Contacta connosco no mail bibliotecatrazo@yahoo.es



mércores, 5 de decembro de 2018

Andel de Libros (X): Unha presa de terra, de Marilar Aleixandre.


Unha presa de terra. Marilar Aleixandre. Ir Indo

Este libro gustoume moito porque conta unha historia interesante e entretida sobre un asaninato, a morte de Lourdes no ascensor do edificio e é moi doado de ler xa que a lingua non é dificil. 
Para min o momento máis importante foi cando Couto (o inspector) lle dixo a Ana (a detective privada que Choni, a irmá de Lourdes, contratou para resolver o caso xa que pensaba que o inspector non ía resolvelo) que na analítica se descubrira terra. Ao ter esa información Ana deu co culpable, Pepe, o marido de Lourdes. A terra proviña de Monforte, de onde era Toño (o xefe do bar no que ela traballaba) e el dáballa a Lourdes porque esta era moi boa para as plantas. 
É un libro emocionante xa que durante a lectura tes intriga de saber quen é o culpable. 
O libro está ben ainda que faría algúns cambios como que Martinez, un veciño do edificio, non fora tan machista ao dicir cousas como: “así vestida a onde vas?” “normal que coa roupa que leva a mataran”. O final paréceme axeitado.
Paula Lema Domínguez (4º ESO)


Este libro gustoume moito, xa que conta unha historia moi interesante dun crime nun ascensor e dunha detective que se namora do seu principal sospeitoso. 
Na miña opinión o personaxe máis importante é a detective xa que sen ela o caso non se resolvería nin a historia sería tan interesante pola relación que ten co asasino.   Pola contra o peor personaxe é o asasino porque matou a súa noiva e despois quixo matar a detestive. 
Para min o único defecto que ten é que o asasino podelo descubrir moi rápido.
O final para min é válido aínda que persoalmente eu cambiariallo por outro mellor para o meu gusto.
Á parte de que é moi doado de ler, a lingua é moi fácil de entender, pois case non hai palabras dificiles.
Este libro recomendariallo a xente que lle gusten os libros de asasinatos ou para aqueles que queren un libro rápido de ler .

Martín Dafonte Rodríguez (4º ESO)
O momento máis importante paréceme que é, dende o meu punto de vista, cando entran ao final no piso de Lulú, se non ben, pasaría outra vez a mesma historia. Salváronlle a vida. 

Os personaxes están moi ben descritos. Pareceume un libro moi interesante e emocionante. Gustoume moito, e sobre todo para a xente que lle gustan os libros de crimes. 

Con todo, o final non me gustou moito, porque a pesar de que intúes o que ía pasar, non queres que pase. É un libro que reflicte moi ben a sociedade de hoxe en día. É un claro exemplo de violencia de xénero, que, como non se pillou a tempo, logo non houbo solución. Tamén nos ensina o machismo que hai, xa que o detective pensa que Ana non ía ser capaz de resolver o crime polo simple feito de ser unha muller. Estaba enganado. 

Está moi ben estruturado. A lingua é moi fácil de entender e é un libro que se le moi rápido, ademais, os capítulos son moi pequenos. 

O que tamén me gustou foi que en tódolos capítulos hai unha ilustración, isto faiche a lectura máis amena e divertida. Recoméndovolo a tod@s vós.

Tania Villasenín Bello (4º ESO)


Este libro gustoume moito, chámase "Unha presa de terra", escrito por Marilar Aleixandre. 

Ten unha linguaxe moi sinxela e ten poucas páxinas, pero a autora soubo perfectamente desenvolver unha historia incrible.

Trata sobre unha muller, que apareceu morta no ascensor do edificio no que ela vivía co seu marido dende anos atrás. Despois uns policías puxéronse a investigar o caso pero ao ser difícil non lle puxeron moito interese, e debido a isto a curmá da morta contratou a unha detective privada para que conseguise resolvelo ela.

Despois duns dias de moi duro traballo por parte da detective conseguiuse resolver o caso. Resultou ser o marido da morta o asasino. Todo se resolveu grazas a que o cadáver tiña unha presa de terra na cabeza e o marido tiña esa mesma terra  nas súas plantas. 

A parte que máis me gustou foi no final, cando todo se resolveu e o marido foi a cárcere. E o personaxe que máis me gustou foi a detective por todo o esforzo que fixo por resolver o caso  e por conseguilo.

Damián Regueiro Liste (4º ESO)


O momento máis importante do libro paréceme o final porque se dá a casualidade de que Ana tiña razón dende un principio no que comezou a mirar se había algo raro durante os anos entre a parella e ela foi capaz de enfrontarse a todo ela soa.

Os personaxes que máis me gustaron foron a protagonista chamada Ana pola súa valentía de enfrontarse a todo soa, despois tamén me gustou a señora maior porque me pareceu súper riquiña, e o que menos me gustou foi Couto o outro detective porque pasou de Ana por ser unha novata e deixou que ela fixera todo.

Este relato pareceume moi emocionante, non faría ningún cambio no libro. O final non o cambiaría porque é a parte do libro que máis me gusta e a linguaxe foi moi fácil de entender.

Alicia González Lage (4º ESO)

Este libro trata dun asasinato dunha muller e dunha dectective que terá que investigalo. Pero no camiño da detective interponse un romance co viúvo da vítima. Terá que elixir se seguir co seu romance e deixar o caso, ou seguir investigando e esquecer a ese home. Tamén está o inspector da policía que non lle guste que Ana, a detective se interpoña na súa investigación.

A historia céntrase no desenvolvemento de como a detective resolve o caso. Se empezas non poderás deixar de lelo ata o final.

O meu personaxe favorito é Ana, xa que é intelixente e sabe ben o que quere, aínda que hai algúns momentos no que non sabe que facer ante o caso e a súa relación con Pepe, o viúvo.

Este relato está escrito por unhas das miñas escritoras favoritas en galego, Marilar Aleixandre. O libro é curto pero intenso. Está dirixido aos lectores que lles gusten os libros de asasinatos.

A linguaxe é doada de entender. Este libro gustoume moito e seguro que quen o lea tamén lle vai a gustar.

María Gigirey Iglesias(4º ESO)

Ningún comentario: