Celebrando o Día do Pai

Visto en Facebook (F. en tiempos revueltos)

Non te sintes como nunha nube cando les poesía?

Hoxe imos coñecer á famosa poeta Adrienne Rich. Unha gran muller, intelixente e comprometida e unha escritora fantástica.

                                                                               

                                                                               






Poema Veintiún Poemas de Amor II

Me despierto en tu cama.

Se que he estado soñando.

Mucho más temprano, la alarma nos separó la una de la otra,

Has estado en tu escritorio por horas. Sé lo que soñé:

nuestra amiga la poeta viene a mi habitación

donde estuve escribiendo por días,

bocetos, carbonillas, poemas están desperdigados por todas partes,

y quiero mostrarle un poema

que es el poema de mi vida. Pero vacilo,

y me despierto. Besaste mis cabellos

para despertarme. Soñé que eras un poema,

digo, un poema que quería mostrarle a alguien...

y me río y vuelvo a soñar

con el deseo de mostrarte a toda la gente que amo,

para movernos abiertamente juntas

en el influjo de la gravedad, lo cual no es simple,

lo cual transporta al césped alado por un largo camino lejos

del elevado viento.

Andel de Libros (XXXVII): O porco de pé, de Vicente Risco

O porco de pé, Vicente Risco, Galaxia

A min este libro gustoume bastante, ademais coincide o tema do libro co tema que estamos estudando na asinatura de sociais (o caciquismo), iso axudoume a comprender un pouco mellor o libro.

O momento do libro que máis me gustou foi cando definen físicamente a don Celidonio, gustoume porque me resultou bastante graciosa.

Entendín bastante ben o vocabulario xa que non era moi complicado.

O final deixoume un pouco con intriga xa que non se sabe que vai pasar coa biblioteca municipal, se conseguiran apagar o incendio ou se en caso de que non o deran apagado a tempo levaría as culpas don Celidonio ou mesmo se despois do incendio empezarían a cuestionar a don Celidonio como alcalde.

Diego González Viqueira (4º ESO)

Andel de Libros (XXXVI): Ás de mosca para Anxo, de Fina Casalderrey

Ás de mosca para Anxo, Fina Casalderrey, Xerais

Para min este libro foi moi fácil de entender e comprender, pareceume moi interesante e encantoume moito porque ten momentos tristes e outros cheos de alegría como me gustan a min os libros. Ten personaxes dos que me gustou moito a súa personalide como a de Estrela que sempre consegue o que se propón e tamén me gusta a personalidade do profesor porque se sabe abrandar cando lle toca e cando non facerse o duro.  Encantaríame que o libro acabara como o final que eu lle inventei pero ben así tamén me gustou moito e dígovos que é moi fácil de ler e que o ides a pasar moi ben coas súas aventuras ao longo do libro, porque eu pasei un momento moi agradable léndoo e tamén me enganchei aell xa que cada vez tiña máis ganas de seguir lendo e non parar ata acabar.

Alba Pumar Muíño (3º ESO)

A pesar de que é un libro un pouco infantil, gústame moito. Aínda que non é dos meus libros preferidos, pois a min gústanme mais os de medo e misterio.

O libro é fácil de ler e bastante entretido.
Cambiaríalle o nome da rapaza, Estrela é un nome que nunca me gustou moito.
Como momentos máis bonitos ou que máis me gustaron quédome no que o pai de Estrela lle di, cando están no tellado, que xa está a salvo, e todo grazas a ela.
Tamén me gustan os momentos divertidos de Estrela como nos que amola o profesor, ou aprende a dicir non.
O libro é fácil de entender, non hai case palabras que tivera que buscar, ou que non entendera.

Marta Otero Ramas (3º ESO)

Andel de Libros (XXXV): Polaroid, de Suso de Toro

Polaroid, Suso deToro, Xerais

A min este libro gustoume bastante, porque contiña relatos moi variados, algúns mais divertidos ou interesantes que outros.

O mellor final sen dúbida ningunha e o de “Só”, porque chamoume moito a atención que en comparación cos outros relatos a non ser algún, que aparecían palabras cochiñas.

Cambiaría o de por exemplo “Ti”, porque só son dúas liñas de relato .

Tampouco entendín moito o título deste libro Polaroid que debe ser unha palabra de orixe inglesa pero que non atopei o seu significado.

Pero en xeral o libro era bastante entretido e nalgúns relatos enganchábaste a seguir lendo. Despois os personaxes, a non ser nalgún caso non lle daba un nome ou lle chamaba rapaz/rapaza ou así, non era bo á hora de expoñer os personaxes.

Bertín López Ramas (4º ESO)