O libro non é que me encantase xa que se
me fixo un pouco aburrido porque o tema non é o que a min me gusta xa que non é
de misterio e tamén porque se me fixo moi longo.
A parte que máis me gustou foi
cando Alfredo marcha porque seu pai non lle deixa estudar o que el quería
porque a pesar de que foi duro éralle mellor marchar que seguir onda el e
estudar o que el quería.
A que menos foi cando morre a súa avoa debido a que
ela era moi boa con Alfredo porque foi un momento moi triste. Cambiaría o
comezo xa que se me fixo bastante aburrido.
O desenvolvemento pareceu un pouco
lento sobre todo ao principio xa que contaba case todo o que lle pasaba. O
final gustoume porque Primitivo recapacita e fai as paces con Alfredo e todo
queda arreglado.
Recoméndollo a persoas da miña idade ou
máis maiores xa que se fosen máis pequenos igual non entenderían algunhas
cousas das que aparecen non libro.
Este libro pareceume moi interesante, a parte que máis me gustou foi cando Alfredo foi a velar a seu pai na tumba porque morrera cando foran a deter aos ladróns nunha tenda que xusto lle quedaba ao lado de onde traballaba e a súa morte foi porque eles estaban roubando e cando entraron dispararon sen xeito e xusto lle pegaran un tiro nas costas. Ademais el traballaba cos policías e ao seu funeral foron todos os seus amigos da policía e mais a súa familia.
O que lle podería cambiar neste libro é que o pai de Alfredo non morrese porque foi moi triste e todos lamentaron a súa queridísima perda.
A min este libro pareceume bo, porque ten unha linguaxe sinxela menos algunhas palabras que ben se poden sacar os seus significados polo seu contexto.
A miña opinión é que se lle podería recomendar a rapaces ou rapazas que lle gusten os libros que van sobre a tristeza.
Alejandro Vásquez Fernández (3º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario