Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Mamá, quero ser Ziggy Stardust, de Iria Misa, con ilustracións de Alba Barreiro (col. Sopa de Libros. Xerais, 2018). Realización youtubeira: Ariadna Hernández Bautis, 1º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
(Fonte: A.
C. Mestre Gacio)
Onte, domingo 18 de decembro de 2022, ao mesmo tempo que Arxentina gañaba o mundial de fútbol, Zaira Antelo Iglesias, alumna de 3º da ESO A no CPI Viaño Pequeno (Trazo), recollía o seu 1º premio da categoría B (Xuvenil) no VII Certame Literario convocado pola Asociación Cultural Mestre Manuel Gacio de Lestedo (Boqueixón) e no que todas as narracións premiadas tiñan que inspirarse no mítico Pico Sacro.
O acto desenvolveuse na Casa de Cultura de Camporrapado (Boqueixón). Lembramos que neste mesmo blogue podemos ler o relato titulado
“Un sábado en familia”, que Zaira
presentou
co pseudónimo Mona, e polo que recibiu un vale para mercar libros e/ou material escolar por valor de 300 euros. Bravísima!!!
Zaira Antelo Iglesias, alumna de 3º da ESO A no CPI Viaño Pequeno (Trazo), vén de ser galardoada co 1º premio da categoría B (Xuvenil) no VII Certame Literario convocado pola Asociación Cultural Mestre Manuel Gacio de Lestedo (Boqueixón) e no que todas narracións tiñan que inspirarse no mítico Pico Sacro.
Zaira presentou o relato titulado “Un sábado en familia”, co pseudónimo Mona, e continúa a mostra do talento literario que existe na mocidade de Trazo pois outras alumnas xa foran premiadas en anteriores edicións deste mesmo certame:
En 2017 Miriam Otero Sande, daquela en 2º ESO, recibiu un accésit polo seu relato “Vacacións no Pico Sacro”. (Pódese ler premendo nesta ligazón)
En 2019 Uxía Iglesias Vázquez, daquela en 4º ESO, recibiu un accésit polo seu relato “A maxia do Pico Sacro”. (Pódese ler premendo nesta ligazón)
En 2020 Alicia Martínez Rodríguez, daquela en 3º ESO, recibiu un accésit polo seu relato “Contos de Bruxas”. (Pódese ler premendo nesta ligazón)
En 2021 Aitana Noya Santos, daquela en 2º da ESO, recibiu o 2º premio polo seu relato “Solpor no Pico Sacro”. (Pódese ler premendo nesta ligazón)
-ACTA-
Sendo
as 20:00 h. do 9 de Nadal de 2022, o xurado do VII Certame de
narración breve Mestre Manuel Gacio acorda:
• Categoría
A:
1º Premio: Pico sagrado de Daniela Porto Fernández
2º
Premio: Picos, rapazas, ananos e mouros de Inés Paz Pedreira
•
Categoría B:
1º Premio: Un sábado en familia de Zaira Antelo
Iglesias
2º Premio: A falta de amor fai o valor de Rocío
Couceiro Martín
O xurado valorou a alta participación, con
case medio cento de escritos, e a tremenda orixinalidade e
imaxinación dos textos presentados, salientando a creatividade e a
tenrura dos máis cativos, a capacidade de sorprender, divertir e
conmover dos máis maiores, o compromiso social e o alarde dun amplo
abano de temas contemporáneos e universais, todo isto no máxico
escenario do Pico Sacro, referencia para os novos valores e fonte
inesgotable de creación literaria.
O xurado:
José Mª
Rodríguez Mallón / Carlos Cimadevila Álvarez / María Crespo
Cutrín
Os nosos parabéns a Zaira Antelo Iglesias!
E velaquí o relato que enviou Zaira:
UN SÁBADO EN FAMILIA
Esta historia aconteceu en 2021 un sábado, cando eu e a miña familia fomos de excursión a pasar o día no Pico Sacro todos xuntos. No día anterior quedaramos de saír da casa ás oito da mañá e levar comida feita para comer por alí. Miña nai encargárase de facer unhas tortillas, miña tía uns filetes de polo e miña avoa unhas merendas, e íamos pasar alí toda xornada.
Ese día pola mañá xa houbo un problema a primeira hora e era que os meus tíos de Ordes xa chegaran ás catro e media porque o meu primo Raúl se quedara durmido. Cando estabamos todos arrincamos para o Pico Sacro. O segundo problema foi que xa nos perdemos polo camiño para ir, porque nunha rotonda collemos a saída que non era e fomos dar a outro sitio polo que tivemos que dar moitas voltas e cando chegamos ao Pico Sacro xa eran as 11.
Estivemos dando voltas polo Pico Sacro, era todo moi bonito e cunhas vistas super bonitas. Á hora de comer decatámonos que todo o mundo marchaba e que ninguén comía no Pico Sacro. Nós levaramos unhas mantas para poñelas no chan pero como vimos que todo o mundo marchaba a comer a bares pensamos que tampouco se podería comer por alí, polo que nos puxemos a buscar un bar onde se puidera comer e en Google atopamos un bar que se chamaba A Picotiña.
Así que como xa estaba cerca puxémonos a andar para atopalo, cando chegamos ao bar había un montón de xente e tivemos que esperar bastante tempo a cola ata poder entrar. Cando xa estabamos sentados e nos viñeron preguntar que queríamos de comer pedimos tortillas, polbo, orella e un montón de cousas mais, que todo estaba riquísimo.
Cando acabamos de comer xa eran as 3:15 porque entre as sobremesas, o café e a leria que teñen xa nos dera esa hora. Polo que andamos todos apurados para que nos dera tempo a ver todo porque non queríamos marchar sen ver nada. Estivemos dando un montón de voltas.
E cando nos decatamos de que faltaban o meu primo Martín e a miña prima Laura, e non sabíamos onde se meteran e tampouco sabíamos canto tempo había que desapareceran, polo que nós supuxemos que desapareceran fai moi pouco tempo porque senón dariámonos de conta antes. Entón puxémonos a buscar por cerca nosa, miramos dentro das covas por se estaban xogando ás agachadas, miramos por todos os lados e decatámonos de que ía ser moi difícil encontralos xa que o lugar era moi amplo e había moitos recunchos, e tamén moitos sitios onde facerse dano.
Entón eu e miña irmá puxémonos a sacarnos fotos porque queríamos ter fotos das dúas xuntas no Pico Sacro para os recordos. Cando acabamos de sacar as fotos démonos de conta de que nós tamén os perderamos de vista, pero eu e miña irmá tiñamos o móbil e non nos preocupou polo que fomos sacar fotos a un sitio que nos parecera moi bonito e despois xa chamariamos para ver onde estaban todos.
Cando acabamos de sacar as fotos decatámonos de que os nosos móbiles non tiñan cobertura e que non iamos poder avisar para saber onde estaban. Estábamonos poñendo dos nervios xa, de repente aparecen Laura e Martín berrando polos nosos nomes e Martín estaba chorando.
Entón miña irmá foi onda el e resulta que se cortara nun dedo e que estaba sangrando, miña irmá que tiña tiritas no bolso deulle unha, púxoa e xa parou de chorar e seguiron xogando, iso si sempre ao noso lado sen se separar nin un pouquiño.
Estivemos ata as 8:30 da noite sen atopar a ninguén, cando xa estábamos cansos de andar e iamos descansar un pouco, atopamos polo Pico Sacro ao famoso favorito da miña irmá e meu que era Alba González Villa (Nairobi na Casa de papel e Saray Vargas en Vis a Vis), dábanos moita vergonza falarlle pero aínda así fomos onda ela porque levabamos moito tempo querendo coñecela e sacar unha foto con ela, foi moi amable con nós e tratounos super ben, ata sacou fotos con nosos curmáns.
Despedímonos dela e marchou, isto deunos máis ánimos para seguir andando un pouco máis en busca de todos. Pero seguíamos andando e andando e non atopabamos a ninguén, estábase facendo de noite e xa era moi tarde para estar nós sos polo Pico Sacro, meus primos xa estaban cansos e querían ir para a casa a durmir pero claro se non atopabamos nin aos nosos pais tampouco ían poder ir durmir. Claramente entón dixémoslle que se se portaban ben e esperaban un pouco a que encontraramos a todos tiñan unha sorpresa, polo que aguantaron un pouco máis portándose ben e sen protestar nada.
Cando xa estábamos a punto de acabar de ver o Pico Sacro miña irmá decatouse de que podía ver onde estaba a nosa nai desde o seu móbil para poder atopalos, pero claro como había en sitios que non tiña cobertura ás veces perdíase o gps e eles tamén estaban en movemento, pero intentamos seguilos polo móbil porque aínda que ás veces desaparecera o punto de onde estaban seguíamos andando todo para diante ata que volvía a aparecer, e se había un camiño esperábamos a que volveran a ter cobertura para seguir andando ata chegar a onda eles.
E cando o punto aparecía xa case ao seu lado de repente desapareceu, pero seguimos facendo coma sempre, se o punto desaparecía nós seguíamos andando cara diante ata que volvera a aparecer, pero resulta que había dous camiños e o punto non aparecía así que a min téñenme dito que cando se perde hai que coller sempre á dereita, polo que fomos polo camiño da dereita e chegamos a un lugar sen saída e alí non viamos a ninguén.
Xa estábamos a punto de dar a volta, de repente escoitamos a todos berrar SORPRESA!!!, e resultou que estaban alí todos escondidos para darlle unha sorpresa a Martín que era o seu aniversario e compráranlle un agasallo. Pasámolo moi ben e tivemos que volver para a casa.
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Mamá, quero ser Ziggy Stardust, de Iria Misa, con ilustracións de Alba Barreiro (col. Sopa de Libros. Xerais, 2018). Realización youtubeira: Sofía Dafonte Pazos, 1º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela O Pazo Baleiro, de Xabier P. DoCampo, con ilustracións de Xosé Cobas (col. Sopa de Libros. Xerais, 2002). Realización youtubeira: Lidia González Rey, 2º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Anagnórise, de María Victoria Moreno (col. Costa Oeste. Galaxia, 2017, 3ª edición). Realización youtubeira: Lidia González Rey, 2º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Memorias dun neno labrego, de Xosé Neira Vilas (col. Biblioteca Neira Vilas. Galaxia, 2016). Realización youtubeira: Jorge Lavandeira Vilares, 4º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler do libros de relatos Os escuros soños de Clío, de Carlos Casares (col. Biblioteca Carlos Casares. Galaxia, 2006). Realización youtubeira: Jorge Lavandeira Vilares, 4º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Flor de area, de Manuel Lourenzo González (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2013). Realización youtubeira: Ainoha González Iglesias, 3º ESO A, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela O corazón de Xúpiter, de Ledicia Costas (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2012). Realización youtubeira: Ainoha González Iglesias, 3º ESO B, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
A dúbida.
María Reimóndez. Xerais
Na miña opinión
o momento máis importante do libro é cando Deli escoita a declaración de Ana e
se dá conta de que non mente, e que o seu marido é culpable, xa que alí cambiou
a súa maneira de pensar, deuse conta de que toda a súa vida fora unha mentira e
empezou a facer o posible para que Vicente fóra ao cárcere.
A min este
libro gustoume bastante, xa que me parece que fala dun tema moi interesante, e
que sucede moito na realidade, como son as violacións. Ademais gústame moito a
maneira na que está escrito, xa que está en capítulos pequenos que enganchan, e
cando acabas un, queres ler outro, porque quedas coa intriga de que pasará no
seguinte.
O final
gustoume moito xa que Delí cambiou a súa maneira de pensar, saíu da burbulla na
que vivía e deuse conta de como era a vida na realidade, e iso era o que eu
quería que sucedera, xa que me “agobiaba” como pensaba no principio.
A linguaxe
utilizada neste libro pareceume fácil de ler. Na miña opinión, eu non lle faría
ningún cambio a este libro, e recoméndoo ler sen ningunha dúbida.
Lucía Grela Seoane (4º ESO)
A
min este libro gustoume moito, xa que fala dun tema importante,
onde ensinan unha realidade sobre este que está bastante
agochada.
Ademais esta
novela
tamén che ensina que aínda que as cousas se poñan moi difíciles,
hai que loitar polo que desexas ter ou neste caso demostrar.
Os
personaxes son moi interesantes e son reflexo dunha realidade que
pasa día tras día. O personaxe que máis me gustou foi Deli, xa que
aínda que o seu home fose o acusado, en vez de crelo, decidiu buscar
a verdade. Aínda que esta non lle gustase e lle prexudicase. Ademais
dela, tamén me gustou moito o personaxe de Lala, xa que creo que
debería de haber máis persoas como ela.
Ao final eu faríalle
algúns cambios, pero creo que é bastante axeitado e xa o esperas a
medida que vas lendo o libro.
É un libro curto e cunha linguaxe
moi fácil de comprender. Lese moi rápido xa que cando o empezas a
ler, só queres saber o seu final e o que vai acontecer.
Julio Rodríguez Picallos (4º ESO)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela A esmorga, de Eduardo Blanco-Amor (col. Biblioteca Blanco-Amor. Galaxia, 2014). Realización youtubeira: Alfredo Martínez Costa, 4º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela 22 segundos, de Eva Mejuto (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2019). Realización youtubeira: Nerea Sánchez Castro, 3º ESO A, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Marta ante o espello. Teresa Calo Fontán. Xerais
O libro trata dunha rapaza chamada Marta que sofre un trastorno alimenticio. Gustoume moito porque trata un tema moi importante que é a autoestima.
A obra pode ser unha arma de dobre fío, xa que por un lado está ben porque pode concienciar ás adolescentes e aos adolescentes de que non se poden obsesionar coa súa figura estética ata o punto de deixar de comer, porque pode levar a ter problemas moi graves de saúde ou incluso a morte. Pero por outro lado dá algúns trucos para aguantar a fame ou para baixar moito de peso, e iso baixo o meu punto de vista non estivo ben.
No libro aparecen varios personaxes. Marta, a nai de Marta e o pai de Marta, baixo o meu punto de vista foron os máis importantes. O personaxe que máis me gustou foi a nai de Marta, que creo que non se cita o seu nome na historia (tampouco o do pai). Gustoume a súa contribución na historia porque en todo momento apoiou a súa filla coa súa enfermidade. Un personaxe que non me gustou foi o pai de Marta, porque moitas veces facía sentir mal a Marta, con cousas como dicirlle que iso de non comer era un capricho, etc. E por último o personaxe de Marta ao principio non me gustou porque dicía que o de baixar de peso valera a pena e cousas así. Pero ao final gustoume porque entrou en razón con que non valera a pena. A miña personaxe preferida foi a nai de Marta polo anteriormente citado.
Samuel Grela Seoane (3º ESO B)
A Pomba e o Degolado. Fina Casalderrey. Xerais
Os personaxes principais son o neno e o avó. O neno é moi bo e coida tanto do seu avó como do seu amigo cando lle morre o pai. O avó enferma pero o neno sempre está aí para coidarlle todos os paxaros que tiña o avó mentres que non se recuperaba. E o avó tivo alegría sempre, e sempre coidou do seu neto. O neno levou unha decepción moi grande co pai pero se queredes sabela teredes que ler o libro, eles dous son os meus personaxes preferidos.
O libro gustoume, podía ser mellor pero tampouco está nada mal. Ao principio cando o empezas a ler é un pouco aburrido e non entendes nada (polo menos eu), pero segundo o vas lendo máis a historia xa me gustou máis e o entendía mellor. É moi fácil de ler. Recomendo lelo ata o final e non deixar de lelo polo principio porque ao final é moi chula a historia.
Este libro non é moi longo, xa que ten poucas páxinas aínda que a letra tamén é bastante pequena.
Zaira Antelo Iglesias (3º ESO A)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Reo, de Xesús Fraga (col. Costa Oeste. Galaxia, 2012). Realización youtubeira: Manuel Pardal Noya, 2º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela Anagnórise, de María Victoria Moreno (col. Costa Oeste. Galaxia, 2017, 3ª edición). Realización youtubeira: Manuel Pardal Noya, 2º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela A chave das noces, de Xabier P. DoCampo (col. Fóra de Xogo. Xerais, 2018). Realización youtubeira: Uxía Mariño Parafita, 3º ESO B, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Unha nova entrega no noso recuncho de realización youtubeira, velaquí o Book tráiler da novela O Pazo Baleiro, de Xabier P. DoCampo, con ilustracións de Xosé Cobas (col. Sopa de Libros. Xerais, 2002). Realización youtubeira: Iván Regueiro Liste, 2º ESO, CPI Viaño Pequeno (Trazo)
Sete Caveiras. Elena Gallego Abad. Xerais
A min este libro paréceme moi entretido e bastante interesante xa que Marta ten uns dotes de detective impresionantes e non se rende ata obter a verdade, ou averiguar o que sucedeu na realidade, por exemplo cando Curuxeiras desaparece, Marta non se rendeu ata atopar o verdadeiro asasino e non o que a policía pensaba que era o asasino.
Na miña opinión a este libro non lle fai falta ningún cambio moi significativo, só que con cada personaxe do que se fala que non se entreteña tanto, porque había partes nas que en tres, catro paxinas se seguía falando da vida do mesmo personaxe e noutras só se mencionaba en tres liñas ou nada.
O meu personaxe favorito é Marta xa que con todo o acontecido e en todos os problemas que se puido meter decidiu seguir investigando pola súa conta, e nunca se rendeu, sempre seguiu a diante.
O final deste libro non o esperas, porque revela a causa de porqué o asasino está indo polos amigos de Curuxeiras e a por Curuxeiras, e encanto se conta a historia xa sabes quen é o asasino só por intuición.
Sergio Señarís Suárez (4º ESO)
A punta de pistola. Fran Alonso. Xerais
Este libro gustoume moito, simplemente porque ten un tema moi interesante.
Ao principio pensaba que non ía ser entretido porque como empezaba con dúas historias á vez e non pensei que esas historias se fosen a cruzar. E menos cando no medio do libro empezou outra, no momento onde se intercambian as historias pareceume moi orixinal.
O meu personaxe favorito foi a camioneira, porque foi moi valente sendo como era e comportándose así diante da xente. En cambio o personaxe de “O Varas” non me gustou nada, pensa dunha maneira machista e non sabe o que quere, compórtase como un neno pequeno e non sabe tratar cos fillos.
Foi un libro moi doado de ler, cunha letra grande e con poucas páxinas. Foi dos libros máis entretido e interesante dos que eu lin. Ten un punto de intriga no medio o cal lle dá o toque que necesita. Por iso eu recomendaríallo a moita xente.
Antía Bello Liñares (3º ESO A)
A min, este libro gustoume moito. É un libro que conta dúas historias paralelas, a historia dunha camioneira e a historia de Rica e o Varas, unha parella a que os Servizos Sociais lle quitan os fillos porque non os consideraban capacitados para ser pais polo trato que lles daban, e que deciden ir a secuestralos.
Non me resultou difícil de ler porque non se fai aburrido, e o vocabulario, ao ser sinxelo, tampouco é difícil de entender.
Ao meu parecer, o momento máis destacado do libro, foi cando leron os historiais do Varas e de Rica, xa que me axudou a entender e a encaixar moitas cousas no libro.
O personaxe que máis me gustou do libro é a camioneira, xa que nos demostra falando no seu galego dialectal o traballadora e constante que é con respecto ao seu traballo.
Sen dúbida recomendo este libro.
Uxía Mariño Parafita (3º ESO B)
Mercurio. Emilio Alonso. Xerais
O momento máis importante do libro pareceume que foi cando o protagonista destapou unha rede criminal que actuaba na antiga fábrica e facían bombas sucias con sensores de mercurio, porque o protagonista demóstranos os seus dotes detectivescos ao resolver dous casos á mesma vez.
O tema deste libro é moi emocionante porque é un libro de carácter policíaco e tamén porque nos ensina como vai recollendo pistas do caso a medida que avanza a historia, mais o caso que el mesmo estaba a investigar.
Este libro ten un desenvolvemento un pouco complicado, porque o protagonista nos empeza a falar de que ía ver certa persoa para obter pistas e despois empeza a investigar o caso da fábrica, o cal fai que te perdas un pouco na historia pero cando segues lendo empezas a encontrarlle o sentido ao argumento.
A esta historia non lle faría moitos cambios, só cambiaría o de que o protagonista nos conte a vida dos convidados na reunión, porque pérdeslle o sentido ao argumento. Tamén cambiaría o de que non conte como foi a operación na que desmantelou unha operación de tráfico de droga alterada con químicos, porque fai que teñas máis interese por saber como foi e non conta como sucedeu esa detención.
Íker Señarís Suárez (4º ESO)
Memorias dun neno labrego. Xosé Neira Vilas. Galaxia
A min pareceume o libro máis divertido e interesante dos que levo lidos deste autor, xa que conta varias historias á vez como da súa infancia na súa aldea, o loito que ten que gardar pola morte do seu tío, como é un día de festa na súa aldea, as historias da súa nenez,....
Tamén é moi entretido e cada vez canto máis avanzas na súa lectura máis e máis que vai enganchando a lectura. A min a historia que máis me gustou foi cando Balbino, o neno protagonista, nos conta como non pode ir á festa porque na súa casa están de loito pola morte do seu tío Braulio e como ten que vestir de negro aínda que a el non lle gusta facelo.
Tamén me gustou moito porque a través do protagonista vamos aprendendo moitos costumes e cousas que se facían antigamente nas aldeas e tamén se ve que Balbino tenlle moita paixón a vivir nese lugar.
O que cambiaría desta novela foi cando o noso protagonista tivo problemas co señorito e seu pai lle rifou a el, aínda que non era a súa culpa e non o crían a el.
Por outra parte a min sorprendeume o final de moitas historias da novela, xa que eu non me imaxinaba ese final senón outro moi diferente e tamén eu creo que é moi axeitado.
No caso da linguaxe é moi adecuada para os rapaces e é moi fácil de entender.
Jorge Lavandeira Vilares (4º ESO)
O momento máis importante do libro pareceume que foi cando o protagonista, despois de moito tempo, consegue facer un novo amigo do cal se fai moi amigo, e tamén pode volver ás festas porque o tempo de loito xa pasara e xa era libre de facer o que quixese. Xa que era un neno ao que lle gustaban moito as festas e ademais podía estar co seu mellor amigo nelas.
O tema deste libro paréceme que é moi interesante porque a narración fálanos dun neno que a pesar de ser pobre traballaba e conseguía saír adiante e axudaba a súa familia a vencer os atrancos e a conseguir comida, tamén sacaba as vacas a pacer á leira ás tantas da maña e volvía ao amencer para saír a gañar uns cartos traballando pola aldea.
O mellor personaxe é Balbino, o protagonista, porque é moi traballador e responsable, porque non vai xogar cos amigos senón que traballa para poder gañar uns poucos cartos e poder axudar na casa para poder vivir mellor.
Íker Señarís Suárez (4º ESO)
A parte que máis importante me pareceu neste libro foi cando Balbino decide deixar de fuxir e obedecer todo o que lle digan e bota o valor suficiente para encarárselle ao señor e a seu pai. Outra parte que me pareceu moi importante foi cando a pesar de estar lastimado decide e bota as suficientes forzas para coller e fuxir do seu fogar para que seus pais non teñan que pagar as consecuencias dos seus actos.
Esta novela é moi interesante, xa que Balbino é un neno de poucos recursos e sen amigos, a pesar diso ten unha gran determinación e toma decisións que un neno normal da súa idade non tomaria.
O meu personaxe preferido é Balbino aínda que a curmá de Balbino ou o seu mellor amigo tampouco están nada mal, a súa curma é una rapaza independente e o seu mellor amigo é un rapaz pobre pero que non se deixa intimidar por ninguén nin por nada.
En xeral foi un libro que me gustou moito, ten un vocabulario moi sinxelo.
Sergio Señarís Suárez (4º ESO)
