Contacta connosco no mail bibliotecatrazo@yahoo.es



Amosando publicacións coa etiqueta mulleres. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta mulleres. Amosar todas as publicacións

venres, 25 de novembro de 2016

Non é amor, é medo a estar soa. Rompe as cadeas.


Que fas ao lado dun compañeiro que te desvaloriza, te manipula? Nada. Sufrir.

Que fas se te afastas dun compañeiro así? Todo. Todo o que te propoñas. O mellor sempre está por chegar.





Imaxe vista no Blog:  http://lagenteandadiciendo.blogspot.com.es/

martes, 29 de marzo de 2016

Visibilizando éxitos das mulleres (III)

A día de hoxe, España conta con 155 participantes con clasificación asegurada para os Xogos Olímpicos de Río 2016. 
76 son mulleres. 
Quedan opcións para a maioría dos deportes restantes. 


venres, 18 de marzo de 2016

Que é iso das "gafas violeta"?

Hoxe poñeremos as gafas violeta e faremos unha foto no recreo para a posteridade. Estivemos elaborando as lentes estes días, pero escoitando comentarios polos corredores, non estou moi segura de que todo o mundo teña claro de que vai isto ....

As gafas violeta é un símbolo empregado pola escitora Gemma Lienas no seu libro O Diario Violeta de Carlota. O xesto de poñer as gafas violeta implica mirar o mundo tentando ver as situacións de inxustiza, de desventaxa, de menosprezo hacia a muller; situacións que por repetidas durante anos e anos son moitas veces invisibles e invisibilizadas.

Fonte: http://www.gemmalienas.com/
Na súa páxina web a autora comenta sobre a súa obra: 

No es una novela, tampoco un diario íntimo cualquiera: estamos ante una guía subversiva que nos invita a reflexionar a veces con humor, otras con rabia y muchas veces con impotencia sobre la situación de la mujer en el mundo actual. Carlota, animada por el juego que le propone su abuela, observa el mundo con las “gafas violeta” y comprueba cómo situaciones que parecían incuestionables resultan injustas y discriminatorias.

Hai uns anos, no curso 2011/2012 algunhas alumnas do centro tiveron a oportunidade de falar coa autora. Limos o libro no Club de lectura de 3º de ESO e foi un pracer participar no programa de Radio Ordes Sumando todas entrevistando a Gemma. Desgraciadamente, o enlace no que se podía escoitar o programa parece que xa non está activo.


E por que violeta???   (Pincha, PINCHA !!!)

mércores, 16 de marzo de 2016

Traballazo audiovisual chegado dende o IES de Arzúa

Nestes Días da Muller que estamos a reflexionar sobre a Igualdade entre mulleres e homes queremos lembrar hoxe especialmente ás avoas, mullerazas bravas e traballadorísimas tantas veces non suficientemente recoñecidas. Delas fala o primeiro dos vídeo poemas que nos chega dende o IES de Arzúa. A continuación podemos ver outro vídeo poema sobre a identidade das mulleres. Finalmente, o traballo remata con datos que fan pensar, fan pensar moito. Só a lectura deses datos da para debater e reflexionar durante clases e clases. 
 Queremos felicitar ás responsables profes e alumnas responsables deste traballo do IES de Arzúa.

venres, 11 de marzo de 2016

Visibilizando éxitos das mulleres (II)

Tan só hai uns días a atleta galega Ana Peleteiro cunha marca de 13,80 metros en Triple Salto pasou a ser Campiona de España. Uns días máis tarde, foi convocada para participar no  Campionato do Mundo de Atletismo de pista cuberta a celebrar en Portland ( Estados Unidos) o vindeiro 19 de Marzo.

* Cantos e cantas de vós tiñades este dato?

* Vistes algo nas noticias, en redes sociais...? 

* Pensades que se en vez dunha chica se tratase dun chico, a noticia tería sido máis relevante nos telexornais?

Para que vexades...e saquedes conclusións... Non demos conseguido o vídeo deste salto que a acredita como Campiona de España. 

Podemos vela e escoitala neste vídeo, do mes de Decembro:





Aquí podedes curiosear polo seu Facebook

martes, 8 de marzo de 2016

Aclaracións sobre o 8 de Marzo

¿Por qué non hai Día do Home e si da Muller?

Fonte e artigo completo: https://quejoder.wordpress.com/2010/03/08/por-que-dia-de-la-mujer-y-por-que-no-dia-del-hombre/

No es una fecha antojadiza, y no se conmemora la condición de ser mujer en sí. Hay un justificación histórica para ello; al igual que las personas con discapacidad, negras y de la tercera edad, los prejuicios y la discriminación por nuestra condición de mujer han sido atroces a lo largo del tiempo.

Aquí 29 razóns polas que o Día da Muller segue a ser necesario


luns, 7 de marzo de 2016

Visibilizando éxitos das mulleres





Hai unhas semanas estas chicas foron Medalla de Ouro no Campionato do Mundo. Exitazo apenas reflectido nos telexornais das distintas cadenas de tv; nin entrevistadas, nin nomeadas, nin recoñecidas. Sabíadelo? Como vos enterastes?

martes, 2 de febreiro de 2016

Non é amor

Achégase o San Valentín, e como cada ano, aproveitamos para botarlle un ollo ás nosas relacións
amorosas de parella preguntándonos se é amor o que as manten. Iremos desenvolvendo ideas relacionadas con este tema, que tanto nos interesa e importa.

En 4º de ESO, aproveitamos de vez en cando para reflexionar sobre estes temas, e parece que temos claro que con frecuencia non identificamos claramente certas "enfermidades" que intoxican as relacións. Compartimos hoxe parte dun manifesto elaborado a partir de reflexións do alumnado e lido nun acto na escola o Día Mundial contra a violencia machista, o 25 de Novembro:




(...) pode parecer amor, pero non o é.


Hai persoas que controlan, dominan, manipulan e se obsesionan coas súas parellas. Pódense dar mostras de amor, pero hai que poñer límites. Cada un ten dereito a facer o que queira facer, sen que a súa parella teña que intervir para chantaxealo emocionalmente, e o peor é cando isto está a suceder e ti non te das conta ou non te queres dar conta. Estas situacións de maltrato psicolóxico son máis habituais do que pensamos.

Tes unha idea falsa do amor se este inclúe controlar, dominar, manipular e chantaxear. Non tes dereito a facelo. Non está ben. Unha relación así non é unha relación sana. A xente que fai esas cousas ten un problema que debería solucionar para poder vivir unha relación sana nun futuro.

Se chegas a ter unha relación deste estilo, pensamos que é mellor deixar a esta persoa. É mellor estar só ou soa a ter estes problemas.



Está clarísimo, non? Teño a miña opinión !!!!

Cartaz elaborado por Alicia Guillín Casal de 4º de ESO

Imos tomarnos con humor esas insinuacións de que estamos máis guapas "calladitas" y sumisas. Moita ironía no seguinte vídeo:




venres, 29 de xaneiro de 2016

Que non decidan por ti










Gústanos moito a idea do cartaz de Iván Rodríguez Paredes de 4ºde ESO que amosa a el cun mando a distancia e a ela coma un robot que obedece. Esta obediencia, esta sumisión, non sempre é percibida como tal por ela. 

Podes pinchar aquí para saber máis e aprender a identificar a primeiras sinais de alarma.

xoves, 28 de xaneiro de 2016

Todos os días contra a violencia machista

Tremendo este vídeo no que vemos como funcionan algunhas relacións entre adolescentes. É un dos vídeos presentado ao concurso do INJUVE " De joven a joven por la salud integral a través del arte y la cultura". Sobran as palabras. 

Acompañámolo con outro dos cartaces  que estamos a presentar estes días, elaborados polo alumnado de Plástica de 4º de ESO. O cartaz é un traballo de Daniel Castro Álvarez.






mércores, 27 de xaneiro de 2016

Contra a violencia machista: a educación continúa

Sabedes que unha das nosas teimas é educar na prevención da violencia dentro da parella. Moitas adolescentes sofren acoso psicolóxico, físico ou sexual, moitas veces sen indentificar tal acoso. O alumnado de 4º de ESO realizou na clase de Plástica algúns cartaces con intención de facer reflexionar sobre o tema.

Este é o traballo realizado por Sergio Arias García



martes, 24 de novembro de 2015

25 N - A violencia machista non só son os golpes

El abuso no solo es físico, también es emocional, mental y verbal. (...)

Además, el principal problema es que a menudo el abuso emocional es cometido por una persona cercana, a la que queremos y de la que no esperamos semejante comportamiento. Por eso, cuando nos damos cuenta es porque ya estamos enredados en la tela de araña que ha construido a nuestro alrededor. (...)
Imaxe: www.puntovital.cl

Marionetas en las manos de otros: Las técnicas de manipulación más dañinas

1. Gaslighting. Este término proviene de la obra de teatro “Gas Light”, en la cual el protagonista intentaba convencer a su mujer de que estaba loca, manipulando diferentes objetos de su entorno e insistiendo en que estaba equivocada cuando ella le hacía notar esas variaciones. 

En la práctica, esta persona se dedica a presentar falsa información, para hacernos dudar de nuestra memoria y percepción y, en última instancia, incluso de nuestra cordura. El abusador suele comenzar negando que determinados eventos hayan ocurrido, hasta llegar a escenificar situaciones raras que desorientan a su víctima. De esta forma, terminamos dudando incluso de lo que dijimos un minuto atrás.

2. Silencio. El silencio también se puede utilizar como una táctica de abuso emocional. De hecho, la indiferencia asociada al silencio causa profundas heridas emocionales porque no solo aumenta el nivel de ansiedad en la víctima sino que también daña profundamente su autoestima y provoca una enorme inseguridad.

El abusador usa el silencio para castigar a su víctima, simplemente no responde, se muestra frío y distante. De esta forma, tensa al máximo la cuerda, hasta que la otra persona no puede más y termina disculpándose por algo que no ha hecho. Así el abusador logra su objetivo: dominar y manipular jugando con las emociones. 

3. Proyección. Básicamente, se trata de un mecanismo de defensa a través del cual les atribuimos a otras personas deseos y sentimientos que son nuestros pero que no reconocemos como propios porque desequilibrarían la imagen que tenemos de nosotros mismos. Así, al proyectarlos sobre otros, nos sentimos aliviados.

En el abuso emocional, la persona lo que hace es proyectar sobre su víctima sus propias inseguridades, miedos y problemas. Por eso, acusará a la otra persona de mentir, cuando en realidad es él quien miente, o le acusará de ser infiel, cuando en verdad es ella la que traiciona. En práctica, se trata de descargar su responsabilidad sobre el otro, para crear confusión y cambiar su autoimagen, diseñándola a su imagen y semejanza. 

4. Intimidación encubierta. La persona que recurre a las tácticas de abuso emocional no suele emplear la agresividad y la violencia, al menos no de forma evidente porque su principal objetivo es manipular a su víctima sin que su imagen se vea dañada. Por eso, en muchos casos suele recurrir a la intimidación encubierta.

Es fácil percatarse porque su discurso está plagado de amenazas indirectas, que quedan implícitas en sus palabras. De esta forma, le deja claro a su víctima cuáles serían las consecuencias de sus acciones y, de paso, puntualiza que la responsabilidad es únicamente suya, se lava las manos. Por ejemplo, puede decir: “entiendo que no hagas nada, pero así terminarás con nuestra relación” o “si no inviertes ahora mismo, perderás todo tu dinero”.

5. Victimismo. Cuando todas las tácticas anteriores fallan, el abusador suele recurrir al victimismo. En práctica, descarga su responsabilidad en el otro, haciéndose pasar por la víctima de la situación. De hecho, incluso es común que terminemos compadeciéndonos y sintiéndonos mal por nuestro comportamiento, cuando en realidad no hemos hecho nada malo.

De esta forma el abusador genera un sentimiento de culpa que mantiene a la víctima atrapada en su tela de araña. La empatía nos hace caer en sus redes y, al convertirnos en el “malo de la película”, somos más proclives a ceder a sus demandas. Así nos manipula sin que seamos conscientes de ello. Frases típicas de este tipo de manipulación emocional son: “con todo lo que he hecho por ti y así es como me pagas” o “me he sacrificado por ti y no lo consideras”.





luns, 23 de novembro de 2015

Estado das cousas: cartas de amor antes dunha malleira

O 25 N que se achega non é un día para celebrar, senón para denunciar e reivindicar. Reivindicamos o fin da violencia machista e denunciamos a falta de igualdade nas relacións entre homes e mulleres, q observamos en moitos ámbitos da sociedade.

A entrada de hoxe é dura, moi dura, pois podemos ler cartas reais de amor enviadas por homes que dicían amar a estas mulleres, pero saberemos que ocurriu despois desas palabras.


"Sueño con besarte, sueño con amarte cada noche. A veces la vida es difícil, a veces uno reacciona mal. Pero no es lo que siente. (...) No va a pasar nuevamente. No va a pasar. Esto es un lapsus, no se va a hacer nunca más así, tú lo sabes.
Yo lo que quiero es envejecer contigo y ser viejitos juntos."

Ocho meses después de escribir esta carta, la pareja de Jimena sufrió un terrible ataque de celos y le mordió la cara hasta arrancarle parte del labio. Jimena trata ahora de reunir dinero para reconstruírselo.





"Gracias por elegirme para acompañarte y para caminar juntos en la vida. Gracias por respirar, hablar, sonreír, escuchar, gracias por existir."

La pareja de Natalia era una persona insegura y violenta. Después de una fiesta decidió cortarle la cara para prevenir que se fuera con otro.







Un año después de esta carta, Carla se quedó embarazada pero su pareja le golpeó el vientre hasta provocarle un aborto.
Nunca más podrá tener hijos.


"Ahora que la cagué necesito que me perdones y trates de olvidarte todo lo que pasó. Yo sé que es difícil pero no podemos perder lo más lindo que tenemos que es la confianza. (...) Te juro que nunca más va a pasar, eres el amor de mi vida."

Cinco semanas después de leer esta carta, Raquel recibió la última paliza de su vida. Hoy está enterrada.












Después de seis años y tres meses de relación, el novio de Rebeca le tiró una olla hirviendo en la cara. Sufrió quemaduras de tercer grado.









Fonte e artigo completo en PlaygroundNoticias

domingo, 22 de novembro de 2015

Estado das cousas: pensamos que o maltrato é un asunto privado

Policía y el 016 recuerdan que es posible denunciar maltrato de forma anónima.

Entre el 10 y el 12% de las llamadas al 016 las realizan vecinos de las víctimas.

 El Ministerio de Sanidad y la Policía creen necesario concienciar a la población de que  "la violencia de género es un asunto público"

Los vecinos de Patrick, el niño de 10 años que murió el pasado 4 de mayo en Torrevieja apuñalado por la pareja de su madre, sabían que él y su progenitora sufrían malos tratos, a pesar de lo cual ninguno lo denunció. Al día siguiente del crimen el subdelegado del Gobierno en Alicante lamentaba la pasividad vecinal y sugirió que tal vez un chivatazo hubiera evitado la muerte del menor. (...)

La trágica madrugada del 4 de mayo arrancó con una discusión a gritos entre adultos en el chalé de la urbanización Torrealmendros de Torrevieja. La madre del menor salió de la vivienda para pedir ayuda desde un teléfono público, ya que su agresor le había quitado el móvil, cuenta la prensa local. El hombre, español de 49 años y con antecedentes por violencia contra otras parejas, se quedó a solas con el niño, al que apuñaló en el tórax causándole la muerte. Aquella noche no era la primera que se escuchaban gritos provinientes del adosado.


Fonte e artigo completo en 20 minutos

Imaxe: nomasvg.com

xoves, 19 de novembro de 2015

Estado das cousas: Piden máis cambiadores de bebés nos baños de homes

Seguimos a dar conta do estado das cousas, en relación co tema da igualdade de mulleres e homes. Vemos que se están a dar pasiños cara adiante, pero tamén algún cara atrás.

Fonte: 20minutos

"En casa, él cambia tantos pañales como ella; cuando salen, siempre busca un cambiador apto para hombres, pero si no lo hay, entra al baño de mujeres: "si una señora me mira mal, yo le miro mal a ella", dice. (...)
 Exigen que la sociedad se implique en favorecer la igualdad Los padres exigen que la sociedad se implique en favorecer la igualdad, una demanda –secundada por las familias y las asociaciones de mujeres– que sólo ahora empresarios y Administración empiezan a escuchar.

Así se las apañan ellos con el pañal.


(...)Tres hombres explican a 20 minutos cómo afrontan ellos la falta de cambiadores en lugares públicos: 

"Le paso a mi mujer el bebé para que ella lo cambie en el baño de mujeres, aunque a veces le he cambiado hasta en un banco en plena calle y en invierno. (...)", asegura Isidro, de 38 años. 



"He cambiado pañales en el suelo del baño, asegurándome de que estaba limpio, claro", dice Miguel, de 36 años. 

"Yo me voy al coche y uso el maletero", cuenta Arturo, de 33 años. 




Gústanos moito esta demanda así como as reflexións do psicólogo Alberto Soler nesta entrevista da Voz de Galicia :

«Los hijos, al igual que las tareas domésticas, no son el patrimonio de nadie: ni pertenecen a la mujer ni pertenecen al hombre. Son responsabilidad de ambos. Por este motivo me llega a ofender cuando, de modo muy bienintencionado (soy consciente) me halagan con 'lo mucho que ayudo a mi mujer'. Como si no fueran mis hijos o no fuera mi responsabilidad». Soler proclama que hace, «con mucho esfuerzo y mucho gusto», «ni más ni menos» que aquello que le corresponde.