vida.
Os personaxes están
moi ben descritos. Pareceume un libro moi interesante e emocionante.
Gustoume moito, e sobre todo para a xente que lle gustan os libros de
crimes.
Con todo, o final non me gustou moito, porque a pesar de que intúes o que ía
pasar, non queres que pase. É un libro que reflicte moi ben a
sociedade de hoxe en día. É un claro exemplo de violencia de
xénero, que, como non se pillou a tempo, logo non houbo solución.
Tamén nos ensina o machismo que hai, xa que o detective pensa que
Ana non ía ser capaz de resolver o crime polo simple feito de ser
unha muller. Estaba enganado.
Está moi ben estruturado. A lingua é
moi fácil de entender e é un libro que se le moi rápido, ademais,
os capítulos son moi pequenos.
O que tamén me gustou foi que en
tódolos capítulos hai unha ilustración, isto faiche a lectura máis
amena e divertida. Recoméndovolo a tod@s
vós.
Tania
Villasenín Bello (4º ESO)
Este libro gustoume moito, chámase "Unha presa de terra", escrito por Marilar Aleixandre.
Ten unha linguaxe moi sinxela e ten poucas
páxinas, pero a autora soubo perfectamente desenvolver unha historia incrible.
Trata sobre unha muller, que apareceu morta no ascensor
do edificio no que ela vivía co seu marido dende anos atrás. Despois uns policías
puxéronse a investigar o caso pero ao ser difícil non lle puxeron moito
interese, e debido a isto a curmá da morta contratou a unha detective privada
para que conseguise resolvelo ela.
Despois duns dias de moi duro traballo por
parte da detective conseguiuse resolver o caso. Resultou ser o marido
da morta o asasino. Todo se resolveu grazas a que o
cadáver tiña unha presa de terra na cabeza e o marido tiña esa mesma
terra nas súas plantas.
A parte que máis me gustou foi no final, cando
todo se resolveu e o marido foi a cárcere. E o personaxe que máis me gustou
foi a detective por todo o esforzo que fixo por resolver o caso e por
conseguilo.
Damián Regueiro Liste
(4º ESO)
María Gigirey Iglesias(4º ESO)
O momento máis importante do libro
paréceme o final porque se dá a casualidade de que Ana tiña razón dende un
principio no que comezou a mirar se había algo raro durante os anos entre a
parella e ela foi capaz de enfrontarse a todo ela soa.
Os personaxes que máis me gustaron foron a protagonista chamada Ana pola súa valentía de enfrontarse a todo soa, despois tamén me gustou a señora maior porque me pareceu súper riquiña, e o que menos me gustou foi Couto o outro detective porque pasou de Ana por ser unha novata e deixou que ela fixera todo.
Este relato pareceume moi emocionante, non
faría ningún cambio no libro. O final non o cambiaría porque é a parte do libro
que máis me gusta e a linguaxe foi moi fácil de entender.
Alicia González Lage (4º ESO)
Este libro trata dun asasinato dunha muller e dunha dectective que terá que investigalo. Pero no camiño da detective interponse un romance co viúvo da vítima. Terá que elixir se seguir co seu romance e deixar o caso, ou seguir investigando e esquecer a ese home. Tamén está o inspector da policía que non lle guste que Ana, a detective se interpoña na súa investigación.
A historia céntrase no desenvolvemento de como a detective resolve o caso. Se empezas non poderás deixar de lelo ata o final.
O meu personaxe favorito é Ana, xa que é intelixente e sabe ben o que quere, aínda que hai algúns momentos no que non sabe que facer ante o caso e a súa relación con Pepe, o viúvo.
Este relato está escrito por unhas das miñas escritoras favoritas en galego, Marilar Aleixandre. O libro é curto pero intenso. Está dirixido aos lectores que lles gusten os libros de asasinatos.
A linguaxe é doada de entender. Este libro gustoume moito e seguro que quen o lea tamén lle vai a gustar.
Alicia González Lage (4º ESO)
Este libro trata dun asasinato dunha muller e dunha dectective que terá que investigalo. Pero no camiño da detective interponse un romance co viúvo da vítima. Terá que elixir se seguir co seu romance e deixar o caso, ou seguir investigando e esquecer a ese home. Tamén está o inspector da policía que non lle guste que Ana, a detective se interpoña na súa investigación.
A historia céntrase no desenvolvemento de como a detective resolve o caso. Se empezas non poderás deixar de lelo ata o final.
O meu personaxe favorito é Ana, xa que é intelixente e sabe ben o que quere, aínda que hai algúns momentos no que non sabe que facer ante o caso e a súa relación con Pepe, o viúvo.
Este relato está escrito por unhas das miñas escritoras favoritas en galego, Marilar Aleixandre. O libro é curto pero intenso. Está dirixido aos lectores que lles gusten os libros de asasinatos.
A linguaxe é doada de entender. Este libro gustoume moito e seguro que quen o lea tamén lle vai a gustar.
María Gigirey Iglesias(4º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario