Contacta connosco no mail bibliotecatrazo@yahoo.es



xoves, 30 de xaneiro de 2014

A xustiza actuando contra a desigualdade

Os xoves é o día no que colgamos entradas para denunciar a desigualdade por cuestións de xénero. Hoxe queremos compartir unha boa nova, dentro dunha mala, como é a discriminación por cuestións de opción sexual. Agardamos que se faga xustiza.

Colgamos a continuación o titular e a entradilla da noticia, podes pinchar aquí para ler o artigo completo.

Imputado el director de un colegio por rechazar al hijo de una pareja gay

La Inspección educativa apreció discriminación en la actitud del centro privado





Desafío entre profesor e alumno

Hoxe celébrase o Día Escolar da Non - violencia e da Paz, coincidindo co día en que foi asasinado Gandhi líder nacional e espiritual da India, asasinado a tiros en 1948 por un integrista hindú.,  (pincha aquí para saber máis).

Sabemos que Gandhi tivo unha relación "especial" con algún dos seus profesores, como recolle a páxina de Facebook Solo crecía hipocresía na entrada que reproducimos a continuación: 

"Cuando Gandhi estudiaba Derecho en la College University de Londres, un profesor racista, de apellido Peters, buscaba siempre la menor oportunidad para expresarle su gran animadversión. Pero Gandhi nunca bajó la cabeza y eran muy comunes sus mutuos desencuentros:

Un día, el profesor Peters estaba almorzando en el comedor de la universidad, Gandhi vino con su bandeja y se sentó al lado del catedrático. 

El profesor, en tono altanero y burlón, le dijo:

- Señor Gandhi, no sabía usted que un puerco y un pájaro no pueden sentarse nunca a comer juntos.

A lo que Gandhi contestó:

- Esté usted tranquilo profesor, que ya me voy volando. Y se cambió de mesa.

El señor Peters, verde de rabia, decidió vengarse en el próximo examen, pero Gandhi respondió con brillantez a todas las preguntas.

Entonces, el profesor le hizo la siguiente pregunta:

- Señor Gandhi, Ud. va caminando por la calle y se encuentra con una bolsa, dentro de ella está la sabiduría y mucho dinero, ¿cuál de los dos escogería?

Gandhi respondió sin titubear:

- ¡Naturalmente que el dinero profesor!

El profesor Peters, sonriendo, le dijo:

- Pues yo, en su lugar, hubiera preferido la sabiduría, ¿no le parece?

Gandhi respondió:

- Profesor, cada uno toma lo que no tiene.

El profesor Peters, histérico ya y fuera de sí, escribió en la hoja del examen: ¡IDIOTA! y se la devolvió al joven Gandhi. 

Gandhi tomó la hoja y se sentó. Al cabo de unos minutos se dirigió nuevamente al profesor y le dijo:

- Profesor Peters, usted me firmó la hoja pero no me puso la nota..."




mércores, 29 de xaneiro de 2014

Carta dun alumno agradecido

Albert Camus, premio Nobel de literatura en 1957, relacionado coa nosa terra por causa dunha muller (pincha aquí para saber máis) foi un alumno agradecido. 

Esta é a carta que enviou ao seu mestre de Primaria tras recibir os honores do premio máis afamado.



Visto en Facebook (Literatura + 1)

martes, 28 de xaneiro de 2014

Microrrelatos

Le escondía notas por todas partes. La última apareció al volver de su entierro. "Te esperaré eternamente. Pero no tengo prisa"

Autor: Xurxo Barcala -   Visto en Twitter


* Microrrelatos: Tamén chamados minicontos ou hiperbreves, son textos que narran historias de forma condensada. 

luns, 27 de xaneiro de 2014

Vai de contos

(...) la mamá de Pulgarcito vivía en un zapato y tenía tantos hijos “que no sabía qué hacer”, en los cuentos, los niños son abandonados, devorados por algún ogro, salen a mendigar o a buscar fortuna evitando ser una carga para sus padres.

Una versión que antecede a La bella durmiente, el Príncipe, que ya está casado, viola a la princesa y ella tiene varios hijos sin despertar, hasta que son ellos quienes rompen el encantamiento cuando la muerden al momento de amamantarlos. En una versión anterior a Cenicienta, la madrastra trata de matarla empujándola al horno pero por error quema a una de las malvadas hermanastras.

El mundo de los campesinos es un mundo cruel, brutal lleno de huérfanos y madrastras, donde hay que sobrevivir: los caminos están desolados y al mismo tiempo llenos de peligros, los lobos aúllan, los ladrones pueden estar agazapados en cualquier lugar. Los viajantes no tienen dinero para pagar una posada y además ahí también corren el riesgo de ser degollados y despojados de sus pocas pertenencias. Sin sermones ni moralejas, los cuentos franceses muestran que el mundo es un lugar cruel y peligroso, es mejor ser desconfiado. La mayoría de los cuentos no están dedicados a los niños, más bien tienden a ser admonitorios. 

Nunca llegará a nosotros el dramatismo con el que se contaban esos cuentos: el crepitar de la leña en el fogón, las pausas, los golpes en la mesa, los gestos, las palmadas, las carcajadas o los gritos que produjeron, pero, aunque difuso, alcanzamos a percibir un débil rumor de los miedos y los deseos de aquellos seres aparentemente mudos.

Aquí o artigo completo

xoves, 23 de xaneiro de 2014

Homes de verdade

Visto en Facebook (Ahige - Jóvenes e Igualdad de Género)

Balda de Libros (XXII): Agosto do 36, de Xosé Fernández Ferreiro




Agosto do 36 sinceramente pareceume un libro bonito, que mostra a historia dos falanxistas, uns momentos moi presentes en Galicia para os nosos antepasados e que nós pasamos por alto.

Sinceramente o final non me gustou, esperábame outra cousa, pero ben, iso non quita que sexa un gran libro moi bonito e sinxelo de entender.

É unha historia cun flashback, porque empeza contando algo que ocorre no final. Polo tanto faise moi enriquecedor, a verdade recoméndovolo porque é fácil de resumir e de comprender.

Lédeo e penso que comprenderedes moito mellor o que se viviu en Galicia fai poucos anos, unha historia verdadeira que acontecía a cotío e penso que por iso me gustou aínda máis que do me gustaría.

Así que xa para rematar, lédeo e xa me contaredes se opinades o mesmo ca min ou o mellor encontrádelo dun xeito distinto dun punto de vista diferente. Ademais é un libro que engancha coa súa lectura unha vez que comezas queres saber o final para resolver a historia, é imposible non imaxinar o que vai pasar. Espero que vos guste.

Raquel Sande Rodríguez (4º ESO)


O libro está moi interesante xa que fala da época dos franquistas e dos republicanos. Nese período de vida era moi inxusto, cruel e sobre todo moi impactante porque aos falanxistas non lles importaba matar a calquera con tal de seguir tendo poder.

O que máis me gustou foi como Sara defendeu e protexeu ao seu home, sen importalle o que lle pasase a ela.

O que menos me gustou foi que despois dos grandes esforzos tanto da muller como do mesmo protagonista para poder saír ilesos e que finalmente collesen a Gregorio e o matasen.

Tampouco me pareceu ben a actitude dos habitantes do lugar por non axudalos porque entre todos seríalle máis fácil vencelos. E que o taberneiro o traicionase sendo el un dos afectados polos falanxistas.

Luisa Fernanda Marin Echeverri (4º ESO)


En Agosto do 36 atoparemos unha historia a partir de feitos reais de cando houbo a guerra civil en Galicia. E tamén dos coñecidos “paseos” que daban os falanxistas cando ían fusilar a alguén por ateo ou porque non cumpriu as leis. Deste paseos foron vítimas unha parella de mestres rurais nunha aldea da serra de Ourense nos primeiros días do alzamento militar.

Unha das cousas que máis me gusta da novela é que esta historia te absorbe nun ambiente de crueza e tensión. Aínda que no principio xa se revela como acaba a historia destes dous mestres, cousa que lle sobra. Xa que así habería máis tensión e enigma na historia.

Na miña opinión, é un gran libro que lle recomendaría a tod@s. Enténdese perfectamente. De feito, como é unha historia interesante e chea de tensión, é moi fácil de ler o libro. Sen dúbida, a min gustoume moito.


Belén García Lijó (4º ESO)

A min este libro gustoume moito; paréceme que está moi ben escrito, pois todo se describe e narra moi ben. Ademais non se sabe o que vai pasar ata o final, malia ser un “flash-back”, o que fai que non poidas parar de lelo ata descubrilo.
O momento que máis me chamou a atención é cando lle comezaron a disparar a Sara, tiro a tiro, ata matala. Eu pensaba que ía aparecer Gregorio e que a ía salvar, mais acaba morrendo.
Eu non faría ningún cambio nesta historia; para min todo está moi ben narrado e feito.
Paréceme un gran libro que, ademais, ten lugar na época da Guerra Civil, unha época moi dura e mala.
A lingua para min foi moi fácil de entender, aínda que si que hai palabras que non coñecía e tiven que buscar no dicionario.

Cristina Deus García (4º ESO)

mércores, 22 de xaneiro de 2014

O castelán, ese idioma máxico...



El español es un idioma mágico donde todo el mundo entiende a la primera cuando le hablas del flus-flus, el chisme, el este, el ese, el chiriflú, la cosa esta, la chisma, la movida aquella, el invento, y, por supuesto, el pitorrín.
...Pero always down, por favor.

Visto en http://www.senoritapuri.com/

domingo, 19 de xaneiro de 2014

Fálase en Compostela do noso Club de Lectura

Onte tivemos a oportunidade de presentar parte do noso proxecto do Club de Lectura na Librería Ciranda en Compostela. Tratábase de presentar o funcionamento do noso Club de portugués. Para iso, Francesco desprazouse a Compos para participar nunha mesa redonda con outr@s coordinadores de clubs e compartir experiencias. Orgullos@s das lecturas compartidas co alumnado, lembrámosvos unha vez máis que o proxecto do Club de Lectura, como case todo o que facemos dende a biblioteca, carece de sentido se non sentimos que vos interesa e que o disfrutades connosco.

Este é o cartel das Xornadas: 





Imaxes vistas en Facebook (Ciranda, Á volta do portugués)

venres, 17 de xaneiro de 2014

Chuleta ortográfica


Balda de Libros (XXI): Memorias de Tains, de Gonzalo R. Mourullo



Este libro titulado Memorias de Tains escrito por Gonzalo R Mourullo ten nove cartas diferentes con destinatarios distintos.
Ten carta ao lector, carta a unha noiva, carta a un debuxante, carta-xornal a un amigo, carta de un amigo, carta de S, carta sen direción, carta a unha noiva, carta a un irmán...,..
Estas son todas as cartas que se narran neste libro, como se pode ver son todas dirixidas a persoas diferentes.
A edición deste libro non leva ningún debuxo na portada pero isto non quere decir que  vaia  a ser aburrido ou non se vaia a entender, senón todo o contrario, é bo de ler.
Poucas palabras descoñecidas ten, acábase rápido de ler, unha carta non ten nada que ver coa outra, son distintas.
A xente despois desta valoración pódese animar a lelo  para coñecer xéneros diferentes e libros en forma de cartas etc, porque aparte de que son entretidas enténdense ben.

Margarita Pombo Castro (4º PDC)