O libro pareceume persoalmente moi interesante porque
conta cunha historia moi realista.
Tamén xoga moito co sentido figurado cando Herbal fala
co pintor ou fala coa súa namorada.
A miña parte favorita foi cando o
doutor e Marisa se abrazan cando este sae do tren porque é no momento no cal
Herbal expresa directamente os seus sentimentos por ela e cando se decata de
realmente están namorados.
Non me gustou moito que a momentos importantes se lles dera pouca importancia e que non os volveran a repetir, isto fai que te perdas moitas veces e non saibas moi ben que ocorreu.
Ten un desenvolvemento para o meu punto de vista rápido pois conta unha historia de máis dun ano en poucas páxinas .A linguaxe e apropiada e doada de entender.
O meu personaxe preferido e Herbal porque é un personaxe que evoluciona moito na novela.
Ten un final moi bonito e orixinal, o que dunha maneira moi discreta conta moito, tan só cunha frase sabemos que o
doutor ten conciencia de que Herbal está namorado da mesma muller ca el.
Alba López González (4º ESO)
A historia gustoume moito, pero a maneira na que o libro está escrito non,
pois cando falan os personaxes non está marcado por guións o que dificulta a
lectura xa que en ocasións non sabes quen está falando.
As primeiras páxinas
parecéronme bastante monótonas e ata a metade do libro, máis ou menos, a
historia non te comeza a enganchar.
O personaxe que máis me chamou a atención,
foi un dos protagonistas, Daniel da Barca, pois pareceume un home moi real, que
non cambia a súa forma de ser durante toda a historia pese ao que lle está
pasando. En canto ao meu momento favorito do libro, foi cando Herbal e o
comisario lle conseguiron unha noite de matrimonio para os dous namorados: Da
Barca e Marisa Mallo.
Recoméndolle este libro ás persoas que lle gusten as
historias de amor e ambientadas en sucesos reais. Non o recomendo para facer un control de lectura pois é bastante difícil de resumir pois acontecen moitas cousas.
Iván Rivas Suárez (4ª ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario