Os camelos non falan....ou si...?

Por Adrián Landeira Pose (1º ESO)

No Club de lectura no primeiro trimestre limos un libro titulado Palabras de caramelo do autor Gonzalo Moure.

A historia desenrólase no Sáhara, o protagonista é

Kori, un rapaz saharaui xordomudo. Na escola especial a que el iba, so debuxaban, aprendían a atarse os cordóns... as cousas máis sinxelas para poderse defender eles solos. Kori, ao ser xordo, non sabía o que dicían as demais persoas, salvo os nomes que recordaba polos movementos dos beizos. Por exemplo: El era Kori (boca pechada, boca estirada), e súa nai Mahfuda (beizos pechados, boca aberta, boca pechada, boca aberta). Kori non  sabía que os camelos non falaban, porque ao regurxitar a comida movían a boca e os beizos, polo tanto Kori pensaba que os camelos falaban.

A Kori gustábanlle moito os animais, pero en especial un: O camelo. No Sáhara os camelos son animais de gando, como aquí as vacas. Criábanas e cando se facían maiores sacrificábanas.

Os tíos de Kori tiñan unha camela, e, cando saía da escola, sempre ía ver a camela. Un día Kori ía ver a camela e , ao chegar, tiña unha cría, a que Kori decidiu chamarlle caramelo, pola súa cor.

Kori aprendeu a escribir e sempre que ía ver o camelo levaba papel e bolígrafo para anotar o que o camelo lle “dicía”. Kori fíxose moi amigo do camelo, o camelo foi medrando e chegou a hora de sacrificalo, pero non quixeron dicirlle nada ao neno. Kori ao final acabouse enterando e decidiu marchar co camelo ao deserto do Sáhara. Ao final o seu pai e o seu tío fóronos buscar ao deserto porque senón morrerían sen auga e comida.

Chegou o día do sacrificio e Kori foi co seu tío e dous honorables homes do poboado a ver como sacrificaban ao camelo. Levou con el papel e bolígrafo para anotar todo o que lle dicía o camelo antes e durante o sacrificio. O camelo empezou a mover os labios e o  seu tío degolou a cabeza do camelo, o cal berraba e movía os beizos. E Kori aguantou durante o sacrificio e viu como mataban ao seu mellor amigo. Ao escribir todo o que seu amigo, o camelo, dicía, saíulle un poema que en realidad escribira el, porque os camelos non falan.

Kori medrou e seguiu escribindo poemas, ata que se fixo un xoven poeta moi reconocido en todo o país. O poema que Kori escribiu chamouse “Palabras de Caramelo”, como o seu amigo o camelo.

O que máis me gusta do conto e que Kori non se separou do seu amigo ata nin sequera á hora da súa morte.

Valoración persoal deste libro: 8