Cartas de inverno. Agustín Fernández Paz. Xerais
Gustoume moito este libro porque non se fai nada pesado, e a historia está moi ben elaborada. O momento máis importante do libro paréceme que é cando Tareixa descobre que foi o que lle pasou ao seu irmán e a Adrián.
Así a todo, faría algún cambio no desenvolvemento, como que Tareixa e o seu irmán, Xabier, investigaran xuntos o que lle pasou a Adrián, en vez de separados como acontece no libro.
Non cambiaría o final pois penso que non se descubra totalmente a resposta ao misterio fai o libro máis interesante.
Ten un vocabulario fácil de entender. Recoméndolle este libro á xente que lle gusten os libros de misterio e aventuras, cun toque de medo. É un libro que te enagancha e te empuxa a seguir lendo, mantendo sempre o misterio. Hai momentos nos que produce un pouco de medo. Gustoume moito o feito de que a historia (polo menos a maior parte) estea contada a través de cartas en vez de cómo un libro habitual. Estaría ben que o libro fora un pouco máis extenso e que se profundizara máis na orixe da maldición da casa.
Olaya Dubra Boquete (3º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario