Contacta connosco no mail bibliotecatrazo@yahoo.es



sábado, 31 de decembro de 2011

O libro da túa vida cada fin de ano

Hoxe pechas un volumen máis da túa vida. Cando comenzaches este libro; todo era teu. Podías facer del o que quixeras: un poema, un pesadelo, un escándalo... Podías, pero hoxe xa non podes. Xa non podes corrixilo. Está feito.



Pensa uns momentos nesta derradeira noite do ano. Toma o teu vello libro e bótalle un ollo, paseniñamente, deixa pasar as súas páxinas polas túas mans e pola túa conciencia. Ten o pracer de verte a ti mesmo. Le todo. Repite aquelas páxinas da túa vida nas que puxeches o teu mellor estilo. Le tamén aquelas páxinas que quixeras non ter escrito nunca, e non tentes arrancalas. É inútil. Ten valor para lelas, son todas túas, non podes arrancalas, pero podes anulalas cando escribas o teu seguinte volumen, o 2012. A por el.


Feliz ano novo!!



Adaptación dun artigo visto en http://rakukeireiki.ning.com/

xoves, 29 de decembro de 2011

¿As bibliotecas molan?

Pepsi pide perdón por decir 'Las bibliotecas no molan' para promocionar un anuncio





Un chaval estudiando en la biblioteca con tremenda cara de aburrimiento hasta que aparece una chica a la vista: el plan de acecho le sale muy mal si no hay refresco de por medio. "Las bibliotecas no molan, sáltate las normas y dale un giro de Extracafeína a nuestra historia... ¿quieres ver cómo cambia todo?", proponía la compañía de bebidas Pepsi a través de su Facebook, para promocionar un nuevo anuncio interactivo colgado en su web.

A los responsables y usuarios de bibliotecas no gustó ni el fondo ni la forma de promocionar este anuncio y así lo han manifestado a través de redes sociales hasta que la compañía ha pedido perdón.

"Se trata de una soberbia recopilación de los tópicos más rancios sobre las bibliotecas y sus profesionales: una bibliotecaria fea, con moño y cara de poco amigos, una biblioteca al más puro estilo Auschwitz, jóvenes ligoteando... pfff", señalan en el blog sobre Biblioteconomía y Documentación 'Nosoloarchivos', que ha recopilado en un post cómo se movilizaron los bibliotecarios y los usuarios en redes sociales.
"Flaco favor nos hacen quienes en estos tiempos de recortes, en las bibliotecas en particular y en la cultura en general, se dedican a perpetuar estereotipos más propios de los tiempos de Esteso y Pajares que de los presentes", añadía el texto, que se hacía eco de la creación de un 'hashtag' en Twitter (#lasbibliotecasmolan) a modo de reivindicación.

Varios días y muchos comentarios después, realizados por bibliotecarios y usuarios de estos centros, la compañía ha querido pedir disculpas a través de la misma red social. "Desde Pepsi queremos aclarar que nunca hemos lanzado una campaña bajo el título 'Las bibliotecas no molan'. Es cierto que esa frase se dijo en un post desafortunado y os pedimos disculpas", han explicado. Y añaden: "Colgamos hace días el vídeo interactivo 'Tu puedes cambiar la historia', que fue rodado en una biblioteca de Madrid. Es una historia de ficción con estética de cómic que en absoluto pretende reflejar la realidad social de las bibliotecas, de todas formas aceptamos las críticas y sentimos que haya podido ofender a alguien, especialmente al colectivo de bibliotecarios".


venres, 23 de decembro de 2011

Felices festas

Non se nos ocorre mellor xeito de celebrar estas festas con vós.
Presentámosvos “Nadal en Arcos”, a última novidade de Berrogüeto, unha canción que ven de saír do forno
onte mesmo.

Podes descargala aquí
www.berroguetto.com e escoitala previamente aquí http://manelcraneo.blogspot.com/2011/12/bo-nadal-con-berroguetto.html


mércores, 21 de decembro de 2011

Unha felicitación especial

Déixovos unha felicitación de Nadal ben ben curiosa que fixeron no IES Pío Baroja. Axiña entenderedes que ten de especial e de facernos conscientes dos diferentes xeitos de comunicarse. Ademais, o alumnado deste centro, nesta época de recortes na educación, pretende facer unha chamada de atención e concienciación para que o seu ciclo formativo poida seguir estudándose en Centros Públicos.

Enlace
Visto en www.iespiobaroja.org

luns, 19 de decembro de 2011

Conta de Libros (X): A Esmorga, Eduardo Blanco-Amor



A Esmorga, Eduardo Blanco-Amor, Galaxia.

Gustoume moito esta historia, aínda que o final non me gustou tanto, porque o xuíz tiña que crer a Cibrán.
Grazas a esta narración tamén descubrín unha palabra nova, xa que descoñecía o significado da palabra “esmorga”.
Os únicos cambios que lle faría a historia e que o xuíz non fose “mudo” e tamén cambiaría o final da novela.
Desta novela gustoume o personaxe de Cibrán xa que é un amigo solidario, está co Bocas e co Milhomes en todo momento; no bo é no malo. Aínda que despois teña cargos de conciencia porque debería de estar traballando e non estar por aí de esmorga con eles.

Uxía Vieites Abelenda (4º)

Conta de Libros (IX): Memorias dun neno labrego, Xosé Neira Vilas




Memorias dun neno labrego, Xosé Neira Vilas, Galaxia.

Persoalmente, penso que é un libro verdadeiramente fantástico. O seu autor soubo expresar moi ben os sentimentos dun rapaz rodeado de miseria, de traballo e baixo as ordes dun señor. Representa á perfección a situación de Galiza nos anos da posguerra (década dos corenta ou cincuenta), e fáinola entender a través dun neno pequeno. Ademais, é unha obra fácil de ler e comprender. En definitiva, é un gran libro! O momento máis importante do libro para min, é cando Balbino colle o “valor” de lanzarlle a pedra a Manolito, e mais cando escapa da casa despois da gran malleira de seu pai. Xa que a maioría dos nenos non teñen ese “valor” entre comiñas, porque non é precisamente valor, senón máis ben medo ou covardía.
En canto ao desenvolvemento, cambiaría dúas cousas: a primeira, que Lelo non marchase, ou senón, que Balbino marchara con el. E a segunda, que en ningún momento seu pai lle puxera a man enriba; iso paréceme unha das peores cousas desta historia.

Iria Vales Recouso (4º)


Opino que a valoración persoal sobre esta obra só pode ser totalmente positiva. Esta obra é espléndida, reflicte moi ben os tempos de antes, a situación social, económica, laboral… Está moi ben expresada e transmite moito.
Á parte de todo iso, estaobra serve para calquera tipo de lectores, é dicir, xa sexan nenos, adultos ou mesmo anciáns. É unha obra que amosa moi ben as características da narrativa de Xosé Neira Vilas, xa que, como en moitas das súas obras, fala dos temas da pobreza e da emigración.
É unha obra moi fácil de ler, posto que se entende moi ben case todo o vocabulario e todos os contextos e frases. Chega a ser tan entretida que te engaiola coa lectura, é dicir, incítate a seguir lendo. Ten momentos de tenrura, tristeza, alegría… xoga moito cos sentimentos emocionais, cousa que tamén gusta no lector. Cómpre dicir que por algo é a obra máis lida da narrativa en lingua galega.


Santiago López Suárez (4º)

Conta de Libros (VIII): Diario secreto de Adrian Mole, Sue Townsend



Diario secreto de Adrian Mole, Sue Townsend
(tradución de Manuel Carballo)
Col. “Fóra de Xogo”, Xerais

Gustoume este libro porque ten humor, faiche pensar nalgunhas cousas da vida, e que se tes que axudar na casa non é pra tanto como o foi parecer o libro. A min non me pareceu dificil o significado das palabras porque polo contexto sabes, máis ou menos, o significado da palabra.
Eu cambiaria o de que Adrian non está conforme co seu arrededor case nunca.
O momento que máis me gustou foi cando o médico lle puxo na cartilla: "adicto ó pegamento".
Natalia Iglesias Liñares (3º)

Moita actividade na fin do trimestre


Acumúlasenos o choio estes días:
as recensións das lecturas/recomendacións d@s compañeir@s non paran, interesante charla sobre a Malaria en Africa (http://africastopmalaria.org/), os exames, as notas...e aínda hai máis:



1. Premiad@s: rematou o concurso, anunciado aquí e comunicado a tod@s a través do blog, no q premiamos a aquel@s que máis comentan, con xeitiño, iso si, as entradas que imos colgando no blog. Este trimestre destacamos a Alba (3º ESO) e Noelia (1º ESO) como as máis comentadoras e colaboradoras. Tamén destacamos a Iria (4º ESO) pola calidade das súas opinións e comentarios. Pasade a buscar o voso agasallo pola biblioteca, se non volo facemos chegar entre hoxe e mañá. Interésanos moito moito escoitar a vosa voz neste blog. É por iso que dende xa está aberto o plazo para @s que máis e mellor comentan, a@s que agasallaremos ao remate do segundo trimestre. As evolucións dos comentarios aí á dereita na pantalla.

2. Charla lúdico/informativa: o Portugués simple. A nosa vantaxe competitiva como galegos e galegas é a lingua, que nos abre un mundo de posibilidades a nivel mundial (Ollo MUNDIAL!!). Para facernos caer máis na conta deste feito, desta fortuna da que disfrutamos como galego-falantes, mañá teremos unha actividade organizada polo Equipo de Biblioteca, coa colaboración do Equipo de Normalización Lingüística (@s que apoiaron económicamente a cuestión). Disfrutarémolo, xa veredes. Para máis información: http://agal-gz.org/blogues/index.php/ops/

3. Partidazo de fútbol: profesoras/alumnas. Tamén mañá, a segunda hora, terá lugar un feito histórico no CPI de Trazo. Chicas, tende piedade das profes, que somos novatas nisto do balompié, o deporte rei. Parece que as peticións de Verónica (3º ESO) foron escoitadas: http://blogs.prensaescuela.es/matematicasdiariasentr4az02/2011/11/09/liga-femenina-2/

Isto é un non-parar. Seguiremos informando!!
Enlace

Conta de Libros (VII): O centro do labirinto, Agustín Fernández Paz








Este libro gustoume bastante. Aínda que comezo era algo complicado de entender pero despois no nó do libro e desenlace lese moi lixeiro e suave.
Eu faríalle un cambio ao final, para saber así como acaba Sara co informe, se volve ou non a Galicia ou queda en Berlín, se Brenda e David seguen xuntos meses despois... etc
O libro foi intrigante, e cara ao final cando empezan a encaixar as cousas engánchate a lelo.
Empreguei bastante tempo en ler este libro , pero foi bastante fácil de ler.

Bertín López Ramas

Conta de Libros (VI): Eu e os meus colegas, Aidan Macfarlane e Ann McPherson






Eu e os meus colegas, Aidan Macfarlane e Ann McPherson (tradución de Montserrat Paz),

Col. “Fóra de Xogo”, Xerais


O libro gustoume, aínda que ó principio do libro non o entendía moi ben porque pensei que era unha persoa soa, pero a medida que ía lendo os capítulos deime conta de que en cada capítulo falaba un personaxe distinto.
O mellor momento do libro foi ó final porque conta o futuro que tomou cada personaxe.
Cambiaría a forma de contar a historia, gustaríame que se contase en 3ª pesoa porque creo que quedaría máis claro o tema dos personaxes.


Alejandro Bello Andreo (3º)

xoves, 15 de decembro de 2011

OQO editora e Cultura Galega agasallan catro lotes de libros infantís nun concurso




Está en marcha ata o 19 de decembro un sinxelo concurso para acadarmos de agasallo unha serie de libros infantís. Participar é ben doado. Na ligazón da editorial OQO podes atopar a resposta á pregunta que realizan. Le a seguinte nova:


OQO editora é unha das máis prestixiosas editoriais de libro infantil e con máis proxección internacional de Galicia. Xa que estas datas son moi especiais para a infancia e tanto desde a editorial como desde este portal queremos que todos os cativos e cativas poidan ter como agasallo fermosos libros ilustrados sorteamos catro lotes de dous libros cada un (un da Colección O – 3 a 7 anos- e outro da Colección Q -8 a 12 anos-) entre todas as persoas que enviedes un correo respondendo á seguinte cuestión: Dinos o título dunha calquera das obras ilustradas por Mikel Mardones para OQO Editora.


PREGUNTA
Título dalgunha das obras ilustradas por Mikel Mardones publicadas por OQO Editora?


As respostas enviaranse ata as 15 horas do luns 19 de decembro ao correo



O correo debe levar como asunto “sorteo OQO” e incluír o nome e apelidos, o teléfono e o número de DNI da persoa que participa.

Cada persoa só poderá participar unha vez a través dunha soa conta de correo.


mércores, 14 de decembro de 2011

Conta de Libros (V): Anxos en tempos de chuvia, Miguel Vázquez Freire










O libro gustoume, porque dende o principio espertábame a curiosidade de cómo sería o final e todo o que pasaría durante o relato.
Tamén foi algo novo ler un libro cun narrador n segunda persoa.
A parte que máis me gustou, aínda que non saberla elexir porque o libro en conxunto está moi ben, poida que sexa cando Moncho e Sandra están almorzando na cociña e remátanse bicando.
O final que o libro ten está tamén moi ben, pero eu case preferiría que se parecese máis a outro final que propuxen, porque lle daria como máis intriga ao libro.

Marta Brea Martínez (3º)

Conta de Libros (IV): Agosto do 36, Xosé Fernández Ferreiro



Agosto do 36, Xosé Fernández Ferreiro, Xerais.

O libro describe ben o que pasou cando estalou a guerra civil, e enténdese bastante ben pero aínda que algunhas palabras non tanto.
Tamén non debería de ser case todo o transcurso do libro nun mesmo lugar, xa que case todo sucede na Touza.
A min o momento que máis me gustou e o que me parece máis importante é cando empezaron os diálogos entre o Garabís e o Gregorio porque dáche a sensación de que pode atacar ou poden chegar a un acordo para liberar a Sara; xa que anda cerca.
Este libro gustoume moito e fala moi ben sobre os paseos que se produciron en moitos lugares non só de Galicia, tamén de España.

Alberto Pardal Noya (4º)


Gustoume o libro porque por medio dunha historia abrangue moitas outras. Xa que o mesmo que lle pasa a Gregorio e Sara púidolle ocorrer a moitas máis persoas inocentes. Ademais abrangue a situación da aldea e o medo dos veciños e mais a impotencia que estes senten.
Para min a escena máis importante é cando a Sara, aínda atada na árbore, é ameazada e senón chama por Gregorio matarana, pero aínda así non o fai. Daría a súa vida por a del. E iso é realmente bonito e digno de admiración.
Non cambiaría nada, posto que para min todo está perfecto. Incluso a forma que o autor ten de escribir, demostra a súa calidade algo que non moitos escritores posúen.

Sonia Calo Mosquera (4º)

Conta de Libros (III): Tristes armas, Marina Mayoral


Tristes armas, Marina Mayoral. Col. “Fóra de Xogo”, Xerais


A min o que máis me gustou foi cando Rosa quería ser moza de León e ela era pequeniña.Non cambiaría nada, pero esperábame outro final diferente. Pois que a nai volvese ver as fillas, que o pai non morrese, pero foi todo o contrario.
Pero a min o libro gustoume moito porque mete moitos temas diferentes: o amor, a guerra, a loita dunha familia por unha mesma felicidade.
Quizais a parte que menos me gustou é na que aparece a tía que non apoia á familia. Eu eliminaría esa parte. Aínda que a tía tamén fai un bo papel na historia paréceme dos menos importantes.
É un libro que me enganchou desde o principio, non me foi difícil de ler e entretívome moitísimo, con este libro tiven unha lectura como a min me gusta, porque teño que recoñecer que eu non son moito de lectura.
Este libro amosoume moitas cousas: que o que un quere non sempre o pode ter e que hai que seguir para diante e loitar. Tristes armas é un libro do cal o seu título me chamou moito a atención pero antes de ler nada pensei que ía ser de dúas rapazas que ían ser matadas polos seus pais, por exemplo.

Alba Docampo Noya (3º)

luns, 12 de decembro de 2011

Noraboa, ghaiteir@s!!

A semana pasada, con días de retraso, enterámonos da boa nova: un premio ben prestixioso foi gañado por un alumno de 4º e a súa irmá, ex-alumna tamén.

No xornal Terras de Santiago facíanse eco da noticia:

Éxito arrasador de la II Fía de Trazo

Dos jóvenes músicos de la Asociación Os Xeitosos de Trazo ganaron un prestigioso premio como solistas en Ferrol

La II Fía de Trazo fue una gran fiesta de música tradicional en la que se sirvió caldo de cena
La II Fía de Trazo fue una gran fiesta de música tradicional en la que se sirvió caldo de cena
La II Fía de Baile e Pandeireta de Trazo fue todo un éxito. Cientos de personas acudieron al pabellón municipal el sábado por la noche para disfrutar de esta fiesta tradicional que, por segundo año consecutivo, organizaron Os Xeitosos de Trazo. Como portavoz de esta asociación cultural con 33 años de historia, Moncho Paz explica que "antes, cuando se fiaba el lino en el pueblo, al acabar la fía se hacía un baile de pandereta y los vecinos participaban bailando". Y eso mismo es lo que hicieron esa noche. Primero fueron los más pequeños, los que abrieron el festival tocando la pandereta para delicia de todos. Les siguieron los grupos de más edad que tocan este instrumento y a continuación fue la Banda de Gaitas de Os Xeitosos de Trazo los que consiguieron que todos arrancaran a bailar muñeiras. Hay que señalar, además, que cuando esta agrupación estaba tocando su primera pieza llegaron al pabellón Laura, de 17 años, y su hermano Santi Suárez López, de 15. Venían de Ferrol en donde acababan de ganar el primer premio del concurso Toxos e Flores como solistas de gaita tocando las piezas Alalá de Monterrei y Jota de Recadadores, que prepararon con su profesor Edelmiro Fernández. Era el segundo concurso al que se presentaban en su vida y arrasaron frente a rivales de toda Galicia. Los chicos recibieron un aplauso abrumador de todos sus vecinos.


Dende a biblioteca tod@s queremos felicitar a Laura e a Santi. Estamos orgullosísim@s de vós.

Noraboa ghaiteir@s!!

Un poliporo dos montes de Trazo


(Fotografía do arquivo persoal de José María Costa)

Lembrades a José María Costa? Foi o micólogo, membro da asociación Pan de Raposo, que veu a darnos unha palestra sobre “Iniciación ao mundo dos cogomelos”. Hai pouco enviounos esta fotografía dun “Trametes versicolor” atopado na contorna de Trazo, e contounos:

“Estiven o pasado sábado polos montes de Trazo e atopei este fermoso poliporo moi navideño. De feito é usado tradicionalmente despois de bañalo en laca para adornar os centros de mesa ou para acompañar os motivos do nadal. Os ingleses, tan amantes eles dos animais, coñéceno co nome popular de "Turkey tail", cola de pavo. Como moitos poliporos posúe propiedades antitumorais e del sacouse un extracto, coñecido como Krestin, utilizado en veterinaria para aliviar doenzas terminais en cans e gatos”.

Máis unha vez, moitas grazas Costa por compartir a túa sabedoría micolóxica. E lembrade que na nosa biblioteca hai novos libros sobre cogomelos e nun deles poderedes atopar un interesante traballo de José María Costa. Animádevos a saír aos cogomelos, que as fortes xiadas aínda non os fixeron desaparecer.

xoves, 1 de decembro de 2011

Agustín Fernández Paz recibe o “VII Premio Iberoamericano SM de literatura Infantil y Juvenil 2011”


(Foto e información tiradas do blogue de Edicións Xerais)

Agustín Fernández Paz vén de recibir na XXV Feria Internacional del Libro de Guadalajara (México) o “VII Premio Iberoamericano SM de literatura Infantil y Juvenil 2011”, que se lle outorga polo conxunto da súa obra. No blogue de Edicións Xerais temos unha completa crónica da entrega do premio. Fernández Paz, mestre de profesión, e escritor por vocación, publicou máis de 40 obras no ámbito infanto-xuvenil e está traducido a moitos idiomas, entre eles francés, italiano, coreano ou árabe.
Os noso parabéns a Agustín, do que a maioría do alumnado de primeiro está a ler Lúa de Senegal no Clube de Lectura, en segundo algúns escolleron as súas obras As flores radioactivas ou Cartas de inverno e en terceiro varios leron o seu libro de misterio Aire negro.

martes, 29 de novembro de 2011

Repertorio de cantigas medievais galego-portuguesas

(Fonte: poesiagalega.org)

O alumnado de 3º da ESO está a traballar nas cantigas medievais galego-portuguesas.

Todas as composicións pódense consulta neste sitio web chamado Cantigas, do proxecto Littera, edição, actualização e preservação do património literário medieval português. Esta base de datos da Universidade Nova de Lisboa conta coa totalidade das cantigas medievais dos cancioneiros galego-portugueses, as imaxes dos manuscritos e a música medieval ou as versións ou novas composicións contemporáneas. Tamén levan información sobre os autores, os personaxes das cantigas, así como a Arte de Trovar, o pequeno tratado de poética trobadoresca.

Este repertorio será da vosa utilidade tamén nos futuros cursos de bacharelato. Consúltadeo!!!

E lembrade tamén a páxina galega napuntadalingua e a bitácora sondepoetas.


Neste video de youtube o cantor e músico berciano Amancio Prada interpreta a cantiga d'Amigo "Eu velida non dormia" de Pero Eanes Solaz (Século XIII).

Poema para o mes de decembro


(Portada do libro. Fonte: bitácora trafegandoronseis)


Achéganse as datas dos exames de decembro. Por esta razón reproducimos aquí un divertido poema de Mar Benegas, tirado do libro A lo bestia publicado por República Kukudrulu, con ilustracións de Guridi. Ánimo a todas/os vós para esas probas!!!

Conjuro primero

Por un sustantivo
ni duermo ni vivo.

Por un predicado
me has cateado.

Saber si es con uve
la fiebre me sube.

Un verbo en presente
me nubla la mente.

De nada depende:
¡Serás mi serpiente!

Atent@s aos sinais

Un estudio de la Secretaría de Estado de Igualdad ya reveló, hace un año, que casi una de cada diez adolescentes españolas de entre 13 y 18 años (un 9,2%) manifiesta haber vivido situaciones de maltrato por parte de su pareja, como ser insultada, o golpeada. De las 54 mujeres muertas a manos de sus parejas o exparejas en lo que llevamos de año, 16 tenían menos de 30 años. Tres de ellas no superaban la veintena.

Para ler o artigo completo, pincha no enlace

http://www.publico.es/408772/los-estereotipos-machistas-perviven-en-las-parejas-de-adolescentes
Enlace

Así están as cousas.
Non importa se eres home ou muller.
Atento. Atenta.
A víctima pode ser a túa irmá, a túa amiga, a túa compañeira de clase.
O silencio fainos cómplices.
Se alguén ao teu carón ten comportamentos violentos e de maltrato, non cales, non o permitas, actúa.



Vídeo visto no Youtube: www.youtube.com

domingo, 27 de novembro de 2011

Tal día coma hoxe...

Tal día coma hoxe en 1998 perdemos a Gloria Fuertes, un xenio, ou na súa linguaxe...unha "xenia".


Aquel@s que fumos nen@s a finais dos 70 e os 80 lembramos perfectamente a esta muller e aos seus poemas , adiviñas, contos.

Aproveitade este vídeo se tedes pequen@s na casa para xogar con eles ás adiviñas, a escoitar e inventar poemas. E se non @s tedes, simplemente volvede á infancia por uns minutos.



Vídeo visto no Youtube: www.youtube.es

xoves, 24 de novembro de 2011

É tan claro como que 2 + 2 = 4!!

Na parella: iguais en dereitos, iguais en deberes. Iguais no respeto. Iguais á hora de disfrutar, de escoitar e ser escoitad@s, de acompañar e ser acompañad@s.

En igualdade tod@s gañamos.

Nin víctimas nin verdugos.

Sen violencia gozarás máis (e mellor).


25 de Novembro

Día internacional contra a violencia na parella

Foto vista en : http://estereotiposdexenero.blogspot.com

Día das Librarías, mañá venres 25 de novembro



(Foto da Libraría Lello, de Porto, Portugal. Unha das librarías máis fermosas do mundo)


A Federación de Libreiros de Galicia organiza mañá venres 25 o primeiro Día das Librarías.

Esta efeméride celébrase en todas as comunidades o Estado, na nosa en colaboración coa Consellería de Cultura da Xunta de Galicia.

A xornada, que pretende consolidarse cada derradeiro venres do mes de novembro, nace coa intención de reivindicar a importancia destes establecementos na difusión da cultura e do coñecemento. Os establecementos que participan no evento estarán abertos ata as 22 horas e ofertarán descontos de ata un 5%, polo que é unha boa oportunidade para adquirirmos ese libro que queremos mercar. Alén diso, todas as librarías pretenden desenvolver unha actividade común que consistirá na lectura dun texto elixido polos libreiros, para alén das actividades que desenvolva cada un dos diferentes establecementos.




Conta de Libros (II): Aire negro, Agustín Fernández Paz




Aire negro, Agustín Fernández Paz. Col. “Fóra de Xogo”, Xerais







O libro de Aire Negro pareceume moi emocionante. Sobre todo o que máis interesante me pareceu foi cando Laura comezou a facer o relato do acontecido.
O momento que a min me pareceu máis interesante foi a aparición ou a descrición de como era a Gran Besta, porque eu pensaba que se trataba dun animal de verdade.
Foi un conto entretido.
O personaxe que mellor me pareceu foi Víctor porque se comportaba como un doctor que era, non se detiña ante ningunha ocasión, quería levalo ata o final.



Margarita Pombo Castro (3º)





A min, o libro Aire negro gustoume. Aínda que por exemplo, eu segundo ía lendo o libro, non me imaxinaba que, ó final, Laura a consecuencia do apagón se fugase da clínica, eu imaxinaba que se curaría porque ó primeiro, o doutor, dicía que Laura ía avanzando.
O que menos me gustou do libro foi cando mataron a Dédalo e acoitelaron a Iria, porque Dédalo, semellaba ser un bo can, porque salvoulle a vida a Laura, tampouco me gustou que acoitelasen a Iria porque aínda era moi nova.
O que máis me gustou do libro foi cando descubriron que Iria estaba viva e que finalmente se curara.

Alicia Veiras Noya (3º)





Gustoume este libro xa que o medo encántame. O único que non me gustou moito foi o final.
Admito que quizais ao principio aburriume un pouquiño: na presentación, cando o doutor vai á clínica…
A parte que máis me gustou foi a de cando a nube negra perseguía a Laura polo bosque ata o descampado, xa que me daba bastante medo, aínda que, esperaba outra cousa e non que despois do raio non se acordara de nada e espertase no hospital.
O personaxe que máis me gustou foi Carlos, aínda que non sei moito por que, pareceume curriño.




Rocío Villasenín Bello (3º)





Para min o momento mais interesante é cando Adrián, armado co seu revólver e unha lanterna, decide baixar pola trapela, despois de todo o que vivira nesa casa.

A min o libro pareceume moi interesante, é un libro que te convida a ler e non te deixa parar. Porque cada dous por tres aparece unha cousa nova e máis intrigante que a anterior.
O libro gustoume moito, aínda que me gustaría saber o que hai de verdade debaixo da trapela.

Para min o libro non foi moi difícil de ler. O vocabulario non é moi difícil, e a lectura é moi entretida. Ata a parte en que Adrián compra a casa embruxada e lle comezan a suceder cousas estrañas non me enganchei, pero despois si. O libro en xeral foi fácil de ler.



Martín Calviño Vicente (3º)


Para min a mellor parte do libro foi cando se reencontraron Laura e Carlos por segunda vez xa que é unha parte bastante bonita e emotiva.
A min o libro gustoume moito, xa que me enganchou desde o principio porque é un libro que te deixa con intriga ao final de cada capítulo ademais de que é unha historia de ciencia-ficción e misterio que son as historias que me gustan.
A min gustaríame que o libro acabara encontrando alguén a Laura ou que Víctor seguira co seu traballo e non se dera por vencido. O libro ten un vocabulario que se entende ben.

Diego González Viqueira (3º)

Tal día coma hoxe...

Tal día como hoxe, hai 20 anos, morría na súa casa da luxosa rúa de Knighsbridge o solista da banda de rock británica Queen, lonxe dos flashes e a atención mediática que o perseguiron nos multitudinarios concertos e un día despois de anunciar que padecía sida.
“Freddie Mercury faleceu pacificamente esta noite na súa casa de Kensington, en Londres. A súa morte é resultado dunha broncopneumonía causada pola sida”, informou entón o seurepresentante nun conciso comunicado.
Este fillo do Imperio británico, nado en Zanzíbar (Tanzania) e criado na India, deixou atrás h imno s c omo I want to break free, Don’t stop me now ou Bohemian rhapsody, cantados coa súa Farrokh Bulsara. Nos seus tempos mozos cambiou ese nome polo de Freddie e, cando xa se dedicaba á música, substituíu o seu apelido.
A carreira de Freddie Mercury, un home culto que adoraba a ópera e estudou debuxo e deseño,
estivo sempre unida ao guitarrista Brian May e ao batería Roger Taylor, cos que formou Smile en 1967, e ao baixista John Deacon. Os catro crearon en 1971 Queen e gravaron doce álbums de estudo, entre eles os primeirizos e aclamados Sheer heart attack (1974) e A night at the opera (1975).
Dúas décadas logo da morte de Mercury, os fans non poderán prestar hoxe tributo en ningún cemiterio, xa que o corpo foi incinerado en Londres e as cinzas esparexidas nun lago suízo.
Voz única, cun rexistro de varias oitavas, e interpretadas de forma teatral e operística, ata crear un estilo imposible de imitar. Algúns copiaron a Freddie Mercury, pero ninguén foi capaz de emular a personalidade arrebatadora e carismática en escena deste showman de grandes dentes, que se converteu nunha das iconas dos 80 a pesar de ser tímido.
O cantante de The great pretender e We will rock you declarouse abertamente homosexual.
Coas súas espectaculares postas en escena, Queen transformou a música dos 70 e 80 e vendeu máis de 370 millóns de discos, a maioría logo da morte do seu cantante, quen nacera o 5 de setembro de 1946 en Zanzíbar, fillo dun funcionario británico.

Artigo visto no Xornal De Luns a Venres: http://www.galiciae.com/


We are the Champins converteuse nun himno nos últimos anos, coñecido e tarareado por tod@s, pero se queres escoitar outras xoias deste que deron en chamar "Deus do rock", en Youtube dispoñen dun canal exclusivo deste artista. Aquí:


Recomendamos todo, pero por destacar algunha: Love of my life e Don't stop me now. Encantad@s de escoitar as vosas recomendacións.

mércores, 23 de novembro de 2011

Santa Icía ou Cecilia, Día da Música


(Video tirado da canle youtube)

Todos os días 22 de novembro festexamos Santa Icía, ou Santa Cecilia, a patroa da música. Para conmemorar esta data aquí tedes un video de AID, (Aida Alonso Iglesias) unha rapeira viguesa que tamén rapea en galego, desta volta no programa “Eirado” da Televisión de Galicia o día 25 de setembro de 2010.

domingo, 20 de novembro de 2011

O atractivo Corto Maltés

No Club de lectura de 4º ESO lemos reunímonos a semana pasada para comentar La casa dorada de Samarkanda de Hugo Pratt, protagonizada polo heroe de comic Corto Maltés. Tod@s tiñamos a sensación de que nos faltaba información sobre o protagonista e outros personaxes que, parecía, tiñan aparecido noutras aventuras anteriores. Por iso dende a biblioteca quedamos en buscar información sobre a vida de Corto e as súas relacións amorosas e de amizade.
Non deixedes de botarlle un ollo a esta web. Nela, dun xeito interactivo, podedes coñecer máis datos sobre Rasputín, o mellor amigo de Corto. Estes datos aclaran o inicio da súa relación, que nos resultaba tan extraña, dado o repulsivo comportamento que Rasputín desenvolve. Tamén aparecen outros personaxes dos que comentamos longamente na reunión.

Web do Corto Maltés en español: http://dreamers.com/corto


Tamén debatiamos sobre a orde de publicación dos libros. Podédela consultar nesa mesma web, aínda que unha máis clara ordenación e clasificación podédela atopar na entrada da Wikipedia sobre Corto Maltés: http://es.wikipedia.org/wiki/Corto_Malt%C3%A9s


Por último, para aquel@s que teñades ganas de coñecer máis sobre o mundo de Corto, atopamos esta presentación sobre o personaxe de Hugo Pratt no Youtube. Trátase dunha reflexión destacando a súa rebeldía e inadaptación como principio vital, o que o convirte nun personaxe case romántico, desafiando ás normas establecidas. Aquí:

http://youtu.be/zK8m_Bp62z4



Foto vista na Web de Corto Maltés en español : http://dreamers.com/corto











venres, 18 de novembro de 2011

Tempo de setas, castañas e contos.

O outono está a traernos a Trazo moi bos momentos compartidos con xente que nos visita. Hoxe tocounos doblete.

Pola mañá, José María Costa, experto en setas, fungos e cogumelos de todas as especies, cores e tamaños quixo compartir connosco os seus coñecementos. Esta charla acompaña a exposición sobre este tema que está a organizar o profesor de Física e Química, aínda que sabemos que o contacto co experto na materia veu dado polo profesor de Lingua e Literatura Galega (xa dicíamos no inicio do curso que os novos viñan pisando forte este ano). Abraiad@s quedamos con tanta sabiduría "seteira" e moi moi agradecid@s por terse achegado ata o centro para contárnola. Para @s que queirades saber máis, na biblioteca dispoñemos dun par de libros/guía sobre setas, un deles do propio José María Costa. Para el vai adicado este curioso vídeo coñecido co nome de "baile de setas", aínda que sabendo case todo sobre elas, seguro que xa o coñece. Aparece na película Fantasía, saída da factoría Disney en 1940. O balet interpreta a Danza Chinesa de "O Quebranoces" de Tchaikovsky. O profe de música ben pode correxirnos se nos trabucamos nalgún destes datos.



Pola tarde celebramos o tradicional Magosto ao que todos os anos acoden ex-alumn@s que din que nos botan de menos. Parece que non hai como marchar de Viaño Pequeno para decatarse do ben que se vive aquí. Moitas grazas a tod@s pola visita. Moitas grazas a tod@s @s que colaborastes para que un ano máis o Magosto saíra adiante.

Tamén tivemos unha visita ben especial a semana pasada. Tim Bowley e Charo Pita fixéronos pasar un moi bo rato cos seus contos en versión Inglés/Galego. Escoitamos contos recollidos nas tradicións de diversas partes do mundo e disfrutamos da "contada". Podedes coñecer máis sobre a obra de Tim, pois mercamos un dos seus libros para a Biblioteca. Para @s que non viñestes, así presentan o seu espectáculo nun recoñecido local de Compostela, onde actuaron recentemente:

"Tim, presentó por primera vez sus cuentos en España en el pub Atlántico en el año 97, de la mano de su traductora Casilda. El éxito fue tal que se instaló definitivamente aquí desde el año 98. Desde entonces, recorre escenarios y festivales de todo el mundo, y tiene publicados varios libros.
Su repertorio es propio de la tradición oral de varias culturas del mundo: leyendas del Rey Arturo, cuentos de hadas europeos, historias celtas, relatos de los indios americanos, cuentos sufíes y de origen Zen, entre otros.
Desde hace unos años Tim, comenzó a contar con su nueva traductora, Charo Pita. Tim cuenta en inglés y Charo hace traducción simultánea. Una extraordinaria forma de contar, en la que dos voces en dos lenguas se entrelazan para enriquecer una historia de matices, de ecos. No es un narrador y una traductora: son dos cuentistas contando un mismo cuento, dos voces enredadas en una palabra. Un ejercicio difícil pero, cuando está bien preparado, como es el caso, un alarde de compleja sencillez. "


Vídeo visto no Youtube : www.youtube.com

xoves, 17 de novembro de 2011

A última víctima da violencia machista tan só tiña 17 anos


Da igual se eres rapaz ou rapaza.
Non uses a manipulación, a chantaxe.
Non permitas que che manipulen ou chantaxeen.
Di NON á violencia na parella.
Enlace
Foto vista en http://www.notiactual.com

Novas sobre Os Xeitosos


O dia 27 de novembro Os Xeitosos participan na XII xornadas de Danza e Música tradicionais Galega 2011 en Vigo.

É un concurso no que os Xeitosos participan por primeira vez, nestes días previos @s nos@s alumn@s e ex-alumn@s están a traballar moi duro para preparar os bailes que van levar. Se hai alguén interesado en acompañal@s e animal@s, sabede que a entrada é gratuita.

A continuación podedes ver o programa enteiro que recollemos na páxina web do Concello de Vigo (http://www.vigocultura.org)

Danza. XII Xornadas de Danza e Música Tradicionais Galegas


O domingo 27 de novembro terá lugar no Centro Cultural de Valadares o final das XII Xornadas de Danza e Música Tradicionais Galegas coa participación de:

- Andarela de Vigo
- Trebede de Marín
- A Buxaina de Coruxo (Vigo)
- Os xeitosos de Trazo (A Coruña)
- Xirandola de Bandeira (Silleda)
- Colexiata do Sar (Santiago)
- Traspes de Vigo

Gupo convidado:

- Dúo de gaita e piano
- Jose M. Fernández Gutierrez "Guti"
- Jesús A. Arévalo Manzano


foto evento
Data: 27/11/2011 19:00

Organiza: Concellería de Cultura e Festas coa colaboración da Asociación Cultural Interfolc


Lugar: CCAR DE VALADARES. Estrada Xeral Valadares, 261. Telf: 986 467053

Acceso: Gratuíto










martes, 15 de novembro de 2011

E ti...es o bastante home?

"I am man enough" ("Son o bastante home") foi o lema que abandeiraron os douscentos cabaleiros que se calzaron uns tacóns vermellos para desgastalos polas calles de El Paso (Texas). Marcharon ao longo dunha milla (1,6 kilómetros) con paso firme contra a violencia doméstica.

A noticia completa, con fotos, aquí:

http://blogs.elpais.com/mujeres/2011/11/ponte-en-sus-tacones.html


Enlace

Conta de Libros (I): Xoel, Isabel-Clara Simó







Neste apartado da bitácora da Biblioteca do CPI de Trazo o alumnado de terceiro e cuarto da ESO realizará breves recensións sobre as súas lecturas para a materia de Lingua e Literatura Galega.

Xoel, Isabel-Clara Simó. Col. “Fóra de Xogo”, Xerais


A min este libro ao principio non me convencía, pero pouco a pouco funme enganchando, xa que me encantaban as historias que lle pasaban a Xoel, sobre todo algunha experiencia que me ten pasado a min ou que ao mellor me pasará, nesas nas que sentes o perigo e non paras de rir. Tamén me gustou este libro polo afán de superación de Xoel, e as historias de amor. E sobre todo porque é un libro moi xuvenil e usa unha linguaxe moi coloquial. Aínda que hai partes que me atraían máis para ler que e outras que menos como o seu afán por debuxar. En xeral foi un libro moi interesante, ben relatado e divertido.


Verónica Barreiro Calviño (3º)


O momento máis importante para min foi o momento en que se coñeceron Marta e Xoel. Xa que logo Marta namorouse de Xoel e envialle a carta para coñecerse mellor.

A min o libro interesoume porque, me pareceu un libro no cal os protagonistas saben como superar os seus problemas e coñecer a xente que os poida axudar en todo momento. Pero a razón máis importante polo que me gustou foi, a historia de amor entre Marta e Xoel e os problemas que teñen.

Só faría un pequeno cambio no final, para que non fose tan aberto.

A lingua non é un problema para comprender a historia e o argumento principal.

Tamara Muíño Bello (3º)

A min o libro de Xoel gustoume bastante, porque ten algunhas anécdotas que lle pasaron ó protagonista como a morte de súa nai e do can, como coñeceu a Marta a través dunha antiga compañeira de clase de Xoel, tamén aprender a ler os beizos… e tamén o que é pasar por una enfermidade tan dura que non podes facer nada, é dicir; que non podes estar moito tempo ó sol, non podes facer exercicio…
En fin o libro gustoume e recomendo a quen o queira ler e que dean o paso de lelo porque como a min me gustou, tamén lle gustaría como a min o incluso máis que a min.

Lucía Andrade Castro (3º)

luns, 14 de novembro de 2011

E ti...como amas?

"O estar namorad@s en ocasións fai que nos perdamos un pouco e que non nos decatemos de que exercemos a violencia ou somos víctimas dela (...) Algúns síntomas que indican que unha persoa é violenta son: cando non pide desculpas á súa parella tras ser @ culpable, obxectivamente, dun problema, cando non recoñece as cualidades da parella, cando lle monta escándalos en público ou en privado, así como sentimentos de lástima (victimización) e tratos crueis aos animais."

Visto en Facebook: "La violencia no es un juego"

martes, 8 de novembro de 2011

Reflexión sobre as mulleres que amamos

'No las ves que están agotadas, que no se tienen en pie, que son ellas las que sostienen cualquier ciudad, todas las ciudades. Con el matrimonio, con la maternidad, con la viudedad, con los golpes, ellas cargan con este mundo, con este sábado por la noche donde ríen un poco frente a un vaso de vino blanco y unas olivas. Cargan con maridos infumables, con novios intratables, con padres en coma, con hijos suspendidos. Fuman más que los hombres. Tienen cánceres de pulmón, enferman, y tienen que estar guapas. Se ponen cremas, son una tiranía las cremas. Perfumes y medias y bragas finas y peinados y maquillaje y zapatos que torturan. Pero envejecen. No dejan las mujeres tras de sí nada, hijos, como mucho, hijos que no se acuerdan de sus madres. Nadie se acuerda de las mujeres. La verdad es que no sabemos nada de ellas. Las veo a veces en las calles, en las tiendas, sonriendo. Esperan a sus hijos a la salida del colegio. Trabajan en todas partes. Amas de casa encerradas en cocinas que dan a patios de luces. Sonríen las mujeres, como si la vida fuese buena. En muchos países las lapidan. En otros las violan. En el nuestro las maltratan hasta morir. Trabajan fuera de casa, y trabajan en casa, y trabajan en las pescaderías o en las fábricas o en las panaderías o en los bares o en los bingos. No sabemos en qué piensan cuando mueren a manos de los hombres.'

(Manuel Vilas, Resurrección, 2005)

Visto en http://menosquemarx.blogspot.com/

Enlace

luns, 7 de novembro de 2011

Gaña un libro coa biografía de Berrogüetto



A Editorial Galaxia vén de convocar un concurso de microrrelatos na rede para textos de tan só 11 palabras, como homenaxe ao grupo folk Berrogüetto.
Velaquí as bases da convocatoria:
O vindeiro venres 11 do 11 do 11 presentaremos na Cidade da Cultura de Galicia o libro, escrito por Fernando Neira, cun CD e un DVD en directo e un tema inédito e limiar de Manuel Rivas, 'Berrogüetto, o pulso da terra', a súa biografía oficial na que se repasan quince anos de carreira.Co gallo desta importantísima novidade editorial propoñemos, a partir do noso facebook e twitter, un concurso de microrrelatos no que todos e todas poden participar enviando un texto no que haberá que empregar, obrigatoriamente, once palabras, das cales tres deben ser BERROGÜETTO, PULSO e TERRA.Un exemplo: 'A terra quixo botarlle un pulso ao pentagrama: daquela, naceu Berrogüetto'.Dende hoxe mesmo convídase aos internautas a enviar as súas propostas, vía facebook (Falamos de libros) ou twitter (@edgalaxia). A que máis guste ao xurado, no que estarán membros do grupo e da editorial, recibirá como agasallo un exemplar do libro co CD e o DVD asinado polos sete membros do grupo e polo autor do libro.Anímate a escribir. Só son once palabras.O fallo darase a coñecer, como non podía ser doutro xeito andando polo medio os Berrogüetto e a importancia que sempre lle deron aos números, ese 11 do 11 do 11.
(Fontes: youtube para o video musical e blogue da Editorial Galaxia)

venres, 4 de novembro de 2011

Hoxe celebramos o Día da Ciencia en galego

Entre outras actividades, o alumnado de Secundaria foi repartido en grupos para a elaboración de prácticas curiosas e divertidas no laboratorio e outras aulas. Algúns dos experimentos foron realmente asombrosos. A algúns e algunhas quedounos a cara do alumno da imaxe diante dos efectos "físicos e químicos" que estabamos a presenciar.

Noraboa ao profesorado do Departamento de Ciencias e do Departamento de Física e Química por botar a andar esta iniciativa.

Queres contarnos como foron os experimentos? Cal foi o que máis che gustou? A nós chamounos especialmente a atención o do vinagre misturado con bicarbonato en efervescencia. Nunca tal víramos! . Cando nós estudiabamos, non se facían estas cousas!



Os teus comentarios teñen moito VALOR


Xa chegou Novembro e con el boas novas dende a biblioteca.
Queremos incentivar a participación do alumnado no blog. Queremos que comentedes, opinedes, cuestionedes...todo o que aquí vamos colgando. Todo o traballo que dende aquí facemos está pensado para vós e por vós. Quixéramos tamén facelo "CON VÓS".
Para iso, queremos continuar cunha labor comenzada o ano pasado e desenvolvida polo alumnado de 4º ESO, organizándose en grupos pequenos: entrevistas a ex-alum@s, entrevistas a profesor@s (proxecto que se quedou neso, nun proxecto), crónicas sobre a Liga de Fútbol Sala do cole, crónicas sobre o Trazo F.C., opinións sobre libros, artigo sobre os Xeitosos de Trazo, artigos varios sobre cousas que vos interesen... Pasade pola biblioteca e falade con Asun, ou ben, enviade as vosas propostas (enlaces, noticias interesantes q vedes por aí, opinións sobre os contidos do blog...)Toda colaboración será benvida e celebrada.
Ademais, imos premiar este trimestre a aquel@s alumn@s que fagan máis comentarios (con xeito) no blog. Os comentarios podédelos facer abaixo de cada noticia que colgamos. Xa hai moitas colgadas este curso, botádelle un ollo, e iremos colgando máis. Á dereita, abaixo, tedes as etiquetas cos temas que fomos tratando. Hai de todo, para todos os gustos e afecións. É moi fácil comentar. A lista dos que máis comentan podédela ver no blog, á dereita. Conforme vaiades comentando a lista irase renovando e os situados nos primeiros postos obterán un "detalliño/regaliño/premio"(e digo "-iño" porque xa sabedes que andamos con recortes e con crise), en Decembro, antes de marchar de vacacións.
Animádevos, porfa, que a veces temos a sensación de que ninguén de vós nos le :(

xoves, 3 de novembro de 2011

Tal día coma hoxe...


(Nesta gravación da Asociación de Escritores/as en Lingua Galega, AELG, Neira Vilas explica as razón polas que principiou a escribir)

Hoxe fai 83 anos o escritor Xosé Neira Vilas, que naceu tal día coma hoxe no lugar de Gres (Vila de Cruces). Moitos de nós somos lectores e lectoras dos seus libros, nomeadamente das Memorias dun neno labrego, que se publicou hai cincuenta anos. Parabéns a Balbino, o personaxe protagonista deste libro, e moitos parabéns ao seu autor Xosé Neira Vilas. Moita saúde e vizosidade, mestre.