Conta de Libros (XVIII): Cartas de inverno, Agustín Fernández Paz

Cartas de inverno, Agustín Fernández Paz, Col. “Fóra de Xogo”, Xerais

Que momento do libro me pareceu máis importante.
-Cando entrou Xabier na casa e atopou a Adrián, e logo pensou que foi el quen puxo o lume para acabar con toda esa maldade, que parecía estar dentro dela. Pero aínda así queimando a casa o caderno non sei como saíu e foi dar ao monte polo que camiñaba Tareixa, iso si que foi moi intrigante. Fágome preguntas como: Cómo chegou o caderno ao monte? Os libros andan? Cousas moi raras...
Interesouche o libro?
-Gustoume moito, é como se unha frase tirara pola outra, é un libro dos poucos que me enganchou e desde que o collin non o puiden soltar.
Farias algún cambio?
-Si, no final non me gustou que morreran, mellor sería pois que Adrián se salvara e acabase por casar e ter fillos con Tareixa. O final é como moi frío, pero iso penso que é o que fai que enganche a lectura a intriga de todo o que pasara e logo pasa todo o contrario.
Tiveches problemas co vocabulario?
-Pois non moito a verdade, é un libro sinxelo e moi entretido. Recoméndoo a min encantoume, leriao unha e outra vez e non me cansaría de lelo.

Alba Docampo Noya (3º)