Memorias dun neno labrego. Xosé Neira Vilas. Galaxia
A min pareceume o libro máis divertido e interesante dos que levo lidos deste autor, xa que conta varias historias á vez como da súa infancia na súa aldea, o loito que ten que gardar pola morte do seu tío, como é un día de festa na súa aldea, as historias da súa nenez,....
Tamén é moi entretido e cada vez canto máis avanzas na súa lectura máis e máis que vai enganchando a lectura. A min a historia que máis me gustou foi cando Balbino, o neno protagonista, nos conta como non pode ir á festa porque na súa casa están de loito pola morte do seu tío Braulio e como ten que vestir de negro aínda que a el non lle gusta facelo.
Tamén me gustou moito porque a través do protagonista vamos aprendendo moitos costumes e cousas que se facían antigamente nas aldeas e tamén se ve que Balbino tenlle moita paixón a vivir nese lugar.
O que cambiaría desta novela foi cando o noso protagonista tivo problemas co señorito e seu pai lle rifou a el, aínda que non era a súa culpa e non o crían a el.
Por outra parte a min sorprendeume o final de moitas historias da novela, xa que eu non me imaxinaba ese final senón outro moi diferente e tamén eu creo que é moi axeitado.
No caso da linguaxe é moi adecuada para os rapaces e é moi fácil de entender.
Jorge Lavandeira Vilares (4º ESO)
O momento máis importante do libro pareceume que foi cando o protagonista, despois de moito tempo, consegue facer un novo amigo do cal se fai moi amigo, e tamén pode volver ás festas porque o tempo de loito xa pasara e xa era libre de facer o que quixese. Xa que era un neno ao que lle gustaban moito as festas e ademais podía estar co seu mellor amigo nelas.
O tema deste libro paréceme que é moi interesante porque a narración fálanos dun neno que a pesar de ser pobre traballaba e conseguía saír adiante e axudaba a súa familia a vencer os atrancos e a conseguir comida, tamén sacaba as vacas a pacer á leira ás tantas da maña e volvía ao amencer para saír a gañar uns cartos traballando pola aldea.
O mellor personaxe é Balbino, o protagonista, porque é moi traballador e responsable, porque non vai xogar cos amigos senón que traballa para poder gañar uns poucos cartos e poder axudar na casa para poder vivir mellor.
Íker Señarís Suárez (4º ESO)
A parte que máis importante me pareceu neste libro foi cando Balbino decide deixar de fuxir e obedecer todo o que lle digan e bota o valor suficiente para encarárselle ao señor e a seu pai. Outra parte que me pareceu moi importante foi cando a pesar de estar lastimado decide e bota as suficientes forzas para coller e fuxir do seu fogar para que seus pais non teñan que pagar as consecuencias dos seus actos.
Esta novela é moi interesante, xa que Balbino é un neno de poucos recursos e sen amigos, a pesar diso ten unha gran determinación e toma decisións que un neno normal da súa idade non tomaria.
O meu personaxe preferido é Balbino aínda que a curmá de Balbino ou o seu mellor amigo tampouco están nada mal, a súa curma é una rapaza independente e o seu mellor amigo é un rapaz pobre pero que non se deixa intimidar por ninguén nin por nada.
En xeral foi un libro que me gustou moito, ten un vocabulario moi sinxelo.
Sergio Señarís Suárez (4º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario