luns, 28 de outubro de 2013
xoves, 24 de outubro de 2013
mércores, 23 de outubro de 2013
De cine, televisión e libros
"Está claro es que, además de las adaptaciones constantes al
cine y a series de TV de novelas más o menos exitosas (algunas de las cuales,
de dudosa calidad, se reeditan una y otra vez como consecuencia de su éxito en
las pantallas), se producen influencias en sentido contrario.
Un libro aparece en manos de un personaje de una serie de
culto o de una película de éxito y eso provoca un interés inusitado por ese
libro o por su autor, aun cuando se trate de alguna rareza o un simple guiño.
De otros, en cambio, recordamos solo la escena pero no
sabemos nada sobre el libro o autor en cuestión.
Veamos algunos ejemplos que han pasado a formar parte de las
bibliotecas de la memoria de mucha gente y que han contribuido a sacar del
anonimato o a "consagrar" a algunos libros.
Todos ellos gracias al efecto de la televisión o el cine. Y
es que, a veces, la lectura también se ve beneficiada por la influencia de
aquellos a quienes se suele considerar sus enemigos.
• LOS SIMPSON
Los hermanos Karamazov, de Dovstoievski.
No me imagino a los fans de los Simpson, que son legión, invadiendo
las librerías en busca de las obras de Dovstoievski por mucho que Lisa lo lea.
Ni de Dovstoievski ni de ninguno de los autores que se le ve
leer en algún momento.
Pero Lisa es el contrapunto perfecto del gañán, zafio y
cervecero de su padre, Homer, nombre que, como quizá todo el mundo sabe, está
inspirado en el clásico Homero."
Podes ler aquí o artigo completo
Podes ler aquí o artigo completo
martes, 22 de outubro de 2013
domingo, 20 de outubro de 2013
xoves, 17 de outubro de 2013
Sobre a igualdade entre homes e mulleres no mundo rural
O pasado 15 de Outubro celebrouse o Día Mundial da Muller Rural. Botamos un vistazo á situación actual que ben recolle o artigo visto en El Diario.
El campo ofrece menos oportunidades a las mujeres que a los hombres. No sólo laborales. Cuando las mujeres jóvenes se marchan del medio rural " no es sólo porque quieran una salida profesional, también buscan el desarrollo personal y un menor control", relata López Navarual. Las aspiraciones femeninas son similares, con independencia del entorno: libertad personal, independencia económica, corresponsabilidad familiar… La distancia aparece en las oportunidades que uno y otro entorno proporcionan a las mujeres.
El campo ofrece menos oportunidades a las mujeres que a los hombres. No sólo laborales. Cuando las mujeres jóvenes se marchan del medio rural " no es sólo porque quieran una salida profesional, también buscan el desarrollo personal y un menor control", relata López Navarual. Las aspiraciones femeninas son similares, con independencia del entorno: libertad personal, independencia económica, corresponsabilidad familiar… La distancia aparece en las oportunidades que uno y otro entorno proporcionan a las mujeres.
"En el mundo rural existen muy pocas posibilidades de
encontrar una salida", subraya Moreno "y las que hay tienen que ver
con lo mismo: limpieza y cuidados de otros". Aunque las necesidades
básicas se cubren mejor que en la ciudad, "no sólo se trata de comer,
también de gestionar tu propia vida", aclara Salvadora Moreno,
representante de la Federación de Asociaciones de Mujeres de La Alpujarra. En
esas circunstancias el medio rural establece más dificultades, de carácter
social, porque aún es necesario "educar en la ruptura de roles y
estereotipos que encorsetan a las mujeres en modelos que no quieren",
subraya López Navaruel. Es una tarea compleja porque la crisis económica está
provocando la vuelta a esos cánones."
Aquí o artigo completo
martes, 15 de outubro de 2013
Para quen viviu a experiencia de emocionarse lendo unha historia
"Yo iba a escribir un post sobre las 12 sensaciones que
despiertan en mí los libros. 12 reacciones que tengo cuando leo un libro que me
engancha. Yo quería contaros lo fantástico que es perderse entre las páginas de
los libros, con mis palabras, para que comprendierais mi punto de vista. Pero
una vez me he puesto a pensar, me he dado cuenta de que no os iba a contar nada
que no se haya dicho ya. Y los que lo han dicho antes que yo, lo han hecho más
y mejor.
Son gente importante, inteligente y conocida, no como yo.
Así que tuve que cambiar mi enfoque, y escribir las 12 frases sobre libros que
más me han marcado. Aquellas que reflejan justamente lo que yo siento. ¡Espero
que os gusten tanto como a mí!"
Aquí o artigo completo
luns, 14 de outubro de 2013
sábado, 12 de outubro de 2013
Tal día coma hoxe...
É de supoñer que tal día coma hoxe en 1492 desembarcaba Colón en América cambiando o rumbo da historia "do mundo mundial", que díría o noso Manolito Gafotas. Este poema titulado "A Contratiempo" invítanos a deixar voar a imaxinación e puidéramos cambiar o curso da historia avisando ao insigne navegante de que dea a volta, que deixe América en paz alí onde está e como está.
"Carabelas de Colón,
Todavía estáis a tiempo:
Antes que el día os coja,
Virad en redondo presto,
Presto;
Tirad de escotas y velas,
Pegadle al timón un vuelco,
Y de cara a la mañana
Desandad el derrotero,
Atrás, a contratiempo.
Mirad que ya os lo aviso,
Mirad que os lo prevengo,
Que vais a dar con un mundo
Que se llama el Mundo Nuevo,
Nuevo,
Que va a hacer redondo el mundo,
Como manda Ptolomeo
Para que girando siga
Desde lo mismo a lo mesmo.
Atrás, a contratiempo!
Por delante de la costa
Cuelga un muro de silencio:
Si lo rompéis, chocaréis
Con terremotos de hierro
Hierro,
Agua irisada de grasas
Y rompeolas de huesos;
De fruta de cabecitas
Veréis los árboles llenos,
Atrás, a contratiempo!
¡A orza, a orza, palomas!
Huid a vela y a remo:
El mundo que vais a hacer,
Más os valiera no verlo,
Verlo:
Hay montes de cartón-piedra
Ríos calientes de sebo,
Arañas de veinte codos,
Sierpes que vomitan fuego.
Atrás, a contratiempo!
Llueve azufre y llueve tinta
Sobre selvas de cemento;
Chillan colgados en jaulas
Crías de monos sin pelo,
Pelo;
Los indios pata-de-goma
Vistiendo chapa de acero,
Por caminos de betún
Ruedan rápidos y serios.
Atrás, a contratiempo!
Por las calles trepidantes
Ruge el león del desierto;
Por bóvedas de luz blanca
Revuelan pájaros ciegos
Ciegos;
Hay un plátano gigante
En medio del cementerio,
Que echa por hojas papeles
Marcados de cifra y sello.
Atrás, a contratiempo!
Sobre pirámides rotas
Alzan altares de hielo,
Y adoran un dios de plomo
De dientes de oro negros,
Negros;
Con sacrificios humanos
Aplacan al Dios del Miedo
Corazoncitos azules
Sacan vivos de los pechos.
Atrás a contratiempo!
Trazan a tiros los barrios,
A escuadra parten los pueblos;
Se juntan para estar solos,
Se mueven para estar quietos,
Quietos;
Al avanzar a la muerte
Allí lo llaman progreso;
Por túneles y cañones
Sopla enloquecido el Tiempo.
Atrás, a contratiempo!
Por eso, carabelitas
Oíd, si podéis, consejo:
No hagáis historia; que sólo
Lo que está escrito está hecho,
Hecho
Con rumbo al sol que os nace,
Id el mapa recogiendo;
Por el Mar de los Sargazos
Tornad a Palos, el puerto,
Atrás, a contratiempo!
Monjitas arrepentidas,
Entrad en el astillero;
Os desguacen armadores,
Os coman salitre y muergos,
Muergos,
Dormid de velas caídas
Al son de los salineros
Y un día, de peregrinas,
Id a la sierra subiendo,
Atrás, a contratiempo
Volved en Sierra de Gata
A crecer pinos y abetos,
Criar hojas y resina
Y hacerles burla a los vientos,
Vientos,
Allí el aire huele a vida;
Se siente rodar el cielo;
Y en las noches de verano
Se oyen suspiros y besos,
Atrás a contratiempo!"
Poema de Agustín García Calvo visto en www.lacuevadeldinosaurio.galeon.com
venres, 11 de outubro de 2013
Alice Munro, Nobel de literatura 2013
Alice Munro nació en 1931 en Wingham (Canadá) y se licenció
en la Universidad de Western Ontario. En la actualidad está considerada como
una de las principales escritoras actuales en lengua inglesa y una de las
maestras mundiales del relato contemporáneo. Es autora de doce volúmenes de
relatos, dos antologías y una novela. A lo largo de su carrera ha recibido
numerosos premios de prestigio, entre los que cabe destacar el Governor
General’s Award de Canadá, que le ha sido concedido en tres ocasiones, el W.H.
Smith Prize, el National Book Circle Critics Award de los Estados Unidos, el
PEN/Malamud Award for Excellence in Short Fiction, el Rea Award for the Short
Story, el Giller Prize, el Trillium Prize y el Libris Award.
Conocida como la «Chejov canadiense» –sus relatos breves se
centran en las relaciones humanas analizadas a través de la lente de la vida
cotidiana– ella misma se declara en deuda con autoras de la talla de Flannery
O’Connor, Katherine Anne Porter y Eudora Welty. Actualmente la autora vive parte
del año en Clinton, Ontario, y parte en Comox, en la Columbia británica.
Imaxe e texto visto en Facebook (El Placer de la lectura)
xoves, 10 de outubro de 2013
Xoves pola igualdade: hoxe, unha imaxe
"Necesito o feminismo porque é fácil ignorar o sexismo cando funciona ao teu favor"
Visto no Facebook (Plataforma Anti Patriarcado)
mércores, 9 de outubro de 2013
martes, 8 de outubro de 2013
A lectura permítenos comprender mellor as emocións doutra persoa
"No son pocas las obras y los autores que nos descubren y nos detallan situaciones que en ocasiones creemos casi inexplicables, aun o sobre todo cuando nos suceden a nosotros mismos: los celos, el desengaño amoroso, la felicidad improbable, la pasión desenfrenada, el miedo a vivir, etc. Lo interesante es que entender o siquiera tratar de entender estas circunstancias redunda en un mejor conocimiento de nosotros mismos pero también de los otros. Si entendemos nuestro miedo es posible que seamos más clementes con el miedo de los demás, por ejemplo."
Aquí o artigo completo
luns, 7 de outubro de 2013
venres, 4 de outubro de 2013
O ciclo da vida dun libro na biblioteca
"A muchos sonará extraño, pero como todo en esta vida
tiene un ciclo, los libros no son la excepción, alguna vez se han preguntado
¿cuál es el ciclo de vida del libro en una biblioteca? Cualquiera pensará que
se selecciona, se adquiere, se procesa y se presta a los usuarios y a la larga
el impostergable descarte; sin embargo, la vida de un libro en una biblioteca
es mucho más compleja que eso."
Pincha aquí para ler o artigo completo
xoves, 3 de outubro de 2013
Balda de Libros (I): Dos arquivos do trasno, de Rafael Dieste
Neste novo curso
2013/2014 continuamos con este apartado da bitácora da Biblioteca do CPI de Viaño Pequeno
(Trazo) onde o alumnado de terceiro e cuarto da ESO realizará breves
recensións sobre as súas lecturas para a materia de Lingua e Literatura
Galega.
Desta volta
vaise chamar Balda de Libros e agora
que a alumna Verónica Barreiro Calviño xa marchou a estudar o
Bacharelato non foi ela, como adoitaba, a primeira alumna en achegar material
crítico para o noso recuncho de lecturas. Neste curso o mérito é para a alumna Margarita Pombo Castro (4º PDC).
Este libro é moi completo, porque ten variedade de historias que suceden
en lugares e tempos diferentes.
O seu título Dos arquivos do trasno
é adecuado ao contido. Eu non cambiaría o título que ten por outro porque
é moi axeitado e son historias que teñen lugar e dan a entender cada una a súa
cousa, por iso di arquivos.
Recomendo ler este libro xa que é un volume de poucas páxinas e porque
tamén ten poucos personaxes e así cando se fai o traballo non te confundes uns
cos outros.
Ademais ten poucas palabras descoñecidas que non se poidan entender.
Algunhas historias enténdense mellor como “O vagamundo”, “Pampín”, “Na
morte de Estreliña”, “O neno suicida”, “De como veu a Rianxo unha balea”,
etc. Pero non quero dicir que as outras todas non se entenden senón que tamén
outras me gustan máis como “Na morte de Estreliña” porque como di o título hai
unha morte, ela morreu pero esta Estreliña era unha rapaza moi gabexeira e
linda. Ela sempre cumpría co que lle mandaban, facía os recados pero pasoulle
que un día morreu, como lle pasa a calquera, que un día tamén imos morrer nós,
uns diante e outros detrás.
Pero a fin de contas todo o libro pódese ler e entender bastante ben.
Este
libro abrangue 20 relatos que xiran arredor da psicoloxía e das
experiencias extraordinarias da
xente
galega. Son relatos que non están nada relacionados uns cos outros
pero que non deixan de
ser
interesantes.
Aínda
que para min, os dous relatos que máis me gustaron foron “Sobre a
morte de Bieito” e “O
neno
suicida”, porque son historias orixinais e que non esperas que
acaben como van acabar. Sobre
todo
“O neno suicida”, que o de nacer vello e ir para mozo, non é
mala idea. Porque traballas como
un
escravo de vello e folgas de novo, pasando a mellor vida de todos e
gozándoa ao máximo. En
cambio
se vas de mozo para vello, tes que traballar de mozo e folgar de
vello, cando xa non tes
ganas
nin de ir de festa nin nada.
O
libro está moi ben, aínda que por veces, en algúns relatos, non se
entendía moi ben a historia, o
que
che obriga a volver a lelo. Pero polo resto, está moi ben.
Belén
García Lijó (4º ESO)
A min persoalmente este libro gustoume moito. Porque os
relatos que lin parecéronme moi bonitos, xa que algúns están baseados en lendas
populares e contos tradicionais.
A parte que máis e gustou foi o relato de “O vello que
quería ve-lo tren” xa que é un relato moi emotivo de cómo un velliño cumpre o
seu desexo mais importante para el, xa que era o que el quería facer antes de
morrer.
Este libro ten unha linguaxe moi sinxela de ler e parsoalmente
penso que é un libro que lle gustaría a toda a xente que o lea, xa que é moi
fácil de ler e os relatos son moi breves e moi interesantes cada un deles.
Este libro o bo de que teña tanta variedade de relatos é que
o lector/a se non lle gusta un relato polo motivo que sexa, sempre haberá un
relato que verdadeiramente lle guste e que disfrute cando o lea.
Por iso recoméndolle a toda a xente que o lea, xa que é un libro moi
entretido e cunha gran variadade de relatos, porque hai relatos de medo, relatos
cun final aberto, de intriga e tamén poderás atopar relatos que te emocionen.
Laura
Moar Iglesias (4º ESO)
A min este libro gustoume bastante, é divertido xa
que nuns contos mentres os lías me puxen a rir, por exemplo: “O drama do cabalo
de axedrez” e a chorar, por exemplo: “A morte de Estreliña”.
Pareceume interesante e seguramente que a moita
xente máis, aínda que pode haber xente a que só lle guste ler libros con contos
ou con só unha historia, eu nese caso son variada, tanto me pode gustar un como
outro, non teño nada predestinado.
Eu o final só llo cambiaría ao conto de “Na morte de
Estreliña”, gustaríame que acabase doutro xeito, mentres que nos outros me
gustou tal e como acabaron.
Foime fácil de entender aínda que tiña algunhas
palabras complicadas que tiven que utilizar o dicionario para poder entendelas.
Na miña opinión este é un libro que pronto se acaba
de ler xa que son contos curtos e fáciles de ler. Recomendo que o leades, aínda
que non teñades os mesmos gustos ca min, que seguramente os haxa.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)