A banda sen futuro.
Marilar Aleixandre. Xerais
A banda sen futuro, escrito por
Marilar Aleixandre,é un libro moi interesante, xa que fala
dun tema moi importante, os prexuízos, ademais reflicte a importancia
de apoiar a xente
que está pasando por un momento complicado na súa vida.
O
vocabulario e a lingua parecéronme fáciles de entender, aínda que
houbera palabras que
tivera que buscar no dicionario.
Carlota
foi o personaxe que máis me enganchou, sendo a protagonista non se
podía esperar
outra cousa. Penso que é unha rapaza moi intelixente e cunha forza
interior sorprendente,
capaz de afrontar e superar calquera problema, por moi grave que
sexa.
A
avoa, sen ter un papel principal, xoga un papel fundamental na
historia, xa que grazas a
ela dáse conta das cousas verdadeiramente importantes da vida. Non
teño dúbida de que
a fortaleza de Carlota herdouna dela.
Finalmente,
recomendo ler este libro sobre todo aos adolescentes xa que parte do argumento
podería ser a vida cotiá de calquera rapaz ou rapaza da mesma idade
de Carlota.
Cristina
García Regueiro (3º ESO)
O libro contén moitas cousas
interesantes sobre a adolescencia e demais, aínda que o tema
principal é que Carlota, unha nena adolescente, por culpa dun eccema
tivo que cortar o cabelo todo. Este tema interesoume moito xa que
esas cousas non lle ocorren normalmente ás persoas no día a día.
Ademais
de Carlota están outros personaxes coma Lidia, que é unha rapaza
que dende o momento no que Carlota chegou ao colexio non parou de
molestala xunto a outros rapaces e rapazas da clase, Mister Bean, que
é o profesor de Inglés que para min é un personaxe moi relevante
no libro posto que Carlota acode varias veces a el. E Moncho, un
rapaz que, ao comezo do libro non é moi
relevante
pero cara ao final faría moi boas migas con Carlota.
Tamén
me gustou que a historia a contase Carlota dende o seu punto de vista
porque así temos unha perspectiva moi clara de como é ter eses
problemas e tamén saber que se sente.
O
desenvolvemento da historia pareceume bastante axeitado porque
contaba todo con calma e de maneira sinxela; e o final non me gustou
porque deixaba moi aberta a historia e non puiden saber que acontecía
despois, se o libro contase cun par de capítulos nos que terminase
de explicar e resumir o que pasa pareceríame un desenlace moito
mellor e máis axeitado.
Diego
Vásquez Fernández (3º ESO)
Esta
novela está protagonizada por Carlota, unha rapaza de dezaseis anos
que por culpa dun eccema tivo que cortar o cabelo. Este tema é moi
importante xa que nos fala dos prexuízos que teñen os seus
compañeiros cara ela, sobre todo ao comezo.
A
miña personaxe preferida foi a protagonista, Carlota. Ao comezo vese
moi acomplexada e cústalle relacionarse pero pouco a pouco vai
facendo amigos no novo instituto. A avoa de Carlota é unha personaxe
que tamén me gustou moito xa que pasan xuntas moito tempo. Ao longo
do libro Carlota tamén comezará a ter amigos como Paulina, unha
rapaza morena coa que soe ir ao cine.
Outro
personaxe que me gustou moito foi Míster Bean, o profesor de inglés,
xa que é comprensivo co alumnado, escoita os seus problemas e está
disposto a axudarlles. E tamén Moncho, un rapaz que vai co cranio
rapado e que comeza a fixarse en Carlota.
Os
personaxes que menos me gustaron foron Miguel, xa que llo fixo pasar
mal a Carlota e Gracia, a profesora de debuxo, porque sempre tiña
problemas co alumnado.
É
unha novela interesante e emocionante.
Pareceume
un libro fácil de entender e recoméndoo para todos os adolescentes
pero en concreto para os que están pasando por unha situación
similar a esta.
Lucía
Rey Martínez (3º ESO)