Conta de Libros (XIV): Cartas de inverno, de Agustín Fernández Paz

Cartas de inverno. Agustín Fernández Paz. Xerais

Paréceme un libro moi interesante, emocionante, con moito suspense e no que nalgúns momentos chega a dar medo de verdade, atrápate completamente e non o podes deixar de ler.

Creo que o momento máis importante do libro é cando Adrián atopa o libro da ilustración e comeza a decatarse de que a rapaza da imaxe se move, porque a historia e todo o que acontece despois xira arredor desa imaxe.

O meu personaxe favorito é Xabier, porque é moi aventureiro, pero sempre intenta estar fixo á realidade e coa cabeza en completa orde. É moi xeneroso e axuda a todo o mundo que precisa aínda que a súa vida estea en perigo.

Tamén me gustan moito Adrián e Tareixa, aínda que Tareixa, nesta historia foi a que máis cabeza tivo e a única que non acabou toleando e por iso a única que acaba ben.

Cambiaría o final, porque para min non é axeitado porque quedas con moitas preguntas por contestar. E co bo que é o libro o final podería acabar moitísimo mellor.

Non ten un vocabulario nada difícil, eu entendino todo á perfección.

Laura Codesido Fernández (3º ESO)

O máis importante de este libro foi cando Xabier entra na casa enmeigada e pensa que non pode saír, xa que nese momento el decatouse de que a casa estaba enmeigada de verdade. Ao mesmo tempo tamén me gustaban moito os momentos nos que Xabier tiña moito medo pola noite e se poñía ás tantas da madrugada a escribirlle cartas a Adrián, pero Adrián non llas lía porque non estaba na casa.

Este relato é moi sinxelo de ler e sobre todo é moi intrigante xa que sempre tes ganas de saber o que pasa despois de cada acción, de vez en cando ganas medo, por exemplo cando sobe ao faiado a mirar o que había xa que tiñan un presentimento de que algo había alí.

O final defraudoume un pouco xa que pensaba que os ían a encontrar, pero non encontraron nada, soamente encontrou a curmá de Adrián o libro polo que sucedera todo e era unha cousa que a verdade non ma esperaba.

Este libro recoméndovolo moito porque é axeitado para todas as idades e creo que lle pode gustar a todo tipo de persoas.

Anxo Lamas Liste (3º ESO)

A min este libro gustoume bastante xa que te intriga moito. Pero o que máis me gustou da narración foi que me fixese darme conta de que os amigos reais son moi importantes, xa que cando o seu amigo estaba en perigo el non dubidou nin un intre en ir axudalo e a arriscarse a dar a súa vida se fose preciso.

A escena que máis me impactou, foi cando Xabier levanta a trapela e o seu amigo dille que nin se lle ocorra ir a rescatalo despois do que el vira aí abaixo, porque xa non o podía rescatar ninguén, pero el aínda estaba a tempo de salvarse.

O personaxe que máis me gustou foi Xabier xa que foi capaz de facer calquera cousa para axudar ao seu amigo, ata dar a vida por el. Ensinounos que unha amizade pode ser para toda a vida, se valoramos á outra persoa.

O final non me gustou moito, xa que non me gustan moito os finais abertos.

Eu recoméndovos moito este libro porque é sinxelo de ler e de entender.

Arancha Rey Brea (3º ESO)

Este libro gustoume moito porque desexas saber que lle pasa??, que lle ocorre?? encontrárono???

Esas preguntas que te fas cando estás entusiasmada, ademais este relato é de fantasía ou real porque isto podería pasar na realidade que che fixeran unha broma sobre esa casa. Esta historia é interesante.

O meu personaxe favorito é a irmá de Xavier porque se fai ver que é aventureira e forte. Por ir a esa casa encantada, por non lle facer caso a seu irmán e por loitar sempre no final da historia.

Os personaxes mellores son os protagonistas: Adrián, Xavier e a irmá porque son os que che fan o relato máis ameno, intrigante e interesante, pois queres saber o que lles pasa.

A situación que máis me gustou foi o momento que Tareixa (irmá de Xavier) enfrontouse a ir a esa case e queimar o libro dos debuxos.

Neste libro eu cambiaría unha cousa o final porque é un final aberto e non sabes nada sobre os personaxes.

A lingua é fácil de entender porque se non entendes unha palabra co contexto xa a entendes. 

Nerea González Rey (3ª ESO)

O título Cartas de inverno fai referencia a que a maioría da historia é contada mediante as cartas e a portada mostra a casa embruxada que comprou Adrián e na cal ocorre case todo na historia. 

É una historia moi entretida, recomendo este libro porque aínda que sexa unha historia curta tanto os personaxes coma a trama referente á casa embruxada está bastante ben. 

A parte que máis me gustou foi cando Adrián empezou a contar as súas experiencias paranormais na casa embruxada.

O meu personaxe favorito é o inspector Sotillo porque é o único que non fixo ningunha estupidez en todo o libro.  

O final pareceume algo apresurado xa que foi chegar Teresa e o Inspector á casa embruxada, encontrar o libro co retrato da rapaza queimalo e xa está. 

O vocabulario non é difícil de entender na maioría dos casos e recomendo abertamente a súa lectura se che gustan os libros de misterio. 

Marcos Conde Delgado (3º ESO)

A min este libro gustoume moito xa que me pareceu moi interesante, con moito suspense e que te atrapa completamente e non o podes deixar de ler ata chegar ao final e descubrir todo o que está a pasar.

Na miña opinión, o momento máis importante do libro é cando Adrián atopa aquel estraño libro e empeza a decatarse de que a imaxe da rapaza comeza a mudar de posición co paso do tempo. Paréceme o máis importante xa que o relato ten moito que ver coa imaxe.

O meu persoaxe favorito é Adrián, xa que me gustou moito a súa personalidade. É moi aventureiro e valente, a pesar de todos os sucesos que lle estaban a acontecer, el non perdeu a cabeza nin a calma e tentou chegar ata o fondo daquel misterio que tanto o inquietaba.

Cambiaría o final xa que me defraudou un pouco, esperaba outro desenvolvemento da historia, xa que me pareceu que che deixa con moitas preguntas por responder na cabeza, e paréceme que se fose un final máis claro quedaría mellor acorde co libro.

O vocabulario non era complicado, era moi doado de entender.

Gabriella González Lamas (3º ESO)