Andel de Libros (VIII): Cartas de inverno, de Agustín Fernández Paz

Cartas de inverno. Agustín Fernández Paz. Xerais

Ai as cartas! Este libro gustoume moitísimo. É moi interesante e aventureiro. Non podes para de lelo, xa que sempre queres saber o desenlace desta intrigante historia.

Os personaxes encántanme, parécenme moi axeitados, en todo momento saben levar a situación, sobre todo Adrián. As cousas que pasaron nesa casa son tan raras, que realmente fan que o libro sexa xenial. 

O momento máis importante na miña opinión, foi cando Adrián entrou nesa habitación, que cheiraba a peste, xa que debía facer moito tempo que non se abría, tamén me pareceu moi importante cando Tareixa queima o libro dos debuxos.

O final paréceme moi triste, xa que morren os dous e ata chegar ó derradeiro capítulo tes a esperanza de que ó queimar a casa, saian os dous vivimos. 

Resultoume moi fácil de ler, porque engancha e ten unha lingua moi sinxela. Anímovos a todas e atodos a lelo, xa que é incríbel, emocionante, triste, aventureiro e sobre todo, intrigante.

Alba Rey Brea (3º ESO)    

Para min o momento máis importante é cando Adrián se muda para a casa enmeigada e lle transcorre todo o acontecido, porque é o momento máis intrigante e interesante. 

O tema pareceume que enganchaba moito ao lector xa que é moi raro escoitar falar sobre unha casa enmeigada.

O desenvolvemento está ben, só que as datas poden chegar a enredar ao lector porque non se sabe cando ocorre cada suceso. 

O final tamén está ben, só que unha casa enmeigada queimada... queda algo raro, eu en vez de que a casa acabara queimada pois mellor poñería que a casa quedou precintada pola policía e nunca ninguén mais soubo nada sobre a casa.

Para min o mellor personaxe de todos foi Xavier xa que foi o que meteu toda esa intriga ao principio do relato e che mete ganas de saber que vai acontecer. 

A lingua na cal está escrito o relato pareceume que era moi sinxela de entender.  

Eu recomendaríalle este libro ás persoas ás que lles gusten as historias de misterio e, como non, a todas as persoas ás que lle guste ler.

Gloria Pena Gutiérrez (3º ESO)

Saúdos! Eu chámome Marcos e vouvos falar acerca do libro Cartas de inverno de Agustín Fernández Paz.

O momento máis importante do libro creo que é cando Adrián sobe ao tellado e descobre quen lle está mandando faxes. Porque é cando se sabe que hai evidencias de que a casa estaba embruxada. 

Os personaxes foron bastante curiosos xa que por exemplo Adrián non é moi listo porque compra unha casa por unha broma que dixera o seu amigo Xabier e cando ve que está encantada en vez de marchar queda a investigar na casa mentres que Xabier é case o contrario porque cando foi axudar a Adrián queimou a casa polo menos xa que estaba encantada. Despois hai outros personaxes dos que non se sabe moito coma a irmá de Xabier, Tereixa e o inspector.

A súa lingua non me parecía díficil de entender. Pero si que lle daría un final distinto. 

Recomendo totalmente este libro ás persoas ás que lle gustan os libros de suspense e misterio.

Marcos Conde Delgado (3º ESO)

A verdade é que me gustou moito. Enganchoume dende o principio e acabeino moi rápido xa que ten moi poucas páxinas. Ten un vocabulário sinxelo polo que é fácil de ler .

O final gustoume moito xa que non contaba para nada con ese desenlace, ben, en realidade, en ningún momento do libro adiviñei o que ía a pasar a continuación

Non lle faria ningún cambio xa que me parece un libro súper orixinal: A parte que máis me gustou poida que fose cando Xabier  vai á casa embruxada e decide prenderlle lume, sabendo que tamén poñía a súa vida en perigo, pareceume moi bonito...., ou por dicilo doutra maneira gustoume o seu acto, xa que tamén morrería el, pero así acabaría con todo mal.

É un libro que sen lugar a dúbidas recomendaría.

E tamén  para os que non lles guste ler moito está moi ben xa que é un libro moi curto.

Este poida que sexa un dos libros que máis me gustaton de todos os libros que levo lido deste autor.

Leticia Añón  Guerra (3º ESO)

O libro pareceume moi interesante. Trátase dun libro no que es capaz de meterte da historia e ter tanto medo como teñen os personaxes, nesa casa que ten tanto que agochar. Que estea narrado en cartas faite sentirte como si ti foras o receptor delas. E o bo que ten tamén é que ten varias perspectivas de ver o conto; Tareixa, Adrián e Xabier.

O papel de Tareixa é breve, pero nel pódese ver que é unha muller forte e moi apegada a seu irmán Xabier. Tamén nos conta que Adrián, o mellor amigo do seu irmán, é o seu amor platónico. Adrián é o meu personaxe preferido, xa que en busca de inspiración meteuse nunha casa encantada que é protagonista desta historia

O libro en xeral gustoume moito, aínda que o final pareceume demasiado aberto e iso é o que menos me gusta do libro.

O momento que máis me gustou do libro foi cando Tareixa queimou o libro, xa que me pareceu que se acabaran todos os problemas que provocara a maldición desa casa.

O tema pareceume emocionante, co final demasiado aberto, e daríalle máis protagonismo a Tareixa. 

A lingua é moi fácil de entender.

Iria Boquete Sánchez (3º ESO)

Penso que é un libro ben narrado, non é un dos libros que máis me engancharon, Gustoume bastante en xeral pero non me gusta que teña un final aberto e que os protagonistas non aparecesen ao final. De feito pódeste asustar un pouco xa que semella que te metes no libro.

Os personaxes principais son dous. Deles o personaxe que máis me gustou foi Adrián, xa que conta todo o sucedido naquela casa encantada mediante cartas ao seu mellor amigo Xavier. A  irmá de Xavier Tareixa, non é moi fundamental na historia pero aínda así ten certa importancia no desenlace da historia.

Sobre o tema gustoume en especial que fose de misterio porque ao ser unha historia deste tipo deixa ideas abertas que logo vai resolvendo o protagonista principal.

Ten unha linguaxe expresiva e sinxela , polo tanto ten poucas palabras incomprensibles. 

Eu recomendo lelo aínda que haxa cousas que non me encanten no nó pero se queres saber os feitos acontecidos só tes que ler o libro

Mirian Otero Sande (3º ESO)