Leyendas inmortales

AQUÍ  puedes acceder a la lectura de las Leyendas de Bécquer


Recordad, 4º de ESO, que para clase de Literatura Española quedamos en leer:

- El beso
- La rosa de pasión
- El Cristo de la calavera
- La ajorca de oro
- El Monte de las ánimas
- El rayo de luna

Vai de contos

(...) la mamá de Pulgarcito vivía en un zapato y tenía tantos hijos “que no sabía qué hacer”, en los cuentos, los niños son abandonados, devorados por algún ogro, salen a mendigar o a buscar fortuna evitando ser una carga para sus padres.

Una versión que antecede a La bella durmiente, el Príncipe, que ya está casado, viola a la princesa y ella tiene varios hijos sin despertar, hasta que son ellos quienes rompen el encantamiento cuando la muerden al momento de amamantarlos. En una versión anterior a Cenicienta, la madrastra trata de matarla empujándola al horno pero por error quema a una de las malvadas hermanastras.

El mundo de los campesinos es un mundo cruel, brutal lleno de huérfanos y madrastras, donde hay que sobrevivir: los caminos están desolados y al mismo tiempo llenos de peligros, los lobos aúllan, los ladrones pueden estar agazapados en cualquier lugar. Los viajantes no tienen dinero para pagar una posada y además ahí también corren el riesgo de ser degollados y despojados de sus pocas pertenencias. Sin sermones ni moralejas, los cuentos franceses muestran que el mundo es un lugar cruel y peligroso, es mejor ser desconfiado. La mayoría de los cuentos no están dedicados a los niños, más bien tienden a ser admonitorios. 

Nunca llegará a nosotros el dramatismo con el que se contaban esos cuentos: el crepitar de la leña en el fogón, las pausas, los golpes en la mesa, los gestos, las palmadas, las carcajadas o los gritos que produjeron, pero, aunque difuso, alcanzamos a percibir un débil rumor de los miedos y los deseos de aquellos seres aparentemente mudos.

Aquí o artigo completo

E HOXE.... UN CONTO

La Cenicienta que no quería comer perdices from Gabriel Bou

O Sol e o Vento

Este é un conto do escritor ruso León Tolstoi traducido ao portugués.

O sol e o vento discutiam sobre qual dos dois era mais forte. 

O vento disse: 

- Provarei q sou o mais forte. 

Vê aquela mulher q vem lá embaixo com um lenço azul no pescoço? 

Aposto como posso fazer com q ela tire o lenço mais depressa do q vc. 

O sol aceitou a aposta e recolheu-se atrás de uma nuvem. 

O vento começou a soprar até quase se tornar um furacão, mas quanto mais ele soprava, mais a mulher segurava o lenço junto a si. 

Finalmente, o vento acalmou-se e desistiu de soprar. 

Logo após, o sol saiu de trás da nuvem e sorriu bondosamente p/a mulher. 

Imediatamente ela esfregou o rosto e tirou o lenço do pescoço. 

O sol disse, então, ao vento: 

- Lembre-se disso: 

“A gentileza e a amizade são sempre mais fortes q a fúria e a força.

Foto vista en debaixodamontanha.blogspot.com.es

“

Participa no concurso sobre "O principiño" de Saint-Exupèry

Entre o noso alumnado hai varios que teñen conta na rede social Twitter e agora poden participar neste concurso literario da Editorial Galaxia sobre O principiño de Saint-Exupèry, co hashtag #gustameoprincipiñopor

Velaquí as bases ao completo:
A Editorial Galaxia bota a andar un concurso en twitter arredor de O Principiño co gallo das vinte edicións en galego do clásico de Antoine de Saint-Exupèry.

Onte informabamos de que viña de sair do prelo a viséxima edición en galego de O Principiño, obra que na Editorial Galaxia publicamos no ano 1972 en tradución de Carlos Casares.

Co gallo deste acontecemento a Editorial Galaxia bota a andar un concurso en twitter que pretende animar aos internautas, a través desa rede social, a elaborar un breve texto que explique por que lles gusta O Principiño.

A través do hastag #gustameoprincipiñopor todas e todos os que o desexen poderán participar no certame en rede dende hoxe mesmo ata o vindeiro 7 de febreiro (dúas semanas en total), completando os 140 caracteres que nos permitirán saber que é o que nos gusta desta obra inmorrente.

Entre todos os participantes elixiremos o mellor texto que levará como premio unha edición en tapa dura da obra de Saint-Exupèry así como un exemplar de todas e cada unha das obras literarias de Carlos Casares, tradutor do libro e coleccionista de edicións en distintas linguas da obra.

Ánimo a todas e a todos. Contádenos por que vos gusta O Principiño.

O evento do trimestre

Non queremos marchar de vacacións de Semana Santa, , sen reseñar o que consideramos o melloriño do acontecido no centro no 2º trimestre recén rematado: "Os maiores contan aos pequenos".

Esta actividade, iniciativa de Sofía Rama, profe de galego, fixérase anualmente durante uns anos, e logo dun descansiño, este ano dende a biblioteca animamos a que se recuperase. Coa incorporación do "musical", cun relato preparado polos alumnos co asesoramento de Ignacio Portela, o profe de música. O resultado: un exitazo. Dende aquí queremos felicitar aos participantes e @s organizadores.

Os alumnos de 4º ESO que non participaban como contacontos, foron "enviados especiais" para cubrir o evento. Marcos Gesto, Adrián Vilacoba e Juan Bodelo, vírono así (atrevéndose a puntuar algunhas das actuacións, e logo falan dos profes) :

Na xornada do día 28/02/11 celebrouse o evento chamado “Os maiores contan aos

pequenos” que consistiu en que varios grupos formados por algúns alumnos de 3º e 4º

de ESO, prepararon unhas “contadas” para os pequenos de infantil e primeiro ciclo de primaria.

O primeiro grupo de contacontos formárono Joge Portos, Agustín Calviño e Alba

Viqueira (narradora).

O conto que interpretaron foi A mosca chosca, nel, Jorge interpretaba a mosca chosca

e Agustín a todos os invitados da mosca chosca. Utilizaron peluches para distinguir os

diferentes personaxes.

Nota do grupo: 7

O segundo grupo, en realidade un só contacontos, que foi Ivan Portos, contou o

conto chamado Mateo.

Nota: 5.99, é decir, 6

O terceiro grupo formárono Laura Otero , Alba Viqueira, Alba Ramas e Andrea Louro.

Representaron A ratiña presumida

Laura era a ratiña, Alba Viqueira, dous dos pretendentes,o galo e o touro, e Alba Ramas interpretou os restantes (o gato, o can e o ratiño).

Nota: 9

O sexto grupo formado por Esther Iglesias, Samara Fraga, Beatriz Bardanca e

Nuria Calo e o narrador, Adrián Paz, interpretaron o conto Os tres porquiños.

Nota: 5.9

O último grupo foi o formado por Sonia e Nuria Calo, Ricardo Rodríguez

e Iria Vales. Representaron o conto chamado A noite que Martiño tivo ganas de mexar.

Nota: 7.9

A representación especial da xornada estivo a cargo de Bertín Iglesias, Iván Portos,

Agustín Calviño, Esther Iglesias e Samara Fraga que representaron o conto musical Os tres osiños. Hai que resaltar o gran traballo do seu director Ignacio Portela, profe de música.

Nota: 9.1

Tamén houbo "enviados especiais" de 3º ESO: Alex Cancela, Marcos Casas, Alberto Pardal e Jose Manuel García, que comentaron ao respecto dalgúns dos contos o seguinte (sen piedade) :

"Alba Viqueira como narradora botouse a rir, menos mal que o puido arreglar"

"Cando contou Iván Portos o conto de Mateo, ao rematar os rapaces pedían OU-TRA, OU-TRA..."

" Gustáronos os bicos do conto da ratiña" (Isto non o entendemos moi ben)

"Cando Richi fixo de narrador, o público tivo que esperar moito, e ademais botouse a rir mentres lía"

"Destacamos os efectos especiais sublimes do conto dos tres porquiños"

Estamos estudiando a posibilidade de subir ao blog as fotos e os vídeos do evento, pero as novas tecnoloxías van chegando amodiño á biblioteca.

Terceiro e divertidísimo conto destacado no concurso "Vellos contos, novos finais"

Por Leandro Fernández (2º ESO)


Érase unha vez tres porquiños que vivían nunha aldea. Un día os tres porquiños estaban na súa casa coa súa nai, e ela díxolles que xa eran maiorciños e que fixeran cada un a súa casa para vivir nela.
Un día estaba un cochiño na súa casa de ladrillo e veu o lobo que quería comelo. E o lobo tanto soprou que acabou tirando a casa de ladrillo e o cohiño foi a casa do seu irmán que tiña unha casa de madeira. O lobo foi a esa casa e tanto soprou que acabou derribando a casa e os dous cochiños foron a casa do seu irmán que tiña unha casa de palla. Entón, o lobo foi para a súa casa e mentres que o lobo durmía, os cochiños derribaron a súa casa e chamaron a un cazador para que viñera cazalo. Pero non foi un cazador o que os axudou senón Cincenta, que o escarmentou dandolle co zapato de cristal na cabeza. E o lobo xamais volveu poñer zapatos de cristal.

Segundo conto destacado do concurso "Vellos contos, novos finais"

Por Cristina Deus (1º ESO)

Bríncameles

Silvia era una nena mi guapa e coqueta e ademáis chamábanlle Brancaneves, pois encantáballe a neve. Vivía en Trazo e sempre quería ser a mellor arreglada e a mellor vestida da clase,pois quería chulearse diante das súas amigas.

Un día, no autobús escolar cara o colexioViaño Pequeno, quedou durmida, pois a noite anterior estivera vendo ata moi tarde a súa serie favorita, Hannah Montana. De repente sentiu algo nasúa boca… Era Xabier, un neno da escola que estaba por ela e que aproveitara o momento para bicala. Brancaneves, ao sabelo, enfadouse de tal modo que ata lle deu un sopapo en toda a cara.

Pouco despois chegaron ao colexio e como a mestra viu que Xabier chegara chorando por culpa de Brancaneves berroulle moito a ela, pero non lle importou. Todas as rapazas da clase envexaran sempre a roupa coa que vestía Brancaneves e o seus peiteados, ata que un día chegou unha rapaza nova, chamada María.

María era moi boa nena, moi humilde, todo o contrario que Brancaneves. Por iso desde aquela as rapazas empezaron a deixar a Brancaneves de lado e empezaron a estar con María. Daquela Brancaneves empezou a terlle moitos ciumes, tanto que un día deulle a María unha crema perxudicial para a pel, dicíndolle que era moi boa e que lle faría ter unha pel sen grans e moito máis suave. María, como era moi confiada, aceptouna e inmediatamente boutona na cara. Cando se deu conta tiña a pel chea de grans e de manchas.

Brancaneves, ao ver que o engano lle funcionara, foille preguntar ás rapazas da súa clase se aínda querían seguir sendo amigas de María. Elas respondéronlle que si, porque non lles importaba como fose María por fóra, senón que lles importaba como era por dentro e aí era mellor ca ela.

Primeiro conto destacado do concurso "Vellos contos, novos finais"

Por Tamara Muíño (2º ESO)

Fermosa

Érase unha vez un home que tiña tres fillas, dúas delas eran guapísimas. A máis pequena non era moi guapa, pero si que era unha gran persoa.O cal facía que as irmás se riran dela.

Un día o comerciante tivo que facer un viaxe de negocios, as irmás máis grandes pedíronlle roupa para que a trouxese cando volvera da viaxe, mentres que María –así se chamába a filla menor do comerciante- só lle pediu unha rosa.

No camiño de volta, unha nevarada pillou por sorpresa ao comerciante.Cando cría que xa ía morrer ,viu ao lonxe unha luz, acelerou o paso e atopouse cunha fogueira e unha tenda de campaña. Seguiu mirando dentro da tenda , encontrou un saco de durmir e quedouse durmido dentro del.

Cando ía polo cabalo para marchar, viu unha roseira que lle recordou a María. Cortou unha rosa cando se oíu un ruído, e viu un home fermoso que lle preguntou:

-Porque colles as miñas rosas sen permiso?

-Perdoe señor, eu pensei que a roseira era do bosque, era para levarlle unha rosa que me pediu a miña filla.

-Unha das súas fillas pediulle unha rosa?

-Si, só me pediu eso e quería levarlla.

-Pode vostede lévalle a rosa a súa , pero cunha condición, que ma traía aquí e ma presente.

O comerciante colleu a rosa e prometeulle que traería a súa filla para que a coñecese. Cando levou a súa filla, a rapaza namorouse do rapaz, que se chamaba Adrián, pero ao rapaz non lle gustaba moito María, porque non era moi fermosa.

María pasou con Adrián tres meses, os dous fóronse coñecendo mellor ata que un día o comerciante enfermou e ela foino coidar, pero prometeulle a Adrián que volvería.Cando marchou , Adrián decatouse de que estaba namorado dela, porque como di o refrán “non sabes o que tes ata que o perdes”. A rapaza foi coidar ao seu pai pero regresou de contado porque o seu pai morreu.

Cando xa pasara un tempo despois de que o pai de María morrera , o rapaz decidiu que xa era hora de pedirlle a María que casase con el, e preguntoulle:

-María , quéres casar comigo?

A rapaza non sabía que contestarlle , pero pensouno mellor e dixo:

-Non quero casar contigo.

-Por que?

-Porque ti xulgas polas aparencias e as aparencias enganan.

E así María volveu para a casa de seu pai , aínda amando a Adrián como o amaba. E Adrián aprendeu a non xulgar polas aparencias, e xurou volver a estar con María.

Os máis destacad@s do concurso!!

Hoxe reunímonos na biblioteca no recreo da mañá para agradecer aos alumnos e alumnas a participación no concurso "Vellos contos, novos finais". Ademais, quixemos destacar algúns dos traballos elaborados.

Pola súa sensibilidade e capacidade para plasmar no conto o obxectivo do concurso, creando unha protagonista decidida e que sabe o que quere, destacamos o conto de Tamara Muíño (2º ESO)

Pola súa creatividade e inventiva, dándolle vida e modernidade a un personaxe clásico e refacendo totalmente a súa historia, destacamos o conto de Cristina Deus (1º ESO).

Polo seu sentido do humor e o divertido enredo no que mete aos seus personaxes, pola capacidade de relacionar diversos contos e crear un sorprendente final, destacamos o conto de Leandro Fernández (2º ESO).

Nos próximos días iremos colgando estes tres contos, e nos seguintes algúns máis, para que tod@s podamos lelos, pasar un bo rato, e felicitar aos seus autor@s e/ou opinar sobre as súas creacións.

Estate ao loro, que o seguinte conto que apareza no blog, pode ser o teu !!!

E se nos animamos a participar?

Aquí vos deixo información sobre dúas convocatorias de concursos, un de contos e outro de fotografía. Aquel@s que participastes o ano pasado no I obradoiro de fotografía que organizamos dende a biblioteca, podedes amosar agora as vosas dotes artísticas. E aquel@s que estades descubrindo as vosas dotes de escritor@s, podedes seguir a cultivalas. (Se vos animades e precisades axuda, pasádevos pola biblio e falade con Asun)

Concurso de relatos breves Minicontos De Luns a Venres

1.200 caracteres sen contar espazos. Cada autor pode enviar máximo tres contos. Hai que mandar aos dous correos electrónicos, o do PEN e o de LV: Consulta as bases íntegras ao pé da páxina 13 da ligazón adxunta.

- Convocan:
Centro PEN de Galicia
Xornal L-V De luns a venres
Dotación: 1º 600 €, 2º 300 €, 3º 100
Máis información

VI Concurso de Fotografía `O meu camiño a Santiago´

Tres categorías: participantes ata 13 anos, de 14 a 30 anos, e de máis de 30 anos. Tamaño de fotografía mínimo: 20x25 cm se é analóxica, 20x30 cm se é dixital; montada nun soporte de 30X40 cm. Cada participante poderá presentar cantas fotografías considere. Todas as fotografías presentadas amosaranse nunha exposición itinerante. Máis información na ligazón.

- Convoca / enviar a:
Federación de Centros Xuvenís Don Bosco de Galicia
Rúa de Belvís, 2.
15703 Santiago de Compostela
Dotación: 90€ 1ª categoría, 180€ 2ª categoría, 150€ 3ª categoría
Máis información
fed.galicia@confedonbosco.org

Sobre o concurso "Vellos contos, novos finais"

O próximo martes 30 esperámosvos a tod@s na biblioteca para darvos as grazas pola vosa participación, que premiaremos cun pequeno agasallo.

Ademais queremos destacar tres, entre todos os contos entregados, que nos chamaron a atención pola súa sensibilidade co tema, a súa creatividade e o seu sentido do humor. Está a ser difícil seleccionar só tres!!

Todo isto o martes 30 no recreo da mañá na biblioteca (só vos imos roubar dez minutiños do recreo, e co frío que vai estes días, aquí estase ao quentiño!!)

POLA IGUALDADE DE XÉNERO

Presentamos hoxe a primeira actividade que propoñemos para todo o alumnado da ESO.
O vindeiro día 25 celebrarase o día internacional contra a violencia de xénero, e como sabemos que unha das causas que levan á violencia é a educación en desigualdade, apostamos por darlle a volta e promover a igualdade. Imos cambiarlle o final aos contos que nos levan contando toda a vida, para actualizalos aos novos tempos e as novas demandas da sociedade.

Aquí vos deixo a convocatoria. Xa vos contaremos como responde o personal :)

CONCURSO

“ VELLOS CONTOS,

NOVOS FINAIS”

Nos contos clásicos as rapazas son "débiles, torpes, fráxiles, sumisas e, por suposto, todas guapísimas, e o seu único obxectivo parece ser namorar ao rapaz. Ah! E nunca toman a iniciativa. Os mozos son fortes, ricos, guapos, e moi valentes, case poderiamos dicir que nunca teñen medo de nada. E se o teñen, non deben dicilo xamais. Ah! E deben facerse cargo da súa amada e comprometérense a protexela e coidala para sempre.

¿E que os mozos non se namoran das mozas fortes, divertidas e intelixentes?

¿E que as mozas non se namoran de mozos menos guapos e ricos, e que sexan capaces de amosar o que verdadeiramente senten?

• Como participar? Debes rescribir un conto clásico pero adaptando os personaxes aos tempos actuais. Por que Carrapuchiña non pode enfrontarse ao lobo? Por que o príncipe de Cenicienta, en vez de príncipe, non pode ser un rapaz normal que busca traballo e proponlle deixar aquela horrible casa e montar a medias un negocio?

Podes ver algúns contos clásicos AQUÍ EN:

http://personales.mundivia.es/llera/cuentos/cuentos.htm

Podes ver algúns exemplos de vellos contos con novos finais AQUÍ EN:

http://www.youtube.com/watch?v=hb_apQ4njcY

http://www.youtube.com/watch?v=uYSQZ68pOVk

• Cando participar? Debes apuntarte na biblioteca antes do venres 12, e entregar o teu conto antes do luns 22
• Onde me apunto? Na biblioteca
• Hai premios? Por suposto, para tod@s @s participantes, e tamén para @s gañador@s
• En galego ou en castelán? Na lingua que ti queiras. Iso si, limpo e sen faltas
• Tes algunha dúbida? Pásate pola biblioteca e pregunta