A obra non me gustou demasiado porque hai que
lelo varias veces para entendelo e aínda así pois non me enterei de moito.
Das tres historia a que máis me gustou foi a das dúas parellas (Darío e Rosa/Tono e Delia), porque era a que tiña máis sentido. Pero coa que mellor o pasei foi coa de Alsira, unha muller que estaba tola porque falaba co seu marido defunto e quería matar a un gato que había por aí con peixe envelenado pero non o lograba porque as gaivotas roubábanlle o peixe ao gato. Era a historia que para min tiña máis sentido.
O final foi moi aberto para o mee gusto porque acaba con Darío tirado no chan e Tono asustado porque non se levantaba.
Recoméndolle este libro a persoas maiores polo menos de dezaseis anos que tamén utiliza unha linguaxe algo forte, mais porque é bastante difícil de entender e non creo que unha persoa de menor idade o entenda moi ben.
Das tres historia a que máis me gustou foi a das dúas parellas (Darío e Rosa/Tono e Delia), porque era a que tiña máis sentido. Pero coa que mellor o pasei foi coa de Alsira, unha muller que estaba tola porque falaba co seu marido defunto e quería matar a un gato que había por aí con peixe envelenado pero non o lograba porque as gaivotas roubábanlle o peixe ao gato. Era a historia que para min tiña máis sentido.
O final foi moi aberto para o mee gusto porque acaba con Darío tirado no chan e Tono asustado porque non se levantaba.
Recoméndolle este libro a persoas maiores polo menos de dezaseis anos que tamén utiliza unha linguaxe algo forte, mais porque é bastante difícil de entender e non creo que unha persoa de menor idade o entenda moi ben.
Martín
Castro Señarís (4º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario