Este libro
recomendaríallo a todas as persoas que fan uso da diglosia, así como aos que
pese a falar galego diariamente o desprezan e din que "soamente vale para a
aldea".
Tamén llo
recomendaría ás persoas que lles gusten os libros de teatro cómicos, porque con
este non podes parar de rir. Por exemplo, cando
as siamesas Lana e Lina din que unha naceu na Coruña e outra naceu en Vigo.
Outro momento das siamesas que me pareceu moi divertido foi cando se puxeron a
discutir sobre fútbol: unha do Deportivo (a da Coruña) e outra do Celta (a de
Vigo) e despois o mesmo co Barcelona e co Real Madrid.
Quedaríame tamén co
momento no que xulgan ao señor Eliseu, cando lle mandan xurar e di: "Si,
mecagonatós’".
Un dos personaxes que
máis me gusta é o do Arcanxo, porque o pobre era un pouco torpe e facía rir.
Noelia Casas García (4º ESO)
Este libro gustoume moito, pensei que
ía ser moi aburrido xa que a min os libros de
teatro non me gustan para nada, pero este non me desagradou xa que ten a
súa parte de gracia nalgúns anacos da obra que lle dan moita vida a esta historia.
Tamén me gustou que fose pequeno e ademais moi fácil de ler. E tamén
me gustou o tipo de libro, non sei que tema é, pero xa estou canso de tanto medo e de tantas aventuras, e este libro trata varios temas á vez (comedia, intriga, acción)
e está moi ben.
Os personaxes gustaronme moito, sobre todo as siamesas xa que cada unha era o contrario da outra, pero a mellor foi Lina xa que era do Real Madrid e do Celta de Vigo.
O final non me gustou para nada, pareceume moi aburrido e gústame
moito máis o final que inventei eu.
O seu vocabulario non é moi difícil e é moi facil de ler, moi recomendable para todos.
Adrián Ríos González (4º ESO)
Ningún comentario:
Publicar un comentario