Balda de Libros (XXIV): Un casoiro ben mal amañado, de Bali Rai

Un casoiro ben mal amañado. Bali Rai. Sotelo Blanco

Paréceme un libro moi interesante xa que mostra un concepto que está á orde do día, o mal que o pasan os fillos dos emigrantes ao estar entre dúas culturas, a do país no que se atopan actualmente e a do seu país de orixe, e non sentirse completamente identificados con ningunha das dúas.

É un libro fácil de ler xa que non propio libro que resolven todas ou case todas as dúbidas que poidas ter en canto ao vocabulario mediante unha explicación. 

Con todo cambiaría o final no cal Manny deixa á rapaza india plantada no día da súa propia voda, sen ter a culpa da mala situación do rapaz, e se cadra ela si que quería casar. Tamén faría algún cambio no desenvolvemento, como que Manny coñecera ao seu tío Jag dende o principio da historia, xa que lle puido ter axudado moito. 

Recomendaaría este libro sobre todo á xente que se atope  en contacto con emigrantes na súa vida diaria, para así coñecer aínda máis a súa situación, o que lles axudaría a ver se teñen dificultades co seu contorno máis facilmente.

Olaya Dubra Boquete (3º ESO)

Para min o mellor momento desta historia foi cando chegan borrachos a clase o protagonista, Manny, e o seu amigo Adri, porque me resulta canto menos gracioso. Tamén me gustou o tema que escolleron, os sufrimentos dun rapaz porque seguro que moitos rapaces e rapazas pasan pola mesma situación que Manny que non é para nada agradable, xa que a súa familia o fai sufrir moito en case todos os momentos da historia.

Na miña opinión tamén foi un bo desenvolvemento porque non se fai moi pesado polo seu contido nin se fai moi lixeiro pola falta de detalles na historia. O que si que non me gustou moito foi o seu final, xa que eu prefería que acabase a historia con Manny e Lisa saíndo xuntos e non que Manny acabase saíndo coa outra moza, Jenni, a cal non especifican nada dela na historia practicamente. 

A lingua a min non me resultou para nada complicada ou descoñecida, xa que se entende á perfección.             

Adrián Brea Martínez (3º ESO)