Almas mortas. Antón Vilar Ponte. Céltiga (Reed. La Voz de Galicia)
O
momento que me parece máis importante é cando aparece o rapaz dicindo que
escoita berros e Manoel preguntando por Don Ramonciño. Xa que o carteiro
levara por diante a Pepe co automóbil e estaba botando sangue pola boca e se
encontraba moi mal, estaba apunto de morrer.
Os
único cambios que faría, só serían que o libro empezase doutra maneira,
porque foi o único que non me gustou del, e que se tivera que facer un cambio
máis, que Don Eduardo non fora tan pesado.
O
mellor personaxe, paréceme Don Ramonciño sen dúbida, xa que axudaba sempre a
xente no que necesitaba e dándolle consellos sobre o que quixeran.
A lingua é
bastante sinxela, xa que as palabras que non sabes algunhas sácalas facilmente
polo contexto.
A
ver, a lectura recoméndoa, pero xa vos digo que hai libros mellores, e que a
forma na que empeza non me gusta, non porque pase algo nin nada só que non me
gustou o inicio, despois si.
Lydia Rey Varela (4º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario