Contacta connosco no mail bibliotecatrazo@yahoo.es



venres, 17 de xuño de 2016

Balda de Libros (LXV): Matalobos, de Raúl Dans



Antes, segundo me contou meu avó, cando había caseiros os tempos eran moi difíciles, xa que tiñan que pagar por quedar nesa terra ou dar parte das colleitas.
A min encántame este libro porque Pedro vivía nesa época, recórdame moito a como mo contaba o meu avó. Pero con Pedro non foron xustos, xa que tiñan que ter cumprido o que dixeron, pero se che pasara a ti igual quererías conseguir as túas terras de novo.
Pero en realidade non me gustou moito xa que ao final non lle deron as terras, pero iso acordan os antepasados. Tampouco era para matar a ninguén, pero a palabra era a palabra noutros tempos. 
A escena que máis me gustou foi cando levaron a Pedro para a comisaria e están todos tan tranquilos tomando algo no bar, entra el cunha escopeta e empeza a tiros.
Recomendo ler este libro porque a min recordoume ao que me contaba o meu avó e grazas a iso acabeino de ler rápido.

Iván Rodríguez Paredes (4º ESO)

Este libro gustoume moito e pareceume moi entretido, ademais como é de teatro é bastante breve e lese bastante rápido. Tamén ten un vocabulario moi cotián, e fácil de entender, e as poucas palabras que non coñecía pódense sacar polo contexto. 
Algo que non me gustou moito do libro foi o final, que é orixinal, pero non me gustou que morresen dous protagonistas tan importantes, eu preferiría que morresen os Saavedra e non os Matalobos. 
O meu personaxe favorito é Pedro Matalobos, porque me pareceu un home moi interesante e moi enigmático. 
A parte que máis me gustou do libro foi cando estaban na taberna e Pedro entrou coa intención de matar a un dos Saavedra e Marcelo estaba a pelexar co fillo del porque me pareceu un momento moi tenso. 
Eu recomendaríalle o libro as persoas que lles gusten os libros que te teñen en tensión ata o final, e tamén ás persoas ás que lle gusten as historias de amor, porque este libro tamén trata sobre algúns dramas de amor, como o de Marcelo e Amelia.

Adrián Landeira Pose (4º ESO)

Balda de Libros (LXIV): Memoria de Helena e María, de Roberto Salgueiro



As memorias destas dúas personaxes, nai e filla, son moi duras. Porque para a filla é terrible a separación de súa nai, e despois da señora Maruxa. O mal que o pasa cando chega ao hospicio. As monxas que lle pegan, a súa vida faise terrible dende moi pequena xa que vive na miseria.
O tema da guerra encántame, polo interesante e dura que era. O que máis me gustou foi como conta que non só os adultos o pasan mal pola guerra, senón que tamén a xente que non ten culpa de nada, os seus fillos, o que conta perfectamente no libro. O que menos me gustou foi que a asasinaron coma un animal, sen pena por ela nin polo que deixaba atrás ao morrer.
A escena que máis me gustou foi cando María se da conta de que súa nai non fixera nada malo, senón que só quería gardar algo que lle recordara a seu marido. O que non me gustou demasiado foi como morren os personaxes, xa que María e súa nai non se merecían morrer así,

Iván Rodríguez Paredes (4º ESO)

Balda de Libros (LXIII): Comedia bífida, de Manuel Núñez Singala



Este foi sen dúbida algunha o libro de galego que máis me gustou, xa que é moi divertido. A linguaxe é bastante doada de entender, é moi clara e compréndese ben. 
A miña escena preferida de todas foi cando cando Luci lle chamou polo seu nome completo a Diña e esta contéstoulle: "E dálle co nome". Esa escena fíxome rir moito. As chamadas da señora que pregunta pola lavandería industrial fixéronme rir moito tamén. 
Os personaxes que máis me gustaron e que máis divertidos me pareceron foron por un lado as siamesas Lana e Lina, fixéronme rir moitísimo. Ademais tamén me gustou Luci, aínda que non me fixera rir tanto, gustoume moito o seu papel. O personaxe que menos me gustou foi Pepe, xa que intenta subornar ao do xurado dicíndolle que rompa a cartolina vermella. 
Para min este libro paréceme perfecto tal e como é, eu non cambiaría nada. O final tamén me gustou moito. Pareceume moi divertido, cando chega o anxo dicindo que todo foi un erro.

Daniel Castro Álvarez (4º ESO)

A min este libro gustoume bastante porque defende a patria e o idioma galego e eu son galego.
Aínda que ao principio parece un pouco difícil despois engánchate e acabalo lendo e pasándoo ben. Ademais faino dun xeito cómico e divertido e iso fai que a lectura sexa mellor, ou polo menos a min así me resultou. 
O personaxe que máis me gustou foi o Anxo porque foi o que dixo que ese xulgado non valía. E os personaxes que menos me gustaron foron dúas, Lina e Lana, porque parecíanme moi "pijas" e moi presumidas, que non falaban galego porque non era "fashion".
A min o final sorprendeume moito xa que ese xulgado non valía para nada e non mo esperaba. Aínda así non llo cambiaría porque non me resultou desagradable. 
O libro pareceume que tiña vocabulario non moi difícil aínda que non me resultou moi fácil facer un resumo. Recomendaríallo á xente que lle guste a comedia, e que lle guste Galicia.

José Luís Mirás Otero (4º ESO)